Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Σε μία ύστερη ή ύστατη απόπειρα
αποκωδικοποίησης του παλιού καιρού
μπαίνω σε ρίμες κι εφηβικές υπερβολές
σε στίχους τελείες που κρεμάστηκα
και γκρέμισα τις σιωπές

Βίκυ Κατσαγώνη, Τετράδιο

Αν η Μεταπολίτευση είχε δημιουργήσει ορισμένα σύνδρομα [Ανομία-Ατιμωρησία-Αναλήθειες] πρέπει να δεχτούμε ότι η Αριστερά και ως Αντιπολίτευση και ως Κυβερνώσα, είναι εξίσου υπόλογη δια πράξεων ή δια παραλείψεων στην καλλιέργεια αυτής της κουλτούρας. Κι όχι μόνον αυτό. Προκάλεσε ιδιαίτερη σύγχυση όταν, ενώ υποσχέθηκε να χτυπήσει το παλιό πολιτικό κατεστημένο[Παπανδρεϊσμός-Καραμανλισμός], “συνελήφθη” πολλάκις να συμ-παίζει μαζί τους.

Μ’αυτά και μ’αυτά οδεύουμε προς τις εκλογές, από τις οποίες ουδείς Έλλην πιστεύει πως  “θα έλθει κάποια κάθαρση” του πολιτικού συστήματος, αλλά μερικοί ευελπιστούν ότι ο νέος κοινοβουλευτικός χάρτης δεν θα περιλαμβάνει αχαρτογράφητα πολιτικά μορφώματα [της show biz ή της “επιφοίτησης”].

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχουν εξαρχής κόμματα-καταστροφής και κόμματα –σωτήρες, κόμματα-ένοχα και κόμματα-αθώα. Και κάτι ακόμα: αν συνεχίζουμε να φθονούμε τον “πλούτο”  [ψυχής, πνεύματος, παιδείας, πολιτισμού], το μόνο που θα έχουμε να κάνουμε θα είναι η ανακατανομή της μιζέριας και του φθόνου.

Νομίζω ότι πρέπει να προχωρήσουμε προς το αύριο ενωμένοι και ν’αφήσουμε πίσω –για τους ιστορικούς- ό,τι μας χωρίζει. Με μνήμη αλλά όχι με μνήμες.

Κάτι σαν το Έτος Μηδέν μετά την κρίση…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr