Τζίνα Δαβιλά

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Αρχείο συνεντεύξεων: 29 Ιουνίου 2014

Κώστας Βουτσάς: ο αγαπημένος του ελληνικού κινηματογράφου. Από τον Αλέκο Σακελλάριο και τον Γιάννη Δαλιανίδη μέχρι τον Σταμάτη Φασουλή και τον Αριστοφάνη. Ο χρόνος δεν καταγράφει για τον Κωνσταντίνο Σαββόπουλο – πραγματικό του όνομα- μέρες που απλώς κυλούν, αλλά ζωή σε χρόνο πραγματικό και μετρήσιμο στην αγάπη. Δίνει και παίρνει χαρά, χαμόγελο, ψυχή. Ο εξαιρετικός Κοπέογλου, ο κύριος “φσστ- ποΐνγκ”, ο “έχω και κότερο πάμε μια βόλτα” αποτελεί την αντιπροσωπευτικότερη ανδρική παρουσία του ελληνικού κινηματογράφου.

Με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης “Πλούτος” του Αριστοφάνη που θα γίνει σήμερα στις 9:15 μμ στο θεατράκι του ‘Ήχος και Φως” στη Ρόδο, μιλά στην Πόρτα, ξεδιπλώνοντας απόψεις και αναμνήσεις, από την δεκαετία του ’30, όπου γεννήθηκε, μέχρι στην Ελλάδα του μνημονίου.

“Οι συνεντεύξεις που ασχολούνται με τα κουτσομπολιά, δεν μου αρέσουν. Είναι ενοχλητικές και χωρίς ουσία, αλλά οι δημοσιογράφοι κάνουν τη δουλειά τους, κάνοντας τον κόσμο αδηφάγο. Αν μιλούν για τη δουλειά σου, την ζωή, την Πολιτική, μου αρέσουν.

Η Ελλάδα από το Μεταξά μέχρι σήμερα έχει πορευτεί προς την καταστροφή. Είμαστε ως χώρα συνέχεια στην πτώχευση. Όσοι κυβερνούν την Ελλάδα γίνονται πολιτικοί για να βγάλουν λεφτά. Ο Τσοχατζοπουλιστής κυριαρχεί. Εδώ κανείς δεν βγαίνει να πει ποια ονόματα είναι στη λίστα Λαγκάρντ. Είμαστε ωχαδελφιστές ως λαός. Δεν έχουμε πια έναν Λαμπράκη, έναν Θεοδωράκη. Κάποιοι του καταλογίζουν πως επί δικτατορίας Μεταξά, ήταν στην ΕΟΝ, στην ομάδα νεολαίας του Μεταξά. Είναι αστεία αυτά τα πράγματα. Μετράει η τοποθέτησή σου στην διάρκεια της ζωής σου. Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το ότι ένα παιδί ήταν κάπου, όταν ήταν παιδί. Και μένα προσπάθησαν να με βάλλουν στις ομάδες του Μεταξά, στην ΕΟΝ.

Είμαστε έξυπνος λαός , αλλά εμφυλιογενής, κυριαρχεί το «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Όμως, μόνος του ο έλληνας μεγαλουργεί. Τι ομάδα να κάνεις, όταν μας κυβερνά η ψήφος, η μίζα και το ρουσφέτι.

Στην Πολιτική, αν βρεθεί κάποιος τίμιος τον ”χτυπούν”, γιατί χαλάει την πιάτσα. Η Μέρκελ κάνει την Ελλάδα Μερκελλάδα, την Ευρώπη Γερμανώπη. Πάντα αυτό επεδίωκαν οι Γερμανοί. Σε όλο αυτό, δεν συμμετέχει ουσιαστικά ο λαός, γι’ αυτό και δεν γίνεται επανάσταση. Οι πολιτικοί μας είναι υπάλληλοι, άρα τα πράγματα είναι δύσκολα για μας.

Για μένα ένας Καποδίστριας ήταν άξιος Κυβερνήτης, αλλά τον φάγανε ο Μαυρομιχάληδες. Άξιζε και η Αθηνά. Αν σκεφτείς τι έμαθε η Αθηνά στους Αθηναίους, θα καταλάβεις τι λέω, Έμαθε στους ανθρώπους πώς να σκάβουν, πώς να γράφουν, πώς να σκαλίζουν, πώς να χτίζουν, πώς να σκέπτονται, να κάνουν καράβια, πώς να πολεμούν. Συμβολική η Αθηνά για ό,τι μας έδωσε. Αν λοιπόν πρέπει να μνημονεύσω δυο σπουδαίους κυβερνήτες είναι αυτοί: Ιωάννης Καποδίστριας και Αθηνά.

Ως παιδί ήμουν ταλαιπωρημένο, με πατέρα κομμουνιστή, που έτρωγε πολύ ξύλο και μάλιστα μια φορά, τον έδειραν τόσο μπροστά μου, που έβλεπα να βγαίνει από το στόμα του κρουνός το αίμα. Εγώ προσπαθούσα να βγάλω λεφτά. Πουλούσα τσιγάρα, έκανα τον αβανταδόρο σε ρουλέτες, σε παπατζήδες και η μητέρα μου μου’ δινε την συμβουλή: «πρόσεξε μην σε πάνε φυλακή γιατί θα πουν ‘γιος του κομμουνιστή είναι, άρα αλήτης είναι’». Εγώ ήμουν στα Αετόπουλα (ακολουθούσαν ΕΠΟΝ ΕΑΜΝ-ΚΚΕ) και μοίραζα προκηρύξεις στον κινηματογράφο για τον Λαμπράκη. Έκανα πολλή δουλειά.

Αδιαπραγμάτευτη αξία μου είναι ο μη συμβιβασμός μου. Και η ζωή μου έμαθε, πως η καριέρα γίνεται με τα όχι.

Απεχθάνομαι το γλείψιμο, αυτούς που δεν πιστεύουν σε τίποτα και σε πλησιάζουν από συμφέρον, τους ιδιοτελείς. Τους θεατές μου τους αγαπάω, σε όλο αυτό τον κόσμο που μεγαλώσαμε μαζί, έχω τεράστιο σεβασμό και πολλή αγάπη. Τα πάντα κρατώ από το παρελθόν μου, είμαι παντρεμένος με αυτά.

Θαυμάζω τους νικητές. Νοιώθω κι εγώ νικητής. Πάλευα για να επιβιώσω. Όλοι μου έλεγαν πως δεν κάνω για το θέατρο Ξεκίνησα από τα μπουλούκια και προσπάθησα πολύ. Αλλά εμένα με τραβούσε η σκηνή, αυτή η αγκαλιά που λέγεται θέατρο. Σε βρίσκει ό,τι αγαπάς. Αν είσαι κακός ηθοποιός, θα φύγεις μόνος σου.

Δεν μπορεί να λείψει το συναίσθημα από τον κόσμο. Μπορεί να γίνεσαι σκληρός σε ορισμένα πράγματα, αλλά το συναίσθημα δεν χάνεται. Μόνο οι πολιτικοί δεν έχουν συναίσθημα και οι κυβερνώντες. Αυτοί είναι υπάλληλοι , κοιτούν πώς θα υπηρετήσουν τα αφεντικά τους και πώς θα είναι δουλοπρεπείς.

Είμαι αντιρασοστής. Απεχθάνομαι το ράσο και τους παπάδες με τις κοιλιές τις μεγάλες και τα μακριά ράσα. Το ράσο κάνει κακό γενικώς. Στο ισλάμ οι γυναίκες κυκλοφορούν με ράσα και τις σκοτώνουν αν παρεκκλίνουν από τους κανόνες.

Το πρωί που διαβάζω τα θεατρικά έργα, ακούω Σοπέν, Μπετόβεν, Λιστ, ενώ ταυτόχρονα βλέπω το κανάλι της βουλής. Μου αρέσουν, όμως, όλα τα είδη μουσικής. Αγαπάω πάρα πολύ την μουσική.

Απωθημένα σε αυτή την ηλικία δεν έχω. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η δουλειά μου και οι γυναίκες. Τις θαυμάζω πολύ. Και με αγαπούν κι αυτές. Δεν υπάρχει γυναίκα που να πέρασε άσχημα μαζί μου. Η μέριμνά μου ήταν πώς να την ευχαριστήσω, να την εξυπηρετήσω, να την κάνω να περάσει πολύ όμορφα.

Υπάρχουν καλοί συγγραφείς και σήμερα, αλλά έχουν αλλάξει οι όροι που συγγράφει κάποιος. Δηλαδή, εμείς παίζαμε μπάλα στις αλάνες, τώρα για να παίξεις ποδόσφαιρο πρέπει να πας στο 5 επί 5. Ούτε εμπιστοσύνη υπάρχει πια, γιατί δεν υπάρχουν ανέμελες εποχές πια. Παρ’όλα τα προβλήματα που είχαμε στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, εμείς τα ξεπερνούσαμε”.

* Η παράσταση “Πλούτος” του Αριστοφάνη περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα ξεκινώντας στις 29 & 30 Ιουνίου από τη Ρόδο. 

** Οι φωτογραφίες που ακολουθoύν είναι από την πρόβα τζενεράλε. 

29 Ιουνίου 2014