Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου. Επίσης, ήταν υποψήφιος Βουλευτής Φθιώτιδας με το ΠΑΣΟΚ

ΛΗΣΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ 

΄΄Λαός που δεν γνωρίζει ή ξεχνά την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει και μάλιστα με τραγικό τρόπο΄΄

Η  προαναφερόμενη σκέψη έχει χιλιοειπωθεί, αλλά το περίεργο με την ελληνική περίπτωση είναι ότι η τραγικότητα των γεγονότων, μόλις της τελευταίας δεκαπενταετίας ( χρεοκοπία, μείωση του πραγματικού εισοδήματος πάνω από το 50%, αλλαγή του επιπέδου ζωής, διάψευση των προσδοκιών, μετανάστευση της νεολαίας -κυρίως επιστημόνων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καταπάτηση των ελευθεριών, δραστική έκπτωση του κράτους δικαίου, επαναφορά στα δελτία σίτισης και επιδομάτων βασικής διαβίωσης, Μάτι, Μάνδρα, Τέμπη κ. α.) έχει σβηστεί από τη μνήμη μας, παρόλο που ακόμα βιώνουμε αυτά τα προβλήματα ακατάπαυστα ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΌΤΕΡΑ.

Μα βλέπουμε, λέει ο άλλος, το χρήμα να ρέει. Τα μαγαζιά γεμάτα, οι παραλίες σφύζουν από ζωή, στα μπαρ και στα κλάμπ  δεν πέφτει καρφίτσα κλπ.

Ναι μεν αλλά, είναι η απάντηση.

Η παρούσα καθεστωτική κατάσταση άφησε ασύδοτη την αγορά, χωρίς έλεγχο και κανόνες, με συνέπεια να εκτιναχτεί η παραοικονομία και φυσικά να μειωθούν δραματικά τα έσοδα. Το μαύρο χρήμα, η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία δημιουργούν αυτή την επίπλαστη, αλλά κυρίως πρόσκαιρη, ευμάρεια.

Έτσι τα μειωμένα έσοδα του Π/Υ και τα δημιουργούμενα ελλείμματα, καλύπτονται από τα συνήθη υποζύγια και φυσικά από τον συνεχώς αυξανόμενο δανεισμό.

Το χρέος καλπάζει, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών επίσης και σε λίγα χρόνια θα πέσουμε πάλι από τα σύννεφα, καθότι οδηγούμαστε σε νέα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής ( στην καλύτερη περίπτωση) και μάλλον δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε μία νέα πτώχευση, με δεδομένο το τέλος ισχύος σε λίγα χρόνια των δημοσιονομικών ΄΄μαξιλαριών΄΄ που προέβλεπαν τα προηγούμενα μνημόνια.

Η κυβέρνηση μακαρίως διαδίδει ότι όλα βαίνουν καλώς, όπως και το 2007, και ο κόσμος με τα pass ψιλοβολεύεται και με τον επικοινωνιακό αποπροσανατολισμό, εφησυχάζει.

Η αναγκαία αφύπνιση μέσω της ενημέρωσης ( όσο αυτό είναι δυνατό αφού δύσκολα επικοινωνείται πλέον κάτι, λόγω του ελέγχου) πρέπει να γίνει με κάθε τρόπο και να κρούεται ο κώδωνας του κινδύνου, έστω μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, μήπως και ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες αυτής της άφρονος και αλόγιστης πολιτικής.

Είμαστε για μία ακόμα φορά ένα βήμα πριν την καταστροφή, σε κάθε θέμα ( οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά- εξωτερικά, ασφάλεια, υγεία κ.α.), ας κάνει ο καθένας ότι μπορεί από τη θέση που βρίσκεται, τουλάχιστον να ενημερωθεί ο πολίτης για τα επερχόμενα δεινά.