Βαγγέλης Παυλίδης

Όσοι με διαβάζετε θα ξέρετε πως αρκετά συχνά αναρτώ κάποια “λίμερικ” απ΄αυτα που έχω γράψει και εικονογραφήσει. Κι έχω εξηγήσει νομίζω πως την ιδέα μου την έδωσε ο μέγας Γ. Σεφέρης, που όχι μόνο έγραψε μα και εικονογράφησε (!) το είδος αυτό της ποιητικής ανοησίας. Σκέφτηκα λοιπόν πως αφού εκείνος σχεδιάζοντας είχε μπει στα χωράφια μου ήταν θεμιτό για μένα να μπώ στα δικά του, γράφοντας ποιήματα -έστω της ανοησίας. Στο κάτω κάτω, απο ανοησίες εγω… ε;

Αφορμή γι αυτά μου δίνει η σημερινή επέτειος. Μια μέρα σαν σήμερα, 29 Ιανουαρίου 1888, θα πεθάνει στο San Remo ο εμπνευστής του “λίμερικ” Edward Lear.

Ζωγράφος, εικονογράφος, μουσικός, συγγραφέας και ποιητής, γνωστός περισσότερο για τα ποιήματα και την πρόζα “της ανοησίας” που έγραψε, και ιδιαίτερα τα λίμερικ.

Έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη και μάλιστα τα βήματά του τον έφεραν κάποια στιγμή να περιοδεύει την Νότια Ελλάδα. Προς το τέλος μάλιστα της ζωής του ο καλύτερος φίλος του ήταν ο Γιώργης, ο Σουλιώτης μάγειράς που, σύμφωνα με τον Lear, ήταν “ένα πιστός φίλος μα τελείως αναξιόπιστος μάγειρας”. Ένας άλλος καλός φίλος ήταν η γάτα του, ο Foss, που πέθανε στο San Remo το 1886 και θάφτηκε με τιμές στην Βίλλα Τέννυσον.
Παραθέτω μια “συνταγή οικιακής μαγειρικής” του “ποιητή της ανοησίας”. Την εκτετελείτε με δικιά σας ευθύνη.

ΚΕΦΤΕΔΕΣ ΓΚΟΣΚΥ

Πάρε ένα γουρούνι 3-4 ετών και δέσε το από το πίσω πόδι σ’ ένα παλούκι. Βάλε κοντά του 2.200 gr. μαύρες σταφίδες, 1.300 gr ζάχαρη, 9 kg. μπιζέλια και 218 kg. γογγύλια. Όταν τα φάει δίνε του κι άλλα συνέχεια.
Ύστερα πάρε λίγη κρέμα, μερικές φέτες τυρί Cheshire, τέσσερα διπλά φύλλα χαρτί Α3 κι ένα κουτάκι μαύρες καρφίτσες. Δούλεψέ τα όλα μέχρι να γίνουν σαν αλοιφή και άπλωσέ τα σε καθαρό αδιάβροχο λινό να στεγνώσουν.
Όταν η αλοιφή έχει στεγνώσει καλά, μα όχι πριν, δείρε το γουρούνι μ’ ένα σκουπόξυλο. Αν σκούζει, χτύπα το κι άλλο.
Για μερικές μέρες φρόντιζε την αλοιφή και δέρνε το γουρούνι εναλλάξ. Στο τέλος, βεβαιώσου οτι η αλοιφή έχει γίνει Κεφτέδες Γκόσκυ. Εάν δεν έχει γίνει, δεν θα γίνει ποτέ και μπορείς να ελευθερώσεις το γουρούνι και να θεωρήσεις την διαδικασία λήξασα.

Those of you who follow my blog will be familiar with the fact that every now and then I will post some limerick, written and illustrated by me. I have explained (and I explain again just in case) that the idea to write limericks was given to me by the great Greek poet, Nobel Laureate George Seferis, who not only wrote but also illustrated this kind of poetic nonsense. I thought that since by drawing he had trespassed my domain I had every right to trespass his.
Occasion for this post is given to me by today’s anniversary, 29 January 1888, of Edward Lear, English artist, illustrator, musician, author and poet, known now mostly for his literary nonsense in poetry and prose and especially his limericks, a form he popularised. He lived for many years in Europe and at some point his travels even brought him to Greece. During his later life he relied on the companionship of George, his Souliote chef, a faithful friend and, as Lear complained, a thoroughly unsatisfactory chef.
I give you here a recipe from of “home cooking”, by the “poet of nonsense”. Cook and eat on your own risk.

TO MAKE GOSKY PATTIES.
Take a pig three or four years of age, and tie him by the off hind-leg to a post. Place 5 pounds of currants, 3 of sugar, 2 pecks of peas, 18 roast chestnuts, a candle, and 6 bushels of turnips, within his reach: if he eats these, constantly provide him with more.
Then procure some cream, some slices of Cheshire cheese, 4 quires of foolscap paper, and a packet of black pins. Work the whole into a paste, and spread it out to dry on a sheet of clean brown waterproof linen.
When the paste is perfectly dry, but not before, proceed to beat the pig violently with the handle of a large broom. If he squeals, beat him again.
Visit the paste and beat the pig alternately for some days, and ascertain if, at the end of that period, the whole is about to turn into Gosky Patties.
If it does not then, it never will; and in that case the pig may be let loose, and the whole process may be considered as finished.