Κάποτε, εκεί γύρω στα 1960 έμενε αρκετός  κόσμος εδώ . Το σχολείο που γέμιζε από τα βουητά των παιδιών – σαράντα  περίπου τον αριθμό – ήταν η ζωντάνια του . Μεταξύ βουνού και χωριού παρεμβάλλετο  ένας  ξεροπόταμος ο οποίος και καθόριζε τα όρια ως φυσικό σύνορο . Μαζευόμασταν θυμάμαι, χωριζόμασταν σε δυο ομάδες κι αρχίζαμε το παιχνίδι . Πότε κρυφτό, πότε τσικλίκι , μετά πολεμικά παιχνίδια ή και μπάλα. Εγώ πάντα έπαιρνα τη θέση του μπακ .Επόμενο ήταν πάντα να έβγαινε κάποιος αδικημένος, οπότε άναβε ο πετροπόλεμος . Τα αστροπελέκια, δεν έπιαναν μία μπροστά στα δικά μας καπρίτσια . Οι γονείς μας στα χωράφια απασχολημένοι πού να έβρισκαν χρόνο ν’ ασχοληθούν μαζί μας . Το πετροβολητό πήγαινε σύννεφο . Το σημάδι που έχω στο δεξί μου φρύδι από τέτοια πέτρα είναι . Δόξα σοι ο θεός όμως που η φύση με προίκισε με παχιά φρύδια οπότε ούτε που γίνεται αντιληπτό, πρέπει να το ψάξεις με το χέρι σου για να το ανακαλύψεις . Αυτή την πετριά, ούτε που μπορώ να θυμηθώ ποιος μου την εκσφενδόνισε, θυμάμαι όμως τη ράχη της γιαγιάς μου η οποία με κουβάλησε στο σπίτι με το αίμα να τρέχει χωρίς σταματημό βρίζοντας από μέσα της θεούς και δαίμονες κι εγώ πιασμένος από το λαιμό της παρακαλώντας την να μη το πει του πατέρα μου .

Έχουν περάσει από τότε πεντέμισι περίπου δεκαετίες . Εν τω μεταξύ το χωριό άδειασε, τα παιδιά και των δυο χωριών σήμερα που είναι κοντά- κοντά δεν γεμίζουν ούτε ένα ταξί . Παραμένει όμως η εικόνα του ίδιου ακριβώς παιδιού, το οποίο παρότι κουβαλάει στην πλάτη του αυτά τα χρόνια, εξακολουθεί να είναι μπρούμυτα πεσμένος κατάχαμα με το σκίσιμο του κούτελου να αιμορραγεί . Παραμένει εκεί και περιμένει από στιγμή σε στιγμή τη γιαγιά του για να φορτωθεί στην πλάτη της τις καινούργιες του ήττες και να τον τριγυρνά στους δρόμους βρίζοντας δυνατά θεούς και δαιμόνια, έστω κι αν γνωρίζει πολύ καλά ότι η ιστορία τις  κατέγραψε εκείνες τις Μανιακιώτισσες* γιαγιάδες .

Είναι καιρός να ξυπνήσει πια, να σηκωθεί . Κάποιοι άλλοι, κάποιες άλλες, έχουν δικαίωμα στους δικούς τους μύθους. Κάποιοι άλλοι, κάποιες άλλες, έχουν δικαίωμα στην δική του πλάτη .

*Προερχόμενη από το Μανιάκι

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr