Μετά από μια κουραστική εβδομάδα, που λέτε, είπαμε να πάμε για μπάνιο οικογενειακώς μαζί με τους φίλους μας, στη συνηθισμένη παραλία, που ως επί το πλείστον οι λουόμενοι είναι ντόπιοι. Αφού καθίσαμε στις ξαπλώστρες, τα παιδιά έτρεξαν κατ’ ευθείαν  στο νερό – ως συνήθως – άλλωστε.

Εγώ είπα να καθίσω λίγο να πάρω μια ανάσα, μιας και μόλις είχα φύγει από τη δουλειά.

Μέσα στη θάλασσα μια γιαγιά με τα δυο χαριτωμένα εγγονάκια της. Το ένα γύρω στα 5 με 6 και το άλλο ήταν δεν ήταν 2. Πιο πάνω από μας καθόταν η μητέρα και ο πατέρας (προφανώς) των παιδιών.

Ξαφνικά και ενώ είχα κλείσει λίγο τα μάτια μου και άρχισα να χαλαρώνω, ακούω μια στριγκλιά: ΚΑΛΛΙΟΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!! ΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΕΙΝΑΙΙΙΙΙΙΙ ΖΕΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!! Πετάχτηκα πάνω. Κοιτάζω γύρω και βλέπω τη γιαγιά!! Ουφ. Ευτυχώς λέω, η Καλλιόπη ήρθε κοντά οπότε τέρμα οι φωνές! (Οι αγριοφωνάρες δηλαδή, γιατί, παραλία είναι  δεν είναι ησυχαστήριο).

Δεν πέρασαν μερικά λεπτά, και ξανά η γιαγιά: ΕΛΑΑΑΑΑ ΝΑ ΤΗ ΜΑΖΕΨΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΣΣΣΣΣΣ! ΚΑΝΕΙ ΒΟΥΤΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣΣΣΣ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!! (προφανώς φώναζε στη μάνα του παιδιού που λίγο πιο πίσω από μας απολάμβανε το καφεδάκι της ή κάτι  τέτοιο τέλος πάντων)! Όλα καλά!! Γιαγιά είναι –είπα- και ανησυχεί!

Βγήκαν λοιπόν από τη θάλασσα και πήγαν στις ξαπλώστρες τους. Στο μεταξύ, μπροστά μας μέσα στη θάλασσα, εκτός από τα παιδιά μου, και ένα τσούρμο άλλα πιτσιρίκια που απολάμβαναν την καταπληκτική κατά τα άλλα θάλασσα. Σε μια στιγμή, η άλλη κόρη (προφανώς) της γιαγιάς, κρατώντας το μωράκι της μέσα στη θάλασσα, κι εκείνη, φώναζε στο άλλο μεγαλύτερό της παιδί: ΚΑΤΟΥΡΗΣΕΕΕΕΕΕΕΕΣΣΣΣΣΣΣ;;;;; ΚΑΝΕΕΕΕ ΤΣΙΣΑΚΙΑΑΑΑΑΑ    ΜΩΡΟ   ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!!

Μετά από λίγο, το άλλο μικρό (χαριτωμένο δε λέω) φορώντας τα μπρατσάκια  του κατευθύνθηκε προς την ακτή! Από πίσω η γιαγιά! Μόλις έφτασε κοντά στο μικρό η γιαγιά φωνάζει (θαρρείς και το μωρό ήταν κουφό ή θαρρείς και ήθελε όλος ο περίγυρος να μάθει τι συμβαίνει): ΕΚΑΑΑΑΑΑΝΕΕΕΕΕΕΣ ΚΑΚΚΚΚΚΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ???  Το μωράκι έγνεψε καταφατικά.     ΕΕΕΕΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑ  ΝΑΑΑΑΑΑΑ    ΣΕΕΕΕΕΕΕ  ΠΛΉΝΝΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!! Μέσα από τη θάλασσα ακούγεται η κόρη: ΠΑΝΝΕΕΕ ΠΙΟΟΟ ΚΕΙΙΙΙΙΙΙ!!!! Και πάει η γιαγιά πιο κει, δίπλα στα άλλα πιτσιρίκια, κατεβάζει το μαγιό του μωρού και άρχισε να του πλένει τα ΚΑΚΚΚΑΑΑΑΑΑ μέσα στη θάλασσα, μπροστά στα πιτσιρίκια. Φώναξα λοιπόν και γω  τα μικρά να βγουν αμέσως έξω. Η γιαγιά ακάθεκτη: ΤΣΙΡΛΙΠΙΠΙΙΙΙΙΙ ΤΟΟΟ ΠΗΓΕΕΕΕΕ ΤΟΟΟ ΠΑΙΔΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!! ΔΙΑΡΡΡΟΟΟΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΕΧΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!! Και ανεβαίνοντας με το παιδί στο χέρι, καθαρό πια, και με μια θάλασσα γεμάτη ΣΚΑΤΑ, μουρμουρά: ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ!!!!!

Και πρέπει κυρά μου να αποκτήσουν και αυτά που δεν έχουν;;;;; ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ!!!!!!!!

Ο Φιλήμων Ρούσσος είναι Διευθυντής Ξενοδοχείου και Οperations Manager