Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Παντρεύτηκα στην Αθήνα. Ήθελα να γίνω γνωστή αλλά όχι μετά μανίας.

Είναι πιο εύκολο να είσαι απλός στη ζωή παρά στο γράψιμο. Αφιερωνόμουν πολύ σε αυτό. Έγραφα στο χέρι. ‘Εγραφα εύκολα. Έγραφα γρήγορα.

Σ’ ένα βράδυ είχα γράψει ένα θεατρικό έργο. Μου το είχε ζητήσει ο Κουν. Δε μου άρεσε το θέατρο. Το έβρισκα όμως πιο εύκολο.

Αν στην Ελλάδα υπήρχε ένας καλός κινηματογράφος, όπως έξω, θα προτιμούσα να γράφω κινηματογράφο. Και οι φίλοι μου, όταν τους έλεγα ”δε θέλω να πάω στο θέατρο”, μου έλεγαν ”το κάνεις από σνομπισμό”. Αυτή ήταν η πραγματικότητα όμως.

Mου έρχονται ιδέες αλλά τις διώχνω. Άλλοτε τις περίμενα να έρθουν, και τώρα μου έρχονται χωρίς να τις αποζητώ. Δε θέλω να ξαναγράψω.

Μ’ αρέσει το κέντρο της πόλης γιατί έχει πολύ κόσμο. Τον οποίο δε βλέπω. Αλλά μ’ αρέσει να υπάρχει. Κι ας μην τον βλέπω. Δε βγαίνω στο μπαλκόνι. Προτιμώ να μένω στο σαλόνι. Δε θέλω να βγαίνω έξω. Έχω να βγω ενάμισι χρόνο. Παλιά έβγαινα κάθε βράδυ.

Οι φίλοι έρχονται να με δουν αλλά πόσο να μείνουν, φεύγουν. Πολλές φορές κατεβαίνω μέχρι κάτω, βλέπω το θυρωρό, με κοιτάζει, μου λέει: ”Θέλετε βόλτα;” ”Όχι” λέω κι ανεβαίνω πάνω.

Η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου ήταν με τον Γιώργο Χειμωνά. Όσο ζούσε ο Γιώργος, υπήρχε μια τελειότητα στη ζωή μου. Όταν πέθανε έπαψε αυτή η τελειότητα. Έζησα ωραία ζωή. Αλλά δεν το ήξερα. Το κατάλαβα όταν πέθανε ο Γιώργος. Μου λείπει ο Γιώργος. Ο Γιώργος. Μου λείπει ο Γιώργος. Ζω ζωή μισή.

Βλέπω όνειρα. Βλέπω όνειρα τα οποία δεν έβλεπα παλιά. Είναι πάρα πολύ έντονα. Ανεβαίνω σκάλες, σκάλες. Ανεβαίνω δρόμους. Σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο κι εγώ να προχωρώ ανάμεσα. Δε θέλω να πεθάνω.

Λούλα Αναγνωστάκη

Σαν σήμερα, το 2017, έφυγε από τη ζωή.

Πηγές: lifo. gr – συνέντευξη: Σταύρος Διοσκουρίδης/popaganda. gr – συνέντευξη: Ιωάννα Κλεφτόγιαννη  / philenews. com – συνέντευξη: Γιάννης Χατζηγεωργίου  / tanea. gr – συνέντευξη: Σταύρος Θεοδωράκης- Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης