Τζίνα Δαβιλά

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Νοοτροπία. Νούς + τρόπος. Αυτό επιβάλλεται να αλλάξει. Ο τρόπος που σκεπτόμαστε. Η σκέψη ευθύνεται για την πράξη και η πράξη για το αποτέλεσμα. Για την επιλογή που θα κάνουμε για την απόφαση που θα πάρουμε. Δεν αρκεί να αλλάξει για λίγο ο τρόπος σκέψης. Πρέπει να αλλάξει συθέμελα, εκ βάθους. Ο Ιούδας μεταμέλησε, δεν μετανόησε. Αν μετανοούσε, αν άλλαζε τον τρόπο της σκέψης του, το νου του δηλαδή, δεν θα κρεμούσε τον εαυτό του… θα ζητούσε συγγνώμη και θα πλήρωνε το τίμημα της λαθεμένης πράξης του. Δεν έκανε αυτό, το ομολογουμένως δύσκολο βήμα, μα το εύκολο: άλλαξε για λίγο την σκέψη του και στην απελπισία του αυτοκτόνησε λόγω ενοχών.

Ο Δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας με θράσος;, με αφέλεια;, με επιπολαιότητα;, με σκληρότητα;, με αναισθησία;, μπρος στο θάνατο του 54χρόνου εικονολήπτη Κώστα Θεοδωρακάκη από τον σαϊτοπόλεμο, δήλωσε ότι το’χουν οι Καλαμάτιανοί στο DNA τους και το έθιμο δεν μπορεί να απαγορευτεί. Ας του αναγνωρίσουμε το θάρρος να πει αυτό που πίστευε, όπως θα αναγνωρίσουμε και σε όλους τους πολιτευτές, πολιτικάντηδες, πολιτικούς και λοιπούς που εκτίθενται στο δημόσιο βίο, το θάρρος ή την βλακεία να είναι ο εαυτός τους και ας εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Στις λεπτομέρειες και στις πανικόβλητες κινήσεις δεν κρύβεται το ποιόν του ανθρώπου. Ωστόσο, οι πολίτες που ζουν το θέατρο του παραλόγου, είτε είναι εθισμένοι στον σαϊτοπόλεμο, είτε όχι, μόλις σε 25 ημέρες θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις και για τον Δήμαρχο Καλαμάτας και τους λοιπούς Δημάρχους των πόλεών τους. Βάσει έργων, λόγων ή και ρευστού.

Αδυνατώ να γράψω ένα editorial μοναχά λουλουδιασμένο και μυρωδάτο σαν τον Μάη. Κυρίως όταν οι σημαντικότερες, ίσως, εκλογές των τελευταίων δεκαετιών είναι προ των πυλών. Με μια δεξιο-ακροδεξιά τάση, σχεδόν φασιστίζουσα να φαίνεται να κυριαρχεί στην Ευρώπη, με φιλόδοξους Περιφερειάρχες, κυνικούς τυχοδιώκτες και κρυφο-φασίστες να απειλούν και να εκβιάζουν όποιον δεν δηλώνει υποταγή ή όποιον αντίκειται στα επιβεβλημένα θέλω τους, με ανόητους Δημάρχους ή υποψήφιους Δημάρχους που πιστεύουν ότι με λουλούδια θα αλλάξει η πόλη (και που είναι σωστό, αλλά μόνο με λουλούδια δεν αλλάζουν οι πόλεις) ή πιστεύουν στο πεπαλαιωμένο, μα και θλιβερά επίκαιρο ρητό «τις εκλογές τις παίρνεις είτε με έργα, είτε με χρήματα».

Κανόνας πρώτος: πηγαίνουμε όλοι στην κάλπη. Δεν υπάρχει πολιτικά μεγαλύτερη ανευθυνότητα από το να μην ασκήσουμε το μοναδικό δικαίωμα, μονοπώλιο σχεδόν, του δημοκρατικού Πολιτεύματος: την δυνατότητα συμμετοχής στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Κανόνας δεύτερος: δεν είναι όλοι ίδιοι. Όπως δεν είναι όλα τα δάκτυλα ίδια, δεν είναι και οι πολιτικοί. Υπάρχει πληθώρα από όλες τις εκδοχές: παλιάνθρωποι, γκάνγκστερ, ικανοί, έντιμοι, αξιοπρεπείς, μαχητικοί, ψεύτες, ανόητοι, τραμπούκοι, δημοκράτες, φασίστες, ηθικοί, καλλιεργημένοι, οραματιστές, απατεώνες, κυνικοί, εκβιαστές, υστερόβουλοι, αριβίστες, τυχοδιώκτες, ψυχασθενείς, σχιζοθυμικοί,  νοικοκύρηδες. Ό,τι δηλαδή διαθέτει η κοινωνία μας. Εμείς επιλέγουμε αυτόν που εμπιστευόμαστε βάσει προτέρου βίου. Μια φορά φασίστας, πάντα φασίστας, μια φορά ανέντιμος, πάντα ανέντιμος, μαι φορά διχαστικός, πάντα διχαστικός.

Κανόνας τρίτος: η επιλογή: πρέπει να γίνει με κριτήρια ενωτικά, συνεργατικά, συλλογικά, κάτω από καθαρό βλέμμα και σκέψη, χωρίς φόβο, χωρίς ενοχές, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς την επικράτηση των απειλών (ναι συμβαίνει και αυτό!). Μια βοηθητική σκέψη είναι η ακόλουθη: σε ποιον θα εμπιστευτείτε τα κλειδιά του σπιτιού σας; Ο καθένας μας γνωρίζει την απάντησή του. Σε αυτόν μπορούμε να εμπιστευτούμε τα κλειδιά της Πόλης, της Περιφέρειας, της παρουσίας της χώρας μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Όπου η ψυχούλα «μαγκώνεται» υπάρχει λόγος…

Κανόνας τέταρτος:  όπως έλεγε η παλιά διαφήμιση «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Μέσα στο παραβάν, κείνη την  μοναχική στιγμή, ο εαυτός μας θα αναμετρηθεί με την ιστορία που θα γράψουν οι πόλεις, οι περιφέρειες, οι έδρες του Ευρωκοινοβουλίου. Οι λοιπές λεπτομέρειες θα είναι παρελθόν και το μέλλον θα ξεχρεώνει τις επιλογές μας. Τούτη η στιγμή είναι ιερή για την δική μας ζωή. Για το αν θα επιλέξουμε το λαμπερό, το λουσάτο, το διχαστικό, το απεχθές, το ευτελές, το μοχθηρό, το εξαγορασμένο ή το καθαρό, το έντιμο, το ευγενές και εργατικό.

Κανόνας πέμπτος: η Ιστορία γράφεται και δεν ξεγράφεται. Οι μέτριοι, οι ανόητοι, οι φασίστες, οι αλαζόνες, οι ικανοί, οι άξιοι, οι αδικημένοι στην Ιστορία παίρνουν τη θέση που τους αξίζει. Στο βάθρο ή στο βάραθρο. Ο Καποδίστριας, ο Κολοκοτρώνης, ο Βενιζέλος, ο Χίτλερ, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Παττακός, ο Εθνάρχης Καραμανλής και λοιποί. Οι Δημοκράτες, χαρισματικοί, ενωτικοί δοξάστηκαν, οι φασίστες όταν έχασαν την εξουσία, μηδενίστηκαν. Όλοι. Διότι ο χρόνος κατατάσσει τον καθένα εκεί που του αξίζει.

Ας είμαστε περήφανοι για τις πολιτικές επιλογές μας. Η ψήφος είναι η ανώτατη πράξη πολιτικής ευθύνης. Τα λάθη και οι απεγνωσμένες προσπάθειες ανακοπής του κακού, ανήκουν στην εποχή του 1966 που ο Δαλιανίδης σκηνοθετούσε Φώσκολο και η Χρονοπούλου προσπαθούσε να σώσει την Ζωίτσα Λάσκαρη από τον αδίστακτο, αποτυχημένο εραστή της. «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», θυμάστε; Μόνο που η ζωή μας δεν είναι ταινία μεγάλου μήκους με τίτλους τέλους. Η επόμενη ημέρα των εκλογών σηματοδοτεί το start για το οποίο θα έχουμε όλοι τεράστια ευθύνη. Για τον Δήμο μας, την Περιφέρειά μας, την Ευρωβουλή.

Καλό μήνα με έντιμες εκλογές.

01.05.2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr