
“Δεν σε βλέπω”. Δεν σε ακούω. Είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Δεν τσακωνόμαστε ανοιχτά, ούτε καθημερινά, μα όταν τσακωθούμε θα γίνει χαλασμός.
Η θεατρική παράσταση της Ηρώ Κισσανδράκη αντικατοπτρίζει εξαιρετικά την λαθραία, δηλαδή κρυφή ένταση των οικογενειακών σχέσεων που στηρίζεται σε τραύματα και ψυχικές πληγές από την παιδική ηλικία. Τα τραύματα δεν αποκαλύπτονται ποτέ σχεδόν γιατί και αν ακόμη αποκαλυφθούν αν οι εξαρτώμενοι από την οικογενειακή σχέση δεν είναι έτοιμοι να τα δεχτούν, να τα ακούσουν, να σκύψουν θεραπευτικά πάνω τους, καμία πληγή δεν θα θεραπευτεί. Οι ακροατές δεν είναι σοβαροί, οι αποδέκτες δεν θέλουν να συμμετέχουν σε αποκαλύψεις που τους εκθέτουν και τους θέτουν μπροστά στις ευθύνες τους γιατί αρνούνται να αναλάβουν το βάρος των ευθυνών τους. Συνεπώς, οι σχέσεις συνεχίζουν με τυπική ευγένεια, ρηχότητα, επιδερμικά και τίποτα δεν διορθώνεται. Αν ξύσουμε πάνω από την επιφάνεια, τα πράγματα αλλάζουν, οι εντάσεις απειλούν και στο τέλος κάποιος – συνήθως αυτός που έχει το μεγάλο πρόβλημα- αποχωρεί ατυχώς ή εσκεμμένα.
Το έργο θα μπορούσε να είναι πεδίον δράσης λαμπρόν για σοβαρούς ψυχοθεραπευτές και ψυχιάτρους, τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας δεδομένου ότι όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, που έχει αποδομήσει τον επιδερμικό σεβασμό στα μέλη μιας οικογένειας και ξεσπά, μιλά ανοιχτά, κινούνται γύρω από την πρώτη οικογένεια. Την μητέρα, τον πατέρα, τα αδέλφια και την μεταξύ τους επικοινωνία. Από το θαυμάσιο λεμονόχορτο και το ευωδιαστό ανθοπωλείο, η εικόνα μεταφέρεται στις ρίζες των τραυμάτων μιας γυναίκας από την παιδική της ηλικία που άθελά της κληροδοτείται στα μέλη της οικογένειας που δημιουργεί με τον γάμο της κάνοντας διακρίσεις στην αγάπη, την γενναιοδωρία, την δοτικότητα, την κριτική, την αποδοχή. Ό,τι συμβαίνει δηλαδή σε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Ο γονιός και ιδιαιτέρως η μάνα γέρνει προς το ένα παιδί το οποίο θαυμάζει, εξυψώνει, αποδέχεται πλήρως. Τα παράπονα και οι αντιδράσεις υποβόσκουν και όταν ξεσπάσουν συνήθως ο καθένας είναι στον κόσμο του απλώς για να μην ζοριστεί, για να επιβιώσει αναίμακτα.
Αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος το «Λέμονγκρας» στο Θέατρο 104; Οπωσδήποτε και χωρίς επιφυλάξεις. Είναι σύγχρονο, άμεσο, σαφές, καθαρό, τίμιο 85λέπτο χωρίς διάλειμμα που θα αποζημειώσει τους αποδέκτες. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9:00μμ.
Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά
19 Φεβρουαριου 2025
Ταυτότητα παράστασης:
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Ηρώ Κισσανδράκη
Συγγραφή: Ηρώ Κισσανδράκη
Σχεδιασμός Κίνησης: Γιάννα Μελά
Φωτογραφίες: Νίκος Βανδώρος
Φωτισμοί: Χρήστος Τσαμπάς
Ηχητικό Περιβάλλον: J.M.I.K.
Σκηνικά – Κοστούμια: Urban Theatre
Trailer: Γιώργος Μπελεγρής
Μακιγιάζ: Χρύσα Ράικου
Αφίσα: Mavra Gidia
Οργάνωση παραγωγής: Nικαίτη Κωνσταντίνου
Παραγωγή: Urban Theatre
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ
Λευτέρης Βασιλάκης, Μαρία Δαμασιώτη, Ηρώ Κισσανδράκη, Γιάννης Σιάμπαλιας, Μάνος Τσούτης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Σάββατο και Κυριακή στις 21:00