Ανοιχτή πόρτα

Μία παράσταση δύο σε ένα στο θέατρο ΛΑΜΠΕΤΗ, της Ωραιοζήλης-Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

H Aθήνα  και η  επαρχία του σκυλάδικου, με τα ποτά, τα ουϊσκι, τα φτηνά λαμπερά σούπερ μίνι ρούχα, τους χορούς στα τραπέζια, τις στοίβες των πιάτων για  σπάσιμο, για το κέφι των νταλκαδιάρηδων, των αγροτών της επαρχίας και των πρωτευουσιάνων της μοναξιάς και της κατάθλιψης.  Ό,τι ήταν μόδα στην δεκαετία του 1990, επιστρέφει το 2023 στο ίδιο σκηνικό διασκέδασης ξετυλίγοντας προβληματικές καταστάσεις που από τότε παραμένουν και τώρα. Ζητήματα κοινωνικά και πολιτικά που ανέκυψαν με έμφαση τότε, σήμερα παραμένουν προβλήματα που δεν λύθηκαν, μα έχουν γίνει τόσο έντονα που καταπίνουν τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους. Σαν τα κεφάλια της λερναίας ύδρας που όχι απλώς δεν κόπηκαν αλλά με τα χρόνια θέριεψαν. Οι σχέσεις που είναι αδιέξοδες με τους συντρόφους, τους γονείς, τα παιδιά, τους συναδέλφους, τους γείτονες, με τον ίδιο μας τον εαυτό. Το μοντέλο της ψυχοθεραπείας που ήταν το απαραίτητο εξελικτικό μέσο του ’90, απολύτως μοντέρνο, σήμερα δεν φαίνεται να έχει δώσει ισορροπημένες λύσεις και ισορροπημένους ανθρώπους, αφού σύμφωνα με τις πρωταγωνίστριες της θεατρικής μαύρης κωμωδίας οι μοναξιές τους ενώνονται και τις οδηγούν στην … [θα  δείτε πού όσοι επιλέξετε το Θέατρο Λαμπέτη επί της Λ.Aλεξάνδρας 106, στο θερινό θέατρο κάτω από τον αττικό, νυχτερινό ουρανό].

Το έργο “Με σιχάθηκα… αλλά και πάλι όχι εντελώς”, μια συρραφή έργων της Λένας Κιτσοπούλου, κάνει χρήση αγοραίας γλώσσας, αθυρόστομης, επιλέγει ένα χρηστικό και έξυπνο σκηνικό, διανθίζοντάς το μ’ένα ένα τριμελές καταπληκτικό, εξαιρετικό σχήμα μουσικών και ερμηνείας που υποδέχεται τους θεατές, εγκλιματίζοντάς τους στην υπόθεση του έργου. Δύο σ’ένα δηλαδή, και νυχτερινό κέντρο και θεατρική παράσταση. Η ερμηνεύτρια του μουσικού σχήματος Πέννυ Παπαδοπούλου κερδίζει και τις εντυπώσεις και την καλή διάθεση των θεατών κάνοντας τον πρόλογο του έργου με τρόπο θαυμάσιο και ευχάριστο.  Οι μονόλογοι των ηθοποιών αποτυπώνουν τα συναισθήματα και την κοινωνική κατρακύλα με κυνικότητα και ωμότητα. Με σαφή ρεαλισμό και ειλικρίνεια. Κάποιοι είναι συγκλονιστικοί και θα ήθελα να τους ξανακούσω ή ακόμη καλύτερα να τους διαβάσω. Εμβόλιμα, ακούγοντας πασίγνωστα τραγούδια που έχουν αφήσει ισχυρό και ηχηρό αποτύπωμα, του λαϊκού κυρίως, αλλά και του έντεχνου ρεπερτορίου, διέκρινα ότι ενίσχυσαν την δυναμική του κειμένου.

Ενθουσιάστηκα με το μουσικό τμήμα. Θαύμασα το καλλιτεχνικό τους θέαμα και δέχτηκα ευκολότερα την έντονη βωμολοχία που ακολούθησε, που κάτω από άλλες συνθήκες, χωρίς εννοώ το εξαιρετικό – ειλικρινά – μουσικό σχήμα, θα μου ήταν πολύ δύσπεπτη.  Ωστόσο, οι ερμηνείες ήταν καλές και ανταποκρίνονται με ευχέρεια στις απαιτήσεις του έργου.

Συμπέρασμα: ξεπερνώντας (προσωπικά) την αθυροστομία και την κυνικότητα του λόγου, που προκύπτει από θέματα προσωπικής  αισθητικής και όχι σεμνοτυφίας, η παράσταση αξίζει να επι-κοινωνηθεί και να ιδωθεί ως πολύ ενδιαφέρον καλλιτεχνικό δημιούργημα μιας ομάδας ανθρώπων που κατέθεσαν με ειλικρίνεια και πάθος την ψυχή και τις σκέψεις τους. Επειδή το υγιές πάθος, μα και η αντικειμενικότητα λείπουν από την σημερινή εποχή, που η κοινωνία ακροβατεί μεταξύ  του “θέλω-μπορώ-αντέχω-κατακτώ-αποτυγχάνω αν δεν έχω λεφτά, κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα και λοιπά καλούδια, δηλαδή είναι εγκλωβισμένη ή αεροβατεί στο μοντέλο του μετανεωτερικού ανθρώπου, του ανθρώπου που είναι ανώτερος και από τον Θεό, θα πρότεινα να δουν το θεατρικό τόσο οι άνω των είκοσι, όσο και οι άνω των πενήντα και εξήντα, οι τότε γιάπηδες και νεόπλουτοι, θαμώνες του επαρχιακού σκυλομάγαζου ή του εμπορικού λαμπερού κέντρου διασκέδασης των αστικών κέντρων. Οι ευθύνες και οι συνέπειες θυμίζουν τον στίχο του Άλκη Αλκαίου “η δύση και η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα” (Tα πλοία των ερώτων μας). Νέοι και ώριμοι αν δεν φοβηθούν να δουν την αλήθεια τους κατάματα, θα κάνουν το βήμα για την ποιοτική καθημερινότητα. Διότι εν τέλει αν οφείλουμε σε κάποιον είναι στους εαυτούς μας.

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά

25 Ιουνίου 2023

Ταυτότητα της παράστασης «Με σιχάθηκα… αλλά και πάλι όχι εντελώς»:

Συντελεστές: 

 Κείμενα: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνοθεσία: Κρίστελ Καπερώνη

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Λάλος

Δραματουργική επεξεργασία: Αγνή Χιώτη, Σταμάτης Μπάκνης

Σκηνικά: Στέφανος Λώλος

Φωτισμοί: Γιάννης Κατσιμίχας

Κοστούμια: Κρίστελ Καπερώνη

Επικοινωνία- προβολή: Μαρκέλλα Καζαμία, 6946507792 

Παίζουν (Με αλφαβητική σειρά) : 

Νάστια Βραχάτη, Κρίστελ Καπερώνη , Τζωρτζίνα Λιώση

 Στο τραγούδι, η Πέννυ Παπαδοπούλου.

Μουσικοί επί σκηνής: Παύλος Κάτρης (Μπουζούκι), Στάθης Μαραγκός (Drums), 

Μάνος Αλειφτήρας (Πιάνο)

Χώρος: Θερινό Θέατρο Λαμπέτη

Ημερομηνία πρεμιέρας: 22/6/2023

Ημέρες Παραστάσεων: Πέμπτη έως Κυριακή

Ώρες παραστάσεων : Live μουσικό πρόγραμμα 20:30, Παράσταση 21:00

Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr και στο ταμείο του Θερινού Θεάτρου Λαμπέτη

Παραγωγή: Θεατρικά Δρώμενα Ίασμος – Γιώργος Αμούτζας | Tempus Verum

Τηλέφωνα επικοινωνίας : 2106435706 ( Θέατρο Λαμπέτη),2103425170 ( Tempus Verum – Εν Αθήναις )

SHARE
RELATED POSTS
Το χρόνιο αυτοάνοσο του συστήματος, ου Ηλία Καραβόλια
Μιας πεντάρας κόλπα…, του Γιώργου Αρκουλή
Οι Έρωτες και πώς καίγονται, του Μάνου Στεφανίδη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.