Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Δημήτρης Κατσούλας

Πάμε πάλι από την αρχή: Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, εφτά… Το έξι παρέλειψες. Τον κοιτάζει στα μάτια χωρίς να αντιλαμβάνεται τι της λέει. Ξαναρχίζει από την αρχή: Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, εφτά… Έξι την διορθώνει. Της το λέει σιγά δείχνοντας της τα δάχτυλα του. Δεν νευριάζει, δεν αγχώνεται, δεν την μαλώνει. Κάτι ως συμπλήρωση της δίνει την εντύπωση να καταλάβει ότι το λέει. Εκείνη κλαίει. Αυτά τα «μαθήματα» της κάνει δυο χρόνια τώρα. Απλώς συμπληρώνει τρυφερά μια έλλειψη, ένα κενό στο οποίο έχει κολλήσει.

Αργά το απόγευμα και όταν ο ήλιος αρχίζει να γέρνει την βγάζει βόλτα. Ο περίπατος πολύ της αρέσει, όπως τουλάχιστον του δίνει την εντύπωση ν’ αντιληφθεί. Την κρατά πάντα από το χέρι και την έχει στα δεξιά του. Θα ‘λεγε κάποιος και ως τιμώμενο πρόσωπο, μα καθόλου δεν θα ‘ταν υπερβολή. Κάθε φορά που βγαίνουν για περπάτημα είναι σαν να μετρούν τον κόσμο, από το μηδέν ως την αρχή του. Προχωρούν αργά, λες και μετρούν τα βήματά τους δίνοντας ταυτόχρονα και ονόματα σε δέντρα, σπίτια, ανθρώπους, ζώα, ενώ την μαθαίνει να ξεχωρίζει και τα χρώματα των αυτοκινήτων. Ως την ώρα καλά τα πηγαίνει σ’ αυτά, μόνο  εκείνο το πράσινο επιμένει να το λέει κίτρινο. Κάποτε μετρούσε μέχρι το δεκαπέντε. Τώρα με τεράστιες προσπάθειες που καταβάλει σταματά στο εννιά. Βλέπεις αυτή η ρημάδα η άνοια καλπάζει σαν το αφηνιασμένο άλογο.

Ένα απόγευμα – κι ενώ ο ήλιος είχε σχεδόν δύσει, άργησαν αυτή τη φορά – πέρασαν  μπροστά από το σπίτι μας. Τρέχω από την πίσω μεριά και ως περίεργος που ήμουν προσπάθησα να κρυφακούσω. Τελικά, δεν άκουσα κάτι το καινούργιο από όσα στα δυο χρόνια τώρα «εκπαιδεύεται». Θύμωσα. Θύμωσα τόσο που αν ήταν στο χέρι μου θα άλλαζα όλα τα βιβλία της αριθμητικής εξαφανίζοντας από μέσα το «έξι». Είχα σκοπό να τους παρακολουθήσω ως τη στροφή του δρόμου όπου θα τους έκρυβε και τα πυκνά δένδρα θα τους σκέπαζαν, εάν δεν με φώναζε η μικρή μου Deema για να μου πει κλαίγοντας ότι κόπηκε το σχοινί από την αιώρα, χτύπησε στον αγκώνα όπου τρέχουν και αίματα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr