* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Σ’ένα ιδιότυπο μόρφωμα έχουν μεταλλαχθεί οι παρέες των επαγγελματιών της πολιτικής τα τελευταία σαράντα χρόνια, μία Λερναία Ύδρα που εξακολουθεί να βγάζει κεφάλια

Κώστας Κρεμμύδας, Ερυθρόλευκη τρέλα

Αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι , οι οποίοι είναι ταυτόγχρονα με το Κράτος [π.χ Καθηγητές Πανεπιστημίου] και με την Αγορά [π.χ επαγγελματίες δικηγόροι], αλλά και με την “Επανάσταση” [π.χ αριστεριστές] πώς άραγε ισορροπούν;

Η Οικονομία ισογείου/υπογείου κάπως μπορεί να βολευτεί, αλλά η πολιτική οικονομία  των ρετιρέ [π.χ αριστεροί εκατομμυριούχοι] προκαλεί ιδεολογικά ερωτήματα.

Το ίδιο ισχύει και για μερικούς διανοούμενους, οι οποίοι αυτο-χαρακτηρίζονται “εθνικά κεφάλ(α)ια”. Υπηρετούν κι εξυπηρετούν κατά καιρούς διαφορετικά Αφεντικά ή και Κέντρα Εξουσίας, επιχειρώντας βέβαια να προβάλλονται-μέσω φιλικών ΜΜΕ- ως “αθώοι και άμωμοι” ή ως “παρασυρθέντες”. Ετούτοι οι σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι μάλλον έχουν μπερδέψει το ήθος τιμής και το ήθος αρετής με τους “μύθους χρήματος, ματαιοδοξίας και αξιώματος”. Οι περισσότεροι εξαρτημένοι από χθεσινά λάθη, άλλοι φιλοδοξούντες αυριανά οφφίτσια, δεν παράγουν πολιτική για το σήμερα, αρκούμενοι στο αναμάσημα παλιών τσιτάτων της νιότης τους ή ακατα-ανόητους χρησμούς γερασμένων μυαλών. Τέτοιου είδους ιδιοσυγκρασίες αδυνατούν να συγκροτήσουν μία κοινωνικά ανεξάρτητη και πολιτικά αδέσμευτη ιντελιγκέντσια. Ασταθείς και διφορούμενοι επιδεικνύουν συχνά μία “ταξική”[;] αμηχανία που τους οδηγεί να κραυγάζουν περισσότερο δυνατά από τους “συντρόφους τους”, χωρίς όμως να ταυτίζονται κοινωνικά με αυτούς αφού κατά τεκμήριο ανήκουν στην ανώτερη τάξη και πάντοτε συνδέονται με τις εξουσίες μ’έναν αόρατο ομφάλιο λώρο, ο οποίος δεν επιτρέπει απότομες κινήσεις.

Το ερώτημα παραμένει ανοικτό κι αναπάντητο: γιατί ο –υπό ανασχηματισμό-ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα οι αριστεροί που έχουν υποφέρει δέχονται να εξομοιωθούν με αυτούς τους “άθικτους”/προστατευθέντες από όλα τα καθεστώτα ισορροπιστές;

ΥΓ: “...να ξηλώνεις τον κόσμο και στο άψε-σβήσε να τον ξαναμοντάρεις στα γούστα σου…”[Ανδρέας Κ.Παπανικολάου, Η Ηδύλη]