Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο στον μάταιο κόσμο που ζούμε. Η Γαλλία, η χώρα των Επαναστάσεων, η πατρίδα του Ροβεσπιέρου, του Σεν Ζυστ, των οδοφραγμάτων, του Ουγκώ, του Ζολά, του Σαρτρ, του Μάη του 1968 και γενικά της μαζικής αντίδρασης όταν οι Αρχές (άλλοτε η Αυλή, σήμερα οι αυταρχικές κυβερνήσεις) θίγουν τα μηδαμινά δικαιώματα του λαού, βρίσκεται πάλι στα χαρακώματα.
Εδώ και εβδομάδες στο Παρίσι και τις μεγάλες πόλεις της χώρας, οι πολίτες επιμένουν στην κατάργηση του Νόμου που αυξάνει το όριο συνταξιοδότησης. Και χθες, αγανακτισμένοι πολίτες έσπασαν -συμβολικά- τις βιτρίνες των κεντρικών γραφείων της εταιρείας Louis Vouitton με αίτημα που απευθύνεται σε όλους τους πλούσιους βιομηχάνους της χώρας, «να συνεισφέρουν οικονομικά στα κονδύλια συνταξιοδότησης», εννοείται από τα τεράστια κέρδη τους.
Όπως διάβασα στο ρεπορτάζ του zougla.gr, ο ιδιοκτήτης της Louis Vouitton, θεωρείται ο πλουσιότερος άνθρωπος του Κόσμου (και πως να μην είναι αφού μόνο οι τσάντες που αγοράζουν από αυτόν οι… σελέμπριτις, ξεπερνούν τα δέκα χιλιάρικα σε ευρώ!)
Και σκέφτομαι του λόγου μου με το πτωχό μου το μυαλό:
Θα μπορούσε ποτέ να προκύψει κάποια σοβαρή αντίδραση σε βάρος κυβερνητικών αποφάσεων που στραγγαλίζουν τους Έλληνες εργαζόμενους και τους συνταξιούχους; Θα μπορούσαν να βρεθούν κάποιοι θαρραλέοι να ζητήσουν από τους κροίσους της ελληνικής κοινωνίας να προσφέρουν στο κράτος; Έχω κατά νου έναν, ο οποίος δημοσιεύτηκε ότι πουλώντας πετρελαιοειδή είχε καθαρά κέρδη ενός δισεκατομμυρίου την τελευταία χρονιά, την ώρα που η τιμή της βενζίνης -ακριβότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση- γονατίζει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες. Αυτούς που με τα κυβερνητικά βοηθήματα των 200 ή 300 ευρώ, δείχνουν ικανοποιημένοι.
ΥΓ: Και ετοιμάζονται να σπεύσουν στην κάλπη αυτάρκεις με τα προσωρινά «φραγκοδίφραγκα».