Δημήτρης Κατσούλας

Επιχειρώντας να μπεις στην Αθήνα πρωί, όσο κι αν γνώρισες κι αγάπησες κάποτε αυτή την πόλη και την κατέταξες στις πιο όμορφες του κόσμου, σίγουρα θα καταλάβεις ότι έχει ξυπνήσει ζαλισμένη, μόνο που πια η ζάλη αυτή δεν οφείλεται σε κάποιο προηγούμενο ξέφρενο ξενύχτι αλλά τούτη τη φορά είναι και το μυαλό μας που δεν υπάρχει περίπτωση να βρει ησυχία και να ξαποστάσει. Πρωί και το καμίνι που ξεχύνεται από τα σωθικά της, έτοιμη λάβα να με καταπιεί. Είμαι στο αυτοκίνητο, ανοίγω κλιματισμό κι αυτός ο αναμεμειγμένος αέρας με ζέστη και τεχνητή δροσιά, ναι μεν μου δροσίζει τα δάχτυλα από την μια από την άλλη όμως με πνίγει, μου κόβει την ανάσα, ιδού σκέπτομαι μια αναπόφευκτη υποχρέωση, την οποία όμως  είμαι σε θέση να κοντρολάρω με ένα μπουτόν μόνο.

Στην πλατεία εκτελούνται έργα, υλοποιείται η ιδέα κάποιων που είχαν να ανεβάσουν στην επιφάνεια τον Ιλισσό σχηματίζοντας με τον τρόπο αυτό πολλούς παραπόταμους, ιδέες που ρίχνονται επί τραπέζης από καιρού εις καιρόν ευρίσκοντας κάποιους πρόθυμους να τις υλοποιήσουν. Στην άλλη πλευρά της Αθήνας, την Δυτική, έτερο συνεργείο τσιμεντώνει τα εναπομείναντα εμφανή σημεία του Κηφισού μετατρέποντάς τα σε χιλιόμετρα ασφάλτου για γρήγορα γκάζια. Ας είναι, τώρα που το κακό συνετελέσθη κανενός δεν πέφτει λόγος να διανοηθεί και να απαριθμήσει πόση ομορφιά χάθηκε από το να είχε αξιοποιηθεί το ποτάμι και αντί λυμάτων που μεταφέρει τώρα να είχε νερό με ελαφρώς τύπου πλεούμενα να το διασχίζουν ως την θάλασσα κάτω στον Σαρωνικό, αλλά εδώ είναι Ελλάδα! Πάντως κάτι λαμαρίνες που οριοθετούν τις περιοχές από τις οποίες διέρχεται παραμένουν εκεί στημένες προσφέροντας επιφάνειες τεράστιες προκειμένου να γράψει κάποιος με σπρέι  «Νικολέτα μου λείπεις μήνες, γύρνα πίσω» ή σε άλλη ξεβαμμένη από τον ήλιο «Κουφάλες κάποια μέρα εδώ θα σας πνίξει η ντροπή σας».   

Στην λεωφόρο που κινούμαι τα οχήματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους με τα γκάζια και τα κυβικά να βρυχώνται, να μην πάει ρε παιδί μου στράφι το δάνειο με τα πανωτόκια του, να προλάβουμε τουλάχιστον να ρουφήξουμε τα χιλιόμετρα προτού μας ρουφήξει η Τράπεζα εκείνη στη γωνία κοντά στο σπίτι μας που κάθε μεσημέρι λέμε και ένα «γεια» στον διευθυντή που θεωρούμε φίλο μας όπου πέρα από το στεγαστικό που λάβαμε πριν δέκα πέντε χρόνια και το οφείλουμε για άλλα δέκα, του αυτοκινήτου το επιδοτούμενο που ευτυχώς φέτος το ξεχρεώνουμε, τώρα μας έχει πρώτους στη λίστα κατατάξει σε περίπτωση χορηγήσεων καταναλωτικών με απλές διαδικασίες και μέσω ιντερνετικής εφαρμογής. Ιδού κι άλλη ανυπόφορη υποχρέωση αλλά αυτή τη φορά χωρίς μπουτόν απεγκλωβισμού όπως την πρώτη με τον κλιματισμό στο αυτοκίνητο, σκέπτομαι.

Δυτικά της Αθήνας και στο τέρμα του δρόμου μετά από αρκετά χιλιόμετρα ακολουθώντας την Λιοσίων μπροστά μου και μέσα σε καπνούς από φουγάρα απλώνεται το Θριάσιο. Εδώ ο καπνός έχει εγκατασταθεί μόνιμα, τα ελενίτ γυαλίζουν στον ήλιο σαν σημαδούρες να μη χαθεί κάποιος στις αχανείς ανεκμετάλλευτες εκτάσεις γεμάτες σιδερικά από αυτοκίνητα καθότι οι μυρωδιές από τα καμίνια, τους λέβητες και τα διυλιστήρια εισβάλουν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου ανεξάρτητα εάν τα παράθυρα είναι σφραγισμένα. Στο τέρμα του τεράστιου αιωρούμενου φαναριού και δεξιά στρίβουν τα σκουπιδιάρικα του Δήμου για την χωματερή. Αρκετές φορές ο δρόμος είναι γεμάτος από χαρτόκουτα που τα έχει μετακινήσει ο αέρας οι δε άδειες σακούλες στήνουν στον αέρα αλλά και στην γύρω περιοχή έναν πολύχρωμο χορό που διαρκεί ημέρες αναλόγως των κεφιών του και της ταχύτητας θαψίματος των σκουπιδιών από τις μπουλντόζες. Με μια πικράδα στα χείλη συνεχίζω ευθεία κι έναν κόμπο στον λαιμό. Μην παραπονιέσαι, σκέφτομαι, να είσαι και ευγνώμων στην Πολιτεία που εξακολουθείς και παίρνεις κι εκείνο το ανθυγιεινό επίδομα εργασίας, να το βάζεις σε ειδικό λογαριασμό γιατί κάποια στιγμή σίγουρα θα σου χρειαστεί. Τρίτη ανυπόφορη υποχρέωση, αριθμώ.

Επιτέλους μετά από όλη αυτή την δαιδαλώδη διαδρομή φτάνω στην δουλειά. Πάντως, κάποια μέρα ίσως βρω επιτέλους το μπουτόν εκείνο με το οποίο θα τα κοντρολάρω όλα. Έως τότε όμως θα παλεύω μέρα νύχτα για να αποφεύγω όσο αντέχω τους καθημερινούς μου  πνιγμούς.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr