Ο Γιώργος Αρκουλής είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.Γεννήθηκε στον Πειραιά. Δημοσιογραφεί από το 1968. Για το σύνολο της συγγραφικής του δουλειάς, τιμήθηκε από το «Ιδρυμα Μπότση».

Τώρα που το 17^ο ποδοσφαιρικό Euro ανήκει στο παρελθόν, φοβάμαι πως κάθε σοβαρός φίλαθλος δικαιούται σχόλιο για…το μέλλον! Σε απλά ελληνικά, λοιπόν, μετά από κάπου 60 χρόνια ως θαυμαστής του ωραίου αθλήματος, θα επισημάνω μια σύγχρονη τροχοπέδη, η οποία οφείλεται στους προπονητές και που μειώνει την αξία του. Σε βαθμό που, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία, τότε  σύντομα θα μείνουν στις εξέδρες μόνο οι φανατικοί, οι στοιχηματζήδες και οι μάνατζερ. 

Ποιο είναι το πρόβλημα; Το ότι τα συστήματα των ομάδων, στηρίζονται σε ποσοστό 95% στην παρουσία ενός ΜΟΝΟ κυνηγού περιοχής. Ο οποίος, συνήθως, περικυκλωμένος από τρεις και τέσσερις αμυντικούς δεν μπορεί να αναπνεύσει. Παράλληλα, ο συνωστισμός στη άμυνα και την μεσαία γραμμή με εννιά παίκτες, οδηγεί τον αγώα σε…παράλληλο παιχνίδι, που εκνευρίζει (αν δεν εξοργίζει) τους υποστηρικτές. Το είδαμε στα περισσότερα γήπεδα της Γερμανίας, ακόμη και  στον τελικό. Όταν οι δύο προπονητές (βασικά τον Άγγλο -μέτριο κατά την γνώμη μου- Σάουθγκέϊτ, να επιμένει στην παρουσία τους 30χρονου Χάρυ Κέϊν στην επίθεση, και να ενεργοποιεί δεύτερο και τρίτο κυνηγό περιοχής, όταν η εξέλιξη των αγώνων τον πίεζε ασφυκτικά.

Η απουσία δύο ή και τριών κυνηγών περιοχής σημαίνει δειλία και…πονηριά εκ μέρους των προπονητών. Όλοι τους σκέφτονται πως θα κυλήσει ο χρόνος αλλά και αν θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν το λάθος των αντιπάλων. Έτσι όμως, το ωραιότερο και δημοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη πηγαίνει κατά διαβόλου. Και δεν είναι προνόμιο μόνο των ευρωπαϊκών ομάδων.

Τρεις ώρες μετά τον τελικό του Βερολίνου, σε γήπεδο των ΗΠΑ δόθηκε ο τελικόα του αντίστοιχου πρωταθλήματος Αμερικής. Αργεντική – Κολομβία. Πήγε στην παράταση και κρίθηκε με γκολ του σπουδαίου σέντερ φορ της Ίντερ Λαουτάρο Μαρτίνες, ο οποίος μπήκε στον αγώνα στο 91^ο λεπτό!! Μέχρι τότε, η νικήτρια Αργεντινή δεν είχε καταφέρει να φτάσει στο γκολ, διότι ο προπονητής της δεν είχε «επιθετικό» προσανατολισμό όταν σχεδίασε (και παρουσίασε) το πλάνο του.

Όλα τα άλλα, είναι Ιστορία και απογοήτευση, αν και αυτή τη φορά, εμφανίστηκαν δυο – τρεις νεαροί με σαφέστατο ταλέντο, ικανοί να διατηρήσουν το ενδιαφέρον για μερικά ακόμη χρόνια.