Δημήτρης Κατσούλας

Δεν εννοείται Καλοκαίρι χωρίς καρπούζι και αχλάδια, τουλάχιστον για τα Ελληνικά δεδομένα, όταν σε αφθονία και με προσιτές σχετικά τις τιμές τους μας προσφέρονται. Πέρα όμως από αυτά τα δυο λαϊκά φρούτα – ευπρόσδεκτα και όσα άλλα η Ελληνική γη παράγει –, ας μη ξεχνούμε και τα σύκα. Ένα εύγεστο και λαχταριστό προϊόν το οποίο συναντούμε εν αφθονία τόσο στην Πελοπόννησο και ειδικά στους νομούς Μεσσηνίας, Λακωνίας, Κορινθίας, Αχαΐας σε πολλές ποικιλίες αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος τόσον της ηπειρωτικής όσον και της νησιωτικής. Ποιος μπορεί επί παραδείγματι ν’ αντισταθεί σ’ εκείνη την ποικιλία που παράγεται στην Κύμη Ευβοίας με τα ξακουστά και μεγαλόσχημα λευκά σύκα της καταναλώνοντάς τα είτε στην νωπή μορφή είτε στην αποξηραμένη τους για τα κρύα βράδια του Χειμώνα;

Δεν υπάρχει πιθανότητα στη διαδρομή σου – όποια κι αν είναι αυτή – να μη συναντήσεις συκιά η οποία γερμένη προς την πλευρά του δρόμου σου να σου αρνηθεί το τρύγημά της. Ίσια-ίσια να την ξαλαφρώσεις περιμένει από σένα διαβάτη ή εποχούμενε της μοτοσυκλέτας σου ή του αυτοκινήτου σου, Καλοκαιρινέ μου αδειούχε!  

Είναι κρίμα τα σύκα να περιφρονούνται και να αφήνονται να πέφτουν στην γη προς κατανάλωση από τα παντός είδους ερπετά, μέλισσες,  σφήκες και πουλιά. Είναι τόσα πολλά, όπου κι αυτά να κορέσουν την πείνα τους, ξανά την επομένη ημέρα η συκιά θα είναι ‘φορτωμένη’ με φρέσκα. 

Οι εποχές άλλαξαν, όπως επίσης και οι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων. Σε λογικές ποσότητες εάν καταναλώνονται τα σύκα, ούτε παχαίνουν ούτε το σάκχαρο όσο μερικοί πιστεύουν ότι το ‘εκτοξεύουν’ στα ύψη συμβαίνει. Ακόμα και ένας διατροφολόγος στο πρόγραμμά του εντάσσει ένα έως δυο σύκα την εβδομάδα. Η γεύση προέχει και όχι η άκρατη κατανάλωση ποσοτήτων. 

Ακόμα και στα περίχωρα της Αττικής υπάρχουν συκιές οι οποίες απλώς ωριμάζουν τα σύκα τους, κι αρχίζουν να τα μαραίνουν εφόσον χέρι δεν τα αγγίζει, καταλήγοντας στις χωματερές πριν προφθάσουν τα πετούμενα του ουρανού να τα ‘επισκεφτούν’. Δεν είναι κρίμα επί παραδείγματι στα ορεινά της Πετρούπολης Αττικής να υπάρχουν ωραίες ποικιλίες σύκων και κανένας να μη τα προτιμά επειδή είναι θρονιασμένος εμπρός σε μια τηλεόραση έχοντας έναν μικρό παράδεισο (χωρίς υπερβολή) δίπλα του; Ιδίοις όμμασι το έχω αντιμετωπίσει αυτό, καθότι συγγενείς μου διαμένοντες στην πιο πάνω περιοχή είναι επιφυλακτικοί με το ‘Τι θα πει ο γείτονας, μπορεί να χαρακτηριστώ και κλέφτης’, με αποτέλεσμα ένα τόσο υπέροχο και εποχικό φρούτο να φθίνει στα μάτια των δημοτών του.

Η συκιά μαζί με την φραγκοσυκιά και την βατομουριά είναι τα μόνα φυτά τα οποία δεν χρήζουν και ιδιαίτερης φροντίδας εκ μέρους του παραγωγού ειδικά τα δυο τελευταία τα οποία εκτός του ότι δεν είναι ευρέως γνωστά δεν προωθούνται κιόλας στις αγορές. Υπόψη ότι οι αρχαίοι Έλληνες προσέδιδαν ιδιαίτερη σημασία στους καρπούς της συκιάς  όχι μόνο για την θρεπτική τους αξία αλλά για την σεξουαλική τους …ανέλιξη, σίγουρα. Προσιτά λοιπόν στην τιμή τους, γύρω στα 5 ευρώ το κιλό η πρώτη ποιότητα και βγαίνεις… ασπροπρόσωπος σε μια απρόσμενη επίσκεψη φίλων προς το απόγευμα μαζί με τον καφέ στο μπαλκόνι.

Όσον αφορά στους κατ’ επάγγελμα συκοπαραγωγούς, καλύτερα να μη το συζητούμε το θέμα και ειδικά φέτος όπου οι καιρικές συνθήκες μάραναν και τιμές και ημερομίσθια και ποιότητα αλλά και ποσότητα.