Η μικρή αν και – πλούσια σε γεγονότα – εμπειρία μου στα “πολιτικά” λέει πώς οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού κρατούν το στόμα τους κλειστό, εκτός και αν τους ζητηθεί από τον πρωθυπουργό να μιλήσουν. Αυτή την ιδιαιτερότητα έχει το “ατυχές” προνόμιο να είσαι σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας. Να είσαι “μουγγός”. Κάτι που προφανέστατα ο κ. Θάνος Ντόκος, πρώην γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, μάλλον αγνοεί ή δεν μπορεί να αντιληφθεί. Η πρώτη κίτρινη κάρτα ήταν σε μια συνέντευξη στην κυπριακή εφημερίδα, τον «Φιλελεύθερο», όταν μίλησε για την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο λέγοντας πως είναι μια… “ενδιαφέρουσα ιδέα”. Τότε ο κ. Ντόκος πρωτοέμαθε μάλλον πως δεν είναι απλά ένας διεθνολόγος, αλλά Αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, γεγονός που σημαίνει ότι οι προσωπικές του θέσεις, σωστές ή λάθος, δεν ενδιαφέρουν, καθώς κάθε δημόσια τοποθέτησή του εκφράζει την ελληνική κυβέρνηση. Και η ελληνική κυβέρνηση δεν μίλησε και εύχομαι να μην μιλήσει ποτέ για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.

Η παροιμία “το πάθημα γίνεται μάθημα” όμως δεν ισχύει για τον κ. Ντόκο. Ξαναμίλησε ή σωστότερα, παραμίλησε, σε μία κρίσιμη περίοδο, όταν η ελληνική κυβέρνηση αγωνίζεται να εξουδετερώσει το «Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο» και τα αποτελέσματα που δυστυχώς αναντίρρητα παράγει. Όταν λες σε Κεντρικό δελτίο ειδήσεων πως η Ελλάδα έκανε λάθος επιλογές στο λιβυκό ζήτημα «επενδύοντας» στον Χαλίφα Χάφταρ και χαρακτηρίζεις την θέση της χώρας σου ως εξαιρετικά δυσχερή, σχεδόν απομονωμένη, ή τουλάχιστον μόνη διπλωματικά απέναντι στην Τουρκία υπονομεύεις κάθε προσπάθεια και ακυρώνεις οποιαδήποτε άλλη μελλοντική ενέργεια της κυβέρνησης.

Και εδώ πια ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αναρωτηθεί: Τελικά ο κ. Ντόκος είναι “κακός μαθητής” ή “λαγός” κάποιου άλλου; Όπως για παράδειγμα των παλιών του φίλων στο ΕΛΙΑΜΕΠ, τα διόλου φιλελληνικά Ιδρύματα Σόρος και Φορντ…Δεύτερη κίτρινη κάρτα κ. Ντάκο και να γράψετε τιμωρία 100 φορές στο τετράδιο ” : «Κρείττον του λαλείν το σιγάν». Μπας και το μάθετε ..επιτέλους.