“Αχ θάλασσα μου σκοτεινή…” Με Χρήστο Αντωναρόπουλο, Στάθη Βατανίδη και Ανδρέα Δεβετζή. Διπλά εγκαίνια, απόψε στις οκτώ και την Παρασκευή την ίδια ώρα. Την Κυριακή το μεσημέρι ξενάγηση με κρασί και ούζο. Στον Πειραιά, Αλκιβιάδου 212, σ’ ένα νεοκλασικό με πολλή θεατρικότητα και… επίγευση αρμύρας.

Λίγα λόγια για την κεντρική ιδέα:

Κάθε μα κάθε φορά, που ακούω το τραγούδι αυτό του Νίκου Πορτοκάλογλου, «Αχ θάλασσά μου σκοτεινή», θυμάμαι, όπως είναι φυσικό, το λιμάνι του Πειραιά, την ιχθυόσκαλα Κερατσινίου και το Πέραμα που κάναμε μικροί μπάνιο και αργότερα πηγαίναμε ραντεβού τα βράδια. Και βέβαια τη Ζέα, το Τουρκολίμανο, λίγο πριν το πρώτο φως του πρωινού, μεθυσμένοι, ευτυχισμένοι, απελπισμένοι. Όταν λοιπόν μου είπε ο Ευάγγελος Γεωργούλης, να οργανώσουμε κάτι στο πολύ ιδιαίτερο, νεοκλασικό που στεγάζει την εταιρία του, ήταν για μένα μια πρόκληση, να παντρέψω τις σταθερά σκοτεινές και μυστηριώδεις θάλασσες του Πειραιά και του Νίκου με τρεις καλλιτέχνες που αγαπώ, ώστε έτσι: μουσική, ζωγραφική, αλμύρα και το κοινό μας πείσμα ή τρέλα να γίνουν ένα. Έτσι λοιπόν πρότεινα τον Χρήστο Αντωναρόπουλο, τα ιδιότυπα λιμάνια του, το film noir και τον Humphrey Bogart, τον Στάθη Βατανίδη και τις δυο συγκινητικές, θεατρικές αναπαραστάσεις του με θέμα τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, την επέτειο της οποίας πρόσφατα εορτάσαμε και τέλος τον Ανδρέα Δεβετζή με τις ανήσυχες θάλασσες, τα βραδινά φώτα, τα ρυμουλκά και τις λάντσες από τον Άη Γιώργη και τις ακρώρειες του Πειραϊκού λιμανιού.

Άλλοτε σκοτεινές, άλλοτε φωτεινές όπου μπορούν να φτάσουν στα πέρατα του κόσμου. Είναι ένα ταξίδι, είναι μια περιπέτεια, που εάν θέλετε και εσείς μπορείτε να πάρετε μέρος μαζί μας…

(Την Κυριακή 24 Οκτωβρίου, στις 12 το μεσημέρι, ο Μάνος Στεφανίδης, θα ξεναγήσει στον χώρο με θέμα: «θάλασσες του πρωιού, θάλασσες σκοτεινές»)

ΥΓ. Στο πρώτο ενσταντανέ ο Βατάν ποζάρει σαν μαντάμ Ρεκαμιέ. (Σε μια πιο γεροντική εκδοχή). Στα υπόλοιπα εσωτερικές και εξωτερικές όψεις του ανακαινισμένου κτιρίου.