Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π47]

«Ιδεολογική στάμπα πολίτη…» 

«… τίποτα δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος» 

[Daniel O’ Conne  Ιρλανδός πολιτικός  (1775-1847)].                  

Ένα ανησυχητικό – κατά κοινή ομολογία – φαινόμενο της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, είναι, ο χαρακτηρισμός ενός πολίτη (ιδιαίτερα στις κλειστές κοινωνίες σε επαφές καφενείου), «Τι είναι πολιτικά ή πιο σωστά με ποιο κόμμα είναι», με αποτέλεσμα να του προσδίδεται μια ιδεολογική ή μάλλον κομματική στάμπα. Πίσω από έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, τις περισσότερες φορές κρύβεται μια απαξίωση «φασίστα», «κομμουνιστή» και πάει λέγοντας… (εάν βέβαια δεν του το λένε κατάμουτρα). 

Το να χαρακτηρίζει κάποιος έναν άνθρωπο με βάση τις πολιτικές του πεποιθήσεις σε μια δημοκρατική κοινωνία, είναι όχι μόνον ανήθικο, αλλά και πολιτικά λάθος, διότι το να είναι μέλος κάποιος ενός κόμματος ή να ψηφίζει ένα συγκεκριμένο κόμμα που επέλεξε, δεν σηματοδοτεί οπωσδήποτε τον χαρακτήρα του πολίτη, εάν δηλαδή «ανήκει» στην δεξιά ή την αριστερή παράταξη ή στην κεντροαριστερή ή στην κεντροδεξιά κ.λπ. και με αυτό χαρακτηρίζεται καλός ή κακός άνθρωπος ή «τέρας» ή «ανώμαλος» ή ή …

Βέβαια τα παραπάνω δεν αποτελούν δόγμα, επειδή στην πορεία της ιστορίας έχουμε χαρακτηρισμούς προσώπων που προσδιορίζονταν ΚΑΙ από την ιδεολογία τους : Βλέπε «ναζί», «φασίστες», «ακροδεξιούς» ή «ακροαριστερούς», «συμμορίτες», «αναρχικούς» και δεν συμμαζεύεται !!!  

Όμως, δεν μπορεί στην γενικότητά τους οι χαρακτηρισμοί ανθρώπων να βασίζονται για κανέναν λόγο στον ιδεολογικό τους προσδιορισμό. Έχω δει στην ζωή μου αριστερούς που από αντάρτες έγιναν δεξιοί, δεξιούς που για συμφέροντα έγιναν αριστεροί, καλούς δεξιούς και αριστερούς ανθρώπους, κακούς και εμπαθείς αριστερούς και δεξιούς… Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν διαμορφώνεται αποκλειστικά από ιδεολογικές παραμέτρους ή από κομματικές προτιμήσεις. Υπάρχουν πολλοί αξιακοί παράγοντες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα του ατόμου. Είναι ηθικά και πολιτικά λάθος λοιπόν, έστω και ως κομματική προπαγάνδα όποιος «δεν είναι μαζί μας» να τον χαρακτηρίζουμε είτε φασίστα ή «νέο-ναζί», είτε κομμουνιστή ή δεν ξέρω τι αριστερό άλλον χαρακτηρισμό. Σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία, η οποία εμφορείται από τις Αρχές της Ελευθερίας (κατά Αριστοτέλη), της Ισότητος, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της εγγυήσεως των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων, η όποια κομματική ή πολιτική «στάμπα», που εκστομίζεται από φανατισμένους ακόλουθους διαφόρων πολιτικών κομμάτων, δεν είναι συμβατή με το φιλελεύθερο δημοκρατικό μας πολίτευμα, εκτός και εάν κάποιοι ονειρεύονται να αφαιρέσουν το «φιλελεύθερο» από το πολίτευμα για μια «δημοκρατία» μόνον κατ’ όνομα … 

Το πολιτικό «σταμπάρισμα» των ανθρώπων, συνάδει μόνον σε απολυταρχικά καθεστώτα, όπως και σήμερα παρακολουθούμε στην παγκόσμια σκακιέρα. Κάποτε, πρέπει να μας προβληματίζουν οι διακρίσεις που έκαναν οι ναζί σε βάρος των Εβραίων, οι σοβιετικοί σε βάρος αντιφρονούντων, οι της απολυταρχικής διακυβερνήσεως του Ερντογάν απέναντι σε επικριτές του, και τόσων άλλων απολυταρχικών καθεστώτων.     

ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ