Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Ο Σωκράτης μάθαινε κιθάρα για λίγο καιρό πριν πεθάνει. Ως καλός μαθητής, είπε λοιπόν ”Καλύτερα να έχεις μάθει πρόσφατα κάτι, παρά να μην το έχεις μάθει καθόλου”

Ε, κάπως έτσι μαθαίνουμε, εν μέσω συρρίκνωσης των πάντων, νέες θεωρίες, νέα πράγματα για την οικονομική πολιτική, τις αγορές, την οικονομία γενικότερα.

Ακούστε λοιπόν τι μετέδωσε το Reuters σήμερα (πηγή το banking.news). Στις Βρυξέλλες σκέφτονται λέει να αναβάλλουν την έκτακτη φορολόγηση υπερκερδών των ενεργειακών εταιρειών για έναν χρόνο (!).

Και αυτό διότι πρέπει λέει πρώτα να καταλήξουν στο ”αν ο έκτακτος φόρος θα επιβληθεί στα κέρδη των εταιρειών για τη χρήση 2022, ή για τις χρήσεις 2022 και 2023 ή μόνο για τη χρήση 2023”!

Ο δε κυνισμός τους δεν έχει όρια: ”Αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή για εμάς και δεν θα είναι όλοι ικανοποιημένοι” είπε κάποιος διπλωμάτης (καλοθρεμμένος φυσικά).

”Μεγάλη αλλαγή” (!) λοιπόν το να πειράξεις τα κέρδη του κεφαλαίου και να παρέμβεις στην στρέβλωση της αγοράς, όταν οι χρεώσεις πνίγουν παντού νοικοκυριά-επιχειρήσεις.

Και ακούστε και το καλύτερο:  όσες χώρες (Ελλάδα, Ιταλία) έβαλαν έκτακτη φορολόγηση θα την κρατήσουν μόνο αν αυτή  είναι ισοδύναμη με την πανευρωπαϊκή απόφαση( αλλιώς θα αναγκαστούν να αλλάξουν συντελεστές και να εναρμονιστούν με τις Βρυξέλλες!)

Και δείτε και μια λεπτομέρεια : η πρόταση περί πανευρωπαϊκού φόρου στις ενεργειακές εταιρείες αφορά μόνο εκείνα τα «πλεονάζοντα» κέρδη που ξεπερνούν κατά 20% τον μέσο όρο των κερδών μιας εταιρείας τα τελευταία τέσσερα χρόνια!

(οι δε χώρες μπορούν να επιλέξουν να επιβάλλουν φόρο πάνω από 33% στα υπερκέρδη μιας εταιρείας για μια συγκεκριμένη χρήση και μόνο !)

Ο μαθηματικός αυτός δήθεν αποτελεσματικός τύπος υπολογισμού της φορολόγησης, είναι αλγόριθμος αποφυγής ρύθμισης των αγορών. Ψυχρά και φανερά. Θέτει κάποια δήθεν προκαθορισμένα όρια, ξεχνώντας όμως τις αλχημείες με την δημιουργική λογιστική εξαφάνισης των κερδών !

Οι κομισάριοι της ΕΕ -και φυσικά οι κυβερνήσεις – που όλοι τους εξυπηρετούν τα βιομηχανικά/ενεργειακά συμφέροντα των μεγάλων ολιγοπωλίων, επινοούν αυτούς τους φιλικούς για το κεφάλαιο αλγόριθμους, αυτούς τους μη κοφτερούς κόφτες, επιβάλλουν όρια, ποσοστά, ρήτρες, ικανά να ενεργοποιήσουν κανόνες εναρμόνισης.

Απλά πράγματα: δεν θέλει η Πολιτική, αν και μπορεί, να κόψει τα κέρδη του Κεφαλαίου όταν αιμορραγούν οι κοινωνίες.

Το δόγμα είναι: δεν πρέπει να παρεμβαίνει το Κράτος και η ΕΕ στις αγορές, στους ισολογισμούς, στο κέρδος διότι θα είναι μακροπρόθεσμα ανώφελο και βλαπτικό για τις οικονομίες !

Και οι κοινωνίες; Οι άνθρωποι; Λαϊκισμός να σκεφτόμαστε οικονομολόγοι άνθρωποι τέτοια πράγματα…

Οπότε, ας αρκεστούμε στο ρητό του Σωκράτη που κάτι λίγο έμαθε από κιθάρα πριν πεθάνει…!