Δρ Θάνος Ασκητής

«Γιατρέ, έχω ραντεβού απόψε με ένα πρόσωπο πρώτο!», μου εξομολογήθηκε ο άνδρας των 43 χρόνων, χωρισμένος, δείχνοντας τη χαρά του στη προσδοκία αυτής της συνάντησης. «Τι πρόσωπο εννοείτε; Γυναίκα;» ρωτάω εγώ με την επιτηδευμένη μου αφέλεια περιμένοντας την απάντησή του που έρχεται με κεραυνοβόλο τρόπο «Και βέβαια με γυναίκα, αυτό εννοώ γιατρέ μου, το πρόσωπο δηλαδή… δεν καταλαβαίνετε;»

Ναι, είναι αλήθεια ότι όταν οι άνδρες μιλούν για τις γυναίκες και υπονοούν ερωτικές και συναισθηματικές εμπλοκές, τις ταυτίζουν με ένα πρόσωπο. Η κοινωνία μας γεμάτη από πολλά υποκοριστικά όπως «κορίτσαρος », «γκόμενα», «ερωμένη», αλλά και πιο χυδαία από αυτά, ουσιαστικά ερμηνεύει τη στάση των ανδρών που προσπαθούν να δείξουν πιο άνδρες μέσα από την αναγνώριση ενός προσώπου. Το πρόσωπο αυτό που όσο κανείς κι αν το φωτίσει αλλά και να το αναλύσει, είναι τόσο σημαντικό, κυρίαρχο και απόλυτο που δίνει τη συγκεκριμένη προβολή με όλους τους ρόλους που μπορεί πραγματικά να έχει.

Η γυναίκα ως οντότητα και ως εικόνα έχει λατρευτεί και έχει γίνει το μοιραίο πρόσωπο στις πολιτικές δράσεις των ανδρικών πολέμων αλλά και στις πολιτισμικές αναφορές, δημιουργώντας την αντίληψη της ίδιας της ζωής αφού γυναίκα και πολιτισμός ουσιαστικά είναι ο έρωτας, το πάθος, η φαντασίωση και η μητρότητα. Όλα αυτά χορεύουν στις κατά περιόδους κοινωνικές εξάρσεις και την φέρνουν να πρωταγωνιστεί με το δικό της στίγμα στη μοιραία της συνάντηση με τον άνδρα. Από το παράδεισο αλλά και τη κόλαση, η γυναίκα πρωτοστάτησε στην ηθική και την αμαρτία, στους ρόλους της Λίλιθ και της Εύας, φέρνοντας μεγάλους πονοκεφάλους τόσο στον Θεό όσο και στον Διάβολο. Ακόμη και ο όφις του διαβόλου την στρατολόγησε να παγιδεύσει τον αφελή και «καλοκάγαθο» Αδάμ, δίνοντάς του το μήλο, που τον έστειλε στην κοινωνία της εργασίας και στον ιδρώτα του μόχθου. Κομμάτι των πλευρών του άνδρα ήρθε να προσφέρει όλα αυτά που τόσο ο άνδρας, όσο και η κοινωνία, της επιφόρτισαν. Μάνα, σύντροφος, σύζυγος, αφέντρα της εστίας της, αλλά και καριερίστα της επαγγελματικής της αναρρίχησης, τη ταξιδεύουν μεταπολεμικά και την γεμίζουν με άγχος και νευρώσεις. Συγκρουσιακή και επιθετική προς το ισχυρό αρσενικό, έφτιαξε πολλά κινήματα με σκοπό να ευνουχίσει τον άνδρα και να βγάλει η ίδια …όρχεις! Έξυπνη, ραδιούργα και πανούργα, πεισμάτωσε μετά το 1950 στην ανατολή ενός lifestyle που πέραν από την λαγνεία και την σαρκική προβολή των media, προκλητικό αισθητήριο των σιελογόνων αδένων του άνδρα, έδειξε ότι κατακτά και κερδίζει το έδαφος στη κοινωνική της παρέμβαση και στην οικονομική της αυτονομία. Ο άνδρας αιφνιδιασμένος μέσα στο φαλλοκρατικό του μυαλό, άρχισε να μετράει τα εκατοστά του πέους του, στην προσπάθειά του να της δείξει τον ανδρισμό του ενώ ουσιαστικά οπισθοχωρούσε από τις αρχικές θέσεις της παραδοσιακής κοινωνίας και έμπαινε στο περιθώριο της ζωής της με το διαζύγιο που του πρόσφερε ως αναγνώριση της ισχυρής του παρουσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αλλαγής, είναι ότι η γυναίκα μετά το 1950 μπήκε ενεργά στα πανεπιστήμια, ανέπτυξε σοβαρές επαγγελματικές αξιώσεις, απελευθερώθηκε μέσα στα κοινωνικά δίκτυα των μεγαλουπόλεων της χώρας μας και σταμάτησε προφανώς να ψάχνει τον παρθενικό της υμένα ως προϋπόθεση του γάμου της, του καθαρού κούτελου του πατέρα της που όφειλε να την παντρέψει παρθένα αλλά και της δικής της ξεκάθαρης θέσης στο μοντέρνο μήνυμα «Ζω μόνη μου, ελεύθερη κι ωραία». Το πορτοφόλι του άνδρα δεν έφτανε πια να την συντηρήσει αφού και αυτό το ίδιο περιείχε λιγότερα χρήματα μέσα αλλά και οι δικές της ανάγκες δεν έμεναν στην σκάφη και το σαπούνι για να πλένει και να καθαρίζει τον «αρχηγό» της οικογένειας. Η κουζίνα της έγινε το γραφείο της στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα προικιά που ο πατέρας έπρεπε να δώσει στον γαμπρό, αντικαταστάθηκαν με τα πτυχία της, τη μόρφωσή της και τη σκληρή μαχητικότητα σε επάξιες θέσεις του ισχυρού αρσενικού.

Αυτή η γυναίκα ουσιαστικά κυριάρχησε στα προηγούμενα 30-40 χρόνια ενώ μέσα στη δική της επανάσταση κρέμασε και τον άνδρα στον τοίχο, δείχνοντας του πόσο λίγος, ανεπαρκής και φοβικός είναι. Ο θόρυβός της, της έδωσε μία σημαντική επιτάχυνση που παράλληλα όμως την επαναπροσδιόρισε ως αρχηγό ενός συστήματος που τα δύο φύλα δεν αλληλοσυμπληρώνονται αλλά συγκρούονται στη δυναμική της προσωπικής τους ελευθερίας. Άνδρας και γυναίκα μέτρησαν τις δυνάμεις τους μπροστά στην κοινωνική τους απελευθέρωση, με την γυναίκα να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή της, στο πορτοφόλι της και στο κρεβάτι της. Οι σύγχρονες τάσεις της, της απέδειξαν ότι δεν θέλει να είναι το σεξουαλικό συμπλήρωμα ενός αρσενικού, ούτε το σκεύος ηδονής κάποιου ισχυρού άνδρα που εξαγοράζει το κορμί της έναντι ενός ποσού. Έτσι οδηγήθηκε στη προσωπική της αυτονομία ενώ ήταν φυσικό και επόμενο να φορτωθεί ρόλους που την οδηγούν όλο και πιο απαιτητικά σε υψηλές προσδοκίες, καταγράφοντας όλο και πιο έντονα τη σκέψη στο μυαλό της «Άνδρες δεν υπάρχουν πια» ή «Οι άντρες είναι μ…». Αυτή τη διαπίστωση πρακτικά την εισέπραξε μέσα στην αυξανόμενη μοναξιά της, στις γυναικείες παρέες αλληλοπαρηγοριάς αλλά και στην περισσότερη θυμωμένη στάση προς τους άνδρες που φυσικά απαντούν με φόβο και αποφυγή «και αύριο μέρα είναι».

Είμαι βέβαιος ότι αν με βλέπατε από κοντά θα με ρωτούσατε «Και το σεξ; Πού βρίσκεται αυτό; Είναι σήμερα η γυναίκα ώριμη και ολοκληρωμένη να το διαχειριστεί και κυρίως να το απολαύσει; Ξέρει η ίδια τι θέλει από αυτό ή μήπως για μία ακόμη φορά πυροβολεί τον άνδρα; Και αλήθεια, τα περιοδικά που διαβάζει την οδηγούν πώς να φτάσει η ίδια στον σωστό οργασμό; Στον δικό της οργασμό; Είναι θηλυκή; Θέλει να αρέσει; Θέλει να είναι η μούσα του αρσενικού και η φαντασίωση του ισχυρού πορθητή που θέλει να μπει μέσα της; Το κομπιούτερ της και το facebook την οδηγούν στην δική της αλήθεια; Ίσως κάθε πρωί όταν κοιτιέται στον καθρέφτη της βλέπει αυτά που θέλει ή αυτά που πιστεύει ότι είναι;». Σίγουρα είναι πολλές οι ερωτήσεις που θα μπορούσαν να μπουν απέναντι σε αυτό το πρόσωπο που τα πολλά της πρόσωπα την κάνουν δυνατή για να ξεχωρίζει ενώ παράλληλα την φορτίζουν και της δημιουργούν αρκετές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις αφού το μυαλό της γοργά, απαιτητικά και στρατηγικάτης λέει μια πολύ σπουδαία φράση «Το ξέρεις ότι αξίζεις; Από πού ψάχνεις την αναγνώρισή σου;» Η εικόνα της γυναίκας και η σεξουαλικότητά της;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr