Οπτική Ποίηση του Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη σε δική του γραμματοσειρά.
Είναι έμπλεος Αγάπης.
Κάνει το μεγάλο μικρό για να υμνήσει το μεγαλειώδες και συμπαντικό που υμνεί το αθέατο με κέντρο και άξονα το θεατό. Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, ξεχωριστός γλύπτης, σπουδαίος εικαστικός, μα και ποιητής ως πρόδρομος της οπτικής ποίησης, είναι τόσο πηγαία, αληθινά καλοσυνάτος και φωτεινός ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης, σχεδόν εξωκοσμικός, που η επαφή με τον ίδιο και τα έργα του είναι πηγή καλοτυχίας και θετικής ενέργειας.
Παραμυθένιος, ρομαντικός, ευαίσθητος, τολμηρός, πρωτοποριακός, οπτικοποίησε τον λόγο αναζητώντας τον κόσμο της κρυμμένης παιδικότητάς μας. Στο δικό του σύμπαν όλοι μπορούν να είναι καλοσυνάτοι, όλα δύνανται να είναι «φύλακες-άγγελοι». Για τα δημιουργήματά του έχει εμπνευσθεί ιστορίες με δράκους που εξευγενίζουν την ύπαρξή τους προσφέροντάς την γενναιόδωρα στην ομορφιά του κόσμου. Το άγνωστο, το ασύλληπτο, το μυστηριώδες και χαοτικό σύμπαν γίνεται κέντρο της δουλειάς του. Το μεταφυσικό και υπερκόσμιο γίνεται οικείο. Η Αγάπη ενώνει, διαμορφώνει, εξιλεώνει, αλλάζει τον άνθρωπο πριν μετρήσουμε μέχρι το δέκα. Η επιδραστικότητά του είναι άμεση και διαπερνά τον αποδέκτη αφοπλιστικά. Η ενέργεια των έργων του αποτυπώνεται απαλά και βαθιά στις ψυχές μας, διαπλατύνει, εμβαθύνει, καθαρίζει την όρασή μας.
Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης, ο ξεχωριστός υψηλού επιπέδου καλλιτέχνης που ήρθε στη γη για να δημιουργήσει έργα που θα συνομιλούν με το σύμπαν και θα συντροφεύουν για τους επόμενους αιώνες την Ανθρωπότητα, αδιαφορεί για το σπουδαίο βιογραφικό του προτιμώντας να σπάσει το στερεότυπο των «βαρέων» σπουδών του και δηλώνοντας απλώς γλύπτης, όπως εννοούσαν οι αρχαιοέλληνες από το «γλύφω» που σημαίνει σκαλίζω. Δημιούργησε τη δική του γραμματοσειρά, αριστοκρατική και μεγαλειώδη. Επεξεργάζεται με επιμονή, υπομονή, βαθιά αγάπη και έμφυτο σεβασμό το υλικό του μετάλλου, μπρούτζο και ασήμι κυρίως, για να δημιουργήσει αριστουργήματα, μεγάλου όγκου ή κομψοτεχνήματα, διαμαντάκια μεταλλικά, από υλικά που τόσο-τόσο δύσκολα διαχειρίζονται τα χέρια. Σαν να μαγεύει το μέταλλο του, σαν να γίνεται ο ίδιος ο δράκος και η αστερόσκονη μαζί . Το υλικό υπακούει μαγεμένο από τον ίδιο σαν να γεννιέται ένα νέο παραμύθι, όπου οι δράκοι, τα φίδια, τα αστρικά σύμπαντα, οι μελισσούλες και τα αλογάκια της Παναγιάς, οι κορόνες, τα λάβαρα και τα μονόματα αστροφόρα, το δισκοπότηρο και οι αθλητές, οι πεταλούδες, οι πύραυλοι, οι φτερωτές καρδιές και οι φτερωτές ευχές είναι τόσο παραμυθένια γλυπτά και μικρογλυπτά που δημιουργούν στον δέκτη ψυχική και πνευματική ευφορία σαν να έχει κοινωνήσει νέκταρ και αμβροσία. Για τα ζωγραφικά του έργα χρησιμοποιεί το πολυτελές χαρτόνι που χρησιμοποιούσε ο Πικάσο, υλικά που επέλεξε κατά την καλλιτεχνική του παραμονή στη Γαλλία. Το εργαστήρι του στις Αφίδνες, μα και ο χώρος που συγκεντρώνει τα δημιουργήματά του στην καρδιά της Ακρόπολης είναι πηγή χαράς για όποιον μετάσχει των μυστηρίων της τέχνης Παπουτσίδη.
Το 1994 δέχεται να εκδώσει μια τρυφερή συλλογή ζωγραφικών έργων του Γιάννη Τσαρούχη που είχε δημιουργήσει ο Τσαρούχης διαβάζοντας τα ποιήματα του Παπουτσίδη. «Το Μαγικό Τετράδιο και οι ζωγραφιές του» δημιουργήθηκαν το 1984 και αποτελούν ένα ακόμη συλλεκτικό διαμάντι του Παπουτσίδη που αναθέρμανε τις μνήμες των σχολικών τετραδίων που σκαλίζαμε πάνω τους ό,τι σχήματα μπορούσε ο καθένας. Είκοσι τρία οπτικοποιημένα ποιήματα, σύντομα τα περισσότερα, με εύρος και βάθος ασυνήθιστο, συνοδεύονται από έργα του μοναδικού Τσαρούχη.
Έργα του εκτίθενται μόνιμα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2018 απόλαυσε την υψίστη τιμή για έναν Γλύπτη: η ατομική του έκθεση «Μαραθώνιο Σύμπαν» φιλοξενήθηκε για έξι μήνες στο Διεθνές Αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» υπό την αιγίδα του Μουσείου Μαραθωνίου Δρόμου με έργα που αφορούσαν το Μαραθώνιο Ιδεώδες. Η έκθεση “Τρόπαιον Ίστημι” φιλοξενήθηκε από την γκαλερί SIANTI. Πρόσφατα του ζητήθηκε να φιλοτεχνήσει τον Δράκο της Ρόδου για τα 45 χρόνια του Ξενοδοχείου Rodos Palace. Το τελευταίο δημιούργημά του σχηματοποιεί την επιδραστικότητα του ελληνικού φωτός που διαπερνά το σιδερένιο κορμί του δρακοειδούς τέρατος που προστατεύει τους περαστικούς. Εξ αφορμής αυτού του γεγονότος ξανασυνάντησα τον Γλύπτη της Καλοτυχίας και της Καλοσύνης, της βαθιάς, ανεπιτήδευτης Αγάπης προς το Σύμπαν με ό,τι αυτό κουβαλά: κακούς, ανόητους, μοχθηρούς, αδιάφορους. Σκόνταψα πάνω στα οπτικοποιημένα ποιήματά του για να επιβεβαιώσουν ότι τίποτα άλλο δεν αξίζει από την Καλοσύνη και την Αγάπη. Θυμάμαι βάλσαμο την συνάντησή μας το 2008. Τούτη τη φορά ήταν σαν μαγική. Η χαρά που νοιώθεις όταν επικοινωνείς με αγνούς ανθρώπους, η δύναμη που παίρνεις σαν αγκαλιάσεις ένα μικρό, αγνό παιδί.
Είναι ξεχωριστός, είναι ευλογημένος, είναι στα μάτια μου ο αγαπημένος του Θεού. Ο αγαπημένος των ανθρώπων. Ένας ευγενικός, τρυφερός, ευαίσθητος, οραματιστής, πρωτοποριακός, αυτόνομος, ευφυής καλλιτέχνης. Όχι. Δεν είναι όλοι οι καλλιτέχνες φωτισμένες, τρυφερές και ευγενικές ψυχές. Ο Νίκος Γιώργος Παπουτσίδης είναι. Έχει μέσα του το Φως. Σε αυτό οφείλεται και η πεποίθησή μου ότι κάθε τί δικό του απορρέει καλοτυχία. Γιατί είναι σμιλεμένο με αγνή Αγάπη. Με διαύγεια, σαφήνεια, απλότητα. Όπως ταιριάζει σε όλα τα μεγάλα έργα.
Κύριε Παπουτσίδη. Ευγνώμων για τα έργα σας. Για το πηγαίο χαμόγελο που μας δίνουν. Ευγνώμονες οι άνθρωποι του μέλλοντός μας για το ευγενές αποτύπωμά σας.
4.11.2019
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
Ακολουθούν εικόνες από τον χώρο της Ακρόπολης με τα έργα του Νίκου Γιώργου Παπουτσίδη και σελίδες βιβλίων που έχει εκδώσει. Το video από την Έκθεση “Τρόπαιον Ίστημι” στη Γκαλερί SIANTI είναι στο τέλος των φωτογραφιών και προλογίζει –παρουσιάζει ο Ιστορικός Τέχνης και Καθηγητής ΕΚΠΑ Μάνος Στεφανίδης.