Κότα, αλανιάρα της επανάστασης. ( μια μυστική συνταγή μαγειρικής για αφιερωμένη στους σωτήρηδες και τις σωτηρίες αυτού του τόπου),

του Νίκου Βασιλειάδη (σεφ)

Καθαρίζουμε και πλένουμε την όρνιθα. Η συνταγή για να είναι πετυχημένη θέλει κοτούλα που να έχει φέρει τις βόλτες της στου Μαξίμου σαν και κείνη την άσπρη στρουμπουλή της Βουτσινά το 2016 που κυνηγούσαν τα όργανα (της τάξης).

Την κόβουμε σε 6 κομμάτια, κομμάτια να γίνει όπως λέμε με κάθε κοινό κοτόπουλο.

Καθαρίζουμε μικρές γερμανικές πατατούλες τις αλατοπιπερώνουμε καλά, βάζουμε λαδάκι, ριγανίτσα και αν μας βρίσκεται μπόλικο από αυτό το εξωτικό κουβανέζικο μπαχάρι που έφεραν οι σύντροφοι κάποια στιγμή από τις μεγάλες αλυσίδες των σούπερ μάρκετ στις Βενεζουέλες.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 250 βαθμούς Κελσίου. Όση ώρα κάνουμε την προετοιμασία έχουμε βάλει χαλαρή μουσικούλα. Εγώ προτιμώ για παράδειγμα να βάζω ένα cd με επιτυχίες της Φαραντούρη και ιδιαίτερα το τραγούδι “O bella ciao”, αυτό τραγούδι των Ιταλών παρτιζάνων στον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο αναφέρεται στον θάνατο ενός αντάρτη που στον άλλο κόσμο που θα πάει αντί να γίνει …σύννεφο κι΄ άστρο πικρό της χαραυγής, έχει πιο απλές και γήινες απαιτήσεις, όπως ένα ταξιδάκι στην Disneyland ή μια φωτογραφία με τον πρίγκηπα, ή μόνο μια απλή λεξούλα, Danke.

Πριν βάλουμε την όρνιθα στο φούρνο ρίχνουμε από πάνω ψιλοκομμένα Γαλλικά ζουμερά δαμάσκηνα, μάρκας Brigitte, περιχυμένα με μπράντι ή κιρς, πινελιά που δίνει έναν αέρα Μασσαλιώτιδας στο γενικό σύνολο.

Βάζουμε το ταψί στο φούρνο. Μετά από δυο ώρες το βγάζουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί γιατί η μαγειρική και η επανάσταση θέλουν τις ανάσες τους, όπως θα έλεγε και ο πλέον μεγάλος θιασώτης της κουζίνας, (συγχωρεμένος τώρα Φιντέλ) ο οποίος και ήξερε και έτρωγε (πολλές φορές μόνος του). Ο κομαντάντε ποτέ δεν παραμελούσε το φαγητό. Την παραμονή της επίθεσης ενάντια στο στρατόπεδο Μονκάδα, ζήτησε από τη Μέλμπα και τη Χαϊντέ να ετοιμάσουν κοτόπουλο με ρύζι για τους 120 άντρες του και να σιδερώσουν τις στολές τους: «Δεν μπορείς να προχωρείς σε μια δυναμική ενέργεια με άδειο στομάχι και ρακένδυτος» είπε. Έφαγε πήγε και ενίκησε. Έτσι και μεις θα φάμε θα πάμε και θα νικήσουμε! Με το ίδιο φαΐ. Κότα…αλλά με πατάτεν (Kartoffel).

Αν θέλουμε στο τέλος μπορούμε και να το μπουχίσουμε ( στο νησί μου έτσι το λέμε και μην ακούσω κουβέντα για την διάλεκτο) πολάκης ή πολλάκις ( δεν παίζει ρόλο η ορθογραφία ) με μπόλικη ρακί και…τελειώσαμε!

Είμαστε έτοιμοι να φάμε την κότα να λιγδώσει λίγο το άντερο μετά από 8 χρόνια νηστείας, μνημονίων και λιτότητας (η πιο μεγάλη σαρακοστή στην ελληνική ιστορία) .

Εναλλακτικά, μπορούμε να στείλουμε και ένα μεζεδάκι με ταπεράκι σε κείνον τον σύντροφο υπουργό που αναγκάζεται ο κακομοίρης και πάει και τρώει καθημερινά σχεδόν ένα Θεός ξέρει τι σε κάτι ταβερνεία εκεί στην Φιλοθέη, να δοκιμάσει και αυτός …λίγη επανάσταση ( έτσι θα το πούμε το πιάτο).

Καλή επιτυχία σύντροφοι και συντρόφισσες.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr