Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο για ένα γραφιά να χάνει το κέφι του οπότε δεν του μένει παρά η κάποιας μορφής αποχή, προκειμένου να τακτοποιήσει την αποτοξίνωση αισθημάτων και του προσωπικού θυμού. Κάτι τέτοιο υπέστη η ταπεινότητά μου την τελευταία εβδομάδα, με αφορμή συμπεριφορά δύο κυριών σημαντικού υπουργείου, οι πράξεις των οποίων προσπάθησαν να ισορροπήσουν εκεί όπου ο ‘κατήφορος’ είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με εγωϊσμούς και μπλα μπλα άνωθεν…

Να το κάνω κάπως λιανά. Επειδή οι υψηλά ιστάμενοι στο κυβερνητικό σχήμα (πρωθυπουργός, υπουργοί κλπ.) στους  τοξικούς καιρούς που βιώνει ο πολίτης δειλιάζουν και αποφεύγουν να καθοδηγήσουν σωστά, δηλαδή να πράξουν αυτό για το οποίο τους έστειλε η πλειοψηφική ψήφος του λαού, τι κάνουν; Στηρίζονται (λέγεται και άλλοθι…) σε πλήθος συμβούλων και επιτροπών ή ‘κατωτέρων’ τη τάξει στελεχών, προκειμένου εκείνοι να γίνουν κακοί και αυτούς να  «διαολοστείλει» κάθε φουκαράς αυτού του τόπου.

‘Ετσι, μετά την περίφημη έκθεση Πισσαρίδη (Νόμπελ πήρε ο άνθρωπος!) η πολιτική ηγεσία έχει ήδη καλό οπλισμό να ‘θερίσει’ ό,τι κρίνει πως θα την ωφελήσει σε βάρος του πόπολου, να’ τη λαλίστατη κάποια κυρία με γαλόνια σε υπουργείο, η οποία συμβουλεύει ότι «πρέπει οι συνταξιούχοι να πληρώνουν τα φάρμακά τους». Σύμφωνα με ρεπορτάζ τηλεοπτικού καναλιού –δυστυχώς όχι πανελλήνιας εμβέλειας- η εν λόγω κυρία μένει σε πολύ μεγάλη βίλα και –χαλάλι της- δεν κινδυνεύει από την φτώχεια, ούτε η ζωή της αναμένεται να «κυλήσει πάνω σε κέρματα».

Σχεδόν ταυτόχρονα, η υφυπουργός του ίδιου υπουργείου, συνοδευόμενη από την τηλεόραση και φωτογράφους,  επισκέφθηκε τις πιο φτωχές και ταπεινές περιοχές της περιφέρειας του Πειραιά, για την ακρίβεια το Κερατσίνι και την Δραπετσώνα` περιοχές που υποφέρουν από ανεργία και φτώχεια. Εκεί συζήτησε με τους τοπικούς ‘άρχοντες’  τους τρόπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αποσυμφόρηση των  μεγάλων τους προβλημάτων. Όπως αναμενόταν, μοίρασε  μπόλικα «θα», πριν αποχωρήσει από τις τοξίνες της ζωής.

Από τη μία λοιπόν, έχουμε την κυρία με την βίλα (αν αληθεύει βέβαια το ρεπορτάζ που έπαιξε) και από την άλλη … αλλά καλύτερα να δανειστώ ένα τετράστιχο του σπουδαίου Ιθακήσιου στιχουργού Μιχάλη Μπουρμπούλη, το οποία έβαλε ως ρεφρέν σε καταπληκτικό τραγούδι του ο συνθέτης από τον Πύργο Ηλίας Ανδριόπουλος, στο έργο τους «Λαϊκά προάστια».

«Τα σπίτια είναι χαμηλά

σαν έρημοι στρατώνες

τα καλοκαίρια μας μικρά

κι ατέλειωτοι οι χειμώνες»

ΥΓ 1: Το να κληθούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους οι δύο δημιουργοί είναι πολύ πιθανό αφού είναι συνταξιούχοι και πιθανότατα ζουν σε κατάλυμα  χωρίς  πισίνα…

ΥΓ 2: Το τετράστιχο αφιερώνει εξαιρετικά η στήλη στις δύο κυρίες!

ΥΓ 3: Μία ακόμη ΚΥΡΙΑ, η οποία τραγούδησε το αριστούργημα του Ανδριόπουλου, η κορυφαία λαϊκή φωνή του τόπου Σωτηρία Μπέλλου ούτε στον ύπνο της δεν είδε όνειρα με πολυτελείς  βίλες. Μέσα σε ένδεια πέθανε, σε μικροσκοπικό δωμάτιο νοσοκομείου ξεχασμένη.