Το κεφάλαιο ξέρει ότι δεν χρειάζεται να προσλάβει χέρια αφού έχει δωρεάν τα δικά μας που σκρολάρουν και σερφάρουν στο διαδίκτυο.

Επενδύει στο γεγονός ότι δεν χρειάζεται πλέον να προσλάβει ανθρώπους σε εργοστάσια ή γραφεία αφού με το χέρι μας στο κινητό, το μεγαλύτερο εργοστάσιο στην ιστορία της ανθρωπότητας, δουλεύουμε εμείς για το κεφάλαιο.

Γι’ αυτό και οτιδήποτε χωράει στο κινητό, οτιδήποτε ρέει στα δίκτυα, γίνεται πλουτοπαραγωγική πηγή για υπεραξία και κέρδος.

Forbes : «Το 2021 δημιουργήθηκαν περισσότερες από 580 εταιρείες διεθνώς με αξία 1 δις δολάρια. Συνολικά υπάρχουν περίπου 1.200 μονόκεροι (άνω του 1 δις)»

Ο καπιταλισμός φτιάχνει πλέον κεφαλαιοποιήσεις στο αψε-σβήσε. Αρκεί ένα λογισμικό διαχείρισης κινδύνου ή για εφαρμογές ιατρικών και βιομετρικών δεδομένων στο κινητό.

Μια πλατφόρμα διαμεσολάβησης προσφοράς -ζήτησης υπηρεσιών (ενοικιάσεις σπιτιών, αυτοκινήτων, σκαφών) ή και προϊόντων.

Σε μηδενικό χρόνο, με μια start up, στήνεται σήμερα τεχνολογικό «εργοστάσιο» κάποιων δεκάδων προγραμματιστών -στον όροφο ενός ουρανοξύστη – για υποστήριξη τραπεζών, επιχειρήσεων, γραμμών παραγωγής με χιλιάδες εργαζόμενους.

Το λογισμικό, ο αλγόριθμος, το αυτοματοποιημένο σύστημα βελτιστοποίησης και προβλεπτικότητας, το  παραμετροποιημένο μοντέλο ανάλυσης και διαχείρισης δεδομένων, τελικά φθάνουν να  «αξίζουν» πολύ περισσότερο από τους βιομηχανικούς πολυεθνικούς ομίλους που κατέχουν μηχανές, πάγια, γη, ακίνητα και απασχολούν χιλιάδες ανθρώπινα μυαλά και χέρια.

Μοιάζει σαν να βρήκε το σύστημα το ιερό του δισκοπότηρο  : τα πάντα  που χωράνε στην οθόνη και στο διαδίκτυο μπορούν να «σηκώσουν» κεφάλαια, και να εκτινάξουν κεφαλαιοποιήσεις και αξία μετοχών, προεξοφλώντας μελλοντικά υπερκέρδη.

Τα κέρδη των μελλοντικών «μονόκερων» προαπεικονίζονται πλέον σχεδόν από την ίδρυση τους.

Η αγορά δηλαδή προϋπάρχει της προσφοράς και της ζήτησης, της παραγωγής προϊόντων και των πωλήσεων τους. Τα κόστη προεξοικονομούνται και τα κέρδη προαπεικονίζονται όταν ο θεσμικός επενδυτής ρίξει κεφάλαια σε μια καινοτόμα ιδέα 4-5 φίλων.

Μέσα σε λίγες μέρες, εβδομάδες ή μήνες, μια καινοτομική ιδέα μπορεί να γίνει πανάκριβο εμπόρευμα ή υπηρεσία, και δυνητικά να κατακτήσει την υφήλιο…

Τα αντανακλαστικά του χρηματιστικού κεφαλαίου είναι υψηλά, μπροστά στην καινοτομία και την προοπτική της, οπότε γρήγορα παίρνει δεσπόζουσα θέση ώστε να συμμετέχει στην δυνητική υπεραξία.

Από που άραγε πηγάζει και που στηρίζεται αυτή  η προσδοκώμενη υπερκεδοφορία που θα προκύψει από έναν πηγαίο κώδικα, ένα λογισμικό ή έναν αλγόριθμο, τον οποίο σχεδίασε μια φοιτητική ( αρκετές φορές και μαθητική ) παρέα προγραμματιστών, αναλυτών ή μηχανικών;

Πάμε λίγο από την αρχή : ο καπιταλισμός κατοικεί μέσα στην οθόνη. Η αγορά μετακόμισε στα android. Οι δρόμοι και οι βιτρίνες, τα γραφεία και τα εργοστάσια, χωράνε στο smartphone του καθενός πάνω στον πλανήτη.

Αυτή η υπερταχεία λεωφόρος της διαδικτυακής τεχνολογίας είναι που προσελκύει και μοχλεύει το λιμνάζον επενδυτικό χρήμα. Το μετουσιώνει δηλαδή σε παραγωγικό και μεσομακροπρόθεσμο.

Συγκεντρώνοντας 10, 100, 200 εκατομμύρια, μια start up καταλήγει να έχει 100-200 εργαζόμενους, χωρίς εργοστάσια, ακίνητα, πάγιο ενεργητικό, και αρχίζει να «παράγει».

Για την ακρίβεια αναπαράγει τον άυλο καπιταλισμό των δικτύων και των συναλλαγών.

Παράγει δυνητικό κεφάλαιο και δυνητική υπεραξία, δηλαδή προσδοκία απόδοσης και κέρδους.

Σε ελάχιστο χρόνο, πριν γράψει έσοδα και τζίρους, πριν εγγράψει σε ισολογισμούς κέρδη ή ζημίες( σε πολλές περιπτώσεις πριν καν κατασκευάσει ή πουλήσει το προϊόν) μια εταιρεία φθάνει να κοστίζει 1 δις δολάρια.

Και αφού εισαχθεί στο Nasdaq, στην Wall Street, στην ΑΙΜ του Λονδίνου ή σε άλλο ταμπλό χρηματιστηρίου, φθάνει σταδιακά στα 5 και στα 10 δις κεφαλαιοποίηση (και έχει ο θεός).

Είναι ανοριοθέτητη η δυνητική επικράτεια της ασυνείδητης απόσπασης υπεραξίας από τους χρήστες στο διαδίκτυο. Και αυτό το χωρίς όρια δυνητικό είναι που φουσκώνει μια εταιρική κεφαλαιοποίηση.

Ο λόγος; Το λογισμικό, η πλατφόρμα, η εφαρμογή, ότι δηλαδή συνθέτει την καινοτομία μια νεοφυούς εταιρείας, έχουν ήδη καταλάβει χώρο και χρόνο από το συμπεριφορικό μας πλεόνασμα (Zuboff).

Στις απίστευτες λοιπόν αυτές αποτιμήσεις των δις, προεξοφλείται η μαζική συμμετοχή εκατομμυρίων ανθρώπων -ως παραγωγών και καταναλωτών- όλων εκείνων των υπηρεσιών που ρέουν στα δίκτυα από τους προαναφερόμενους διαδικτυακούς συντελεστές παραγωγής.

Το έγραψα στην αρχή: το κεφάλαιο ξέρει ότι δεν χρειάζεται να προσλάβει χέρια αφού έχει τα δικά μας που σκρολάρουν και σερφάρουν στο διαδίκτυο.

Ο «χάρτινος» όμως αυτός πλούτος, με τις απίστευτες δυνητικές αξίες, κρύβει το μείζον κοινωνικό δεδομένο: το παγκόσμιο εισόδημα ανισοκατανέμεται. Ή μάλλον αυξάνεται για εκείνους που έπιασαν το νόημα: profiting without producing.

Ο καπιταλισμός εμφυτεύει στους νέους προλετάριους την ιδέα ότι μπορούν όλοι να πετύχουν, ότι η αγορά χωράει τους πάντες.  Αρκεί ένας πηγαίος κώδικας λογισμικού να τιμολογηθεί από το κεφάλαιο και να εισαχθεί στο ΑΕΠ του Ίντερνετ.

Αυτά θεσμίζουν το κέρδος, αυτή την θέσμιση βλέπει το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο και παίρνει θέση…