Γιώργος Αρκουλής

Σκαλίζοντας στο YouTube για τίποτα σπάνιες εκτελέσεις (το συνηθίζω όταν θέλω να χαλαρώσω), έπεσα σε ένα κομμάτι από την… αιωνόβια εκπομπή «Στην υγειά μας», που τότε η δράση της αφορούσε την «αείμνηστη» ΝΕΤ. Το σπουδαίο ζεϊμπέκικο του Παγιουμτζή «Μες στης Πεντέλης τα βουνά» ερμήνευε αριστουργηματικά η Νάντια Καραγιάννη και στην πρόχειρη πίστα μπροστά από τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τους καλεσμένους του ένας 81χρονος -αυτήν την ηλικία είχε το 2011 που γυρίστηκε η εκπομπή- με μαύρο παντελόνι και μαύρη μπλούζα χόρευε, αυστηρός, ανέκφραστος και λίγο σκυφτός, χωρίς να σηκώνει τα χέρια. Ήταν ο εικαστικός Χρήστος Καρράς, ενώ καθιστοί «σκαμνάκι» πλήθος καλεσμένων χτυπούσαν παλαμάκια. Ο ζεϊμπέκικος του σπουδαίου ζωγράφου μού έφερε στον νου το καταπληκτικό κείμενο που έχει γράψει για τον εν λόγω χορό ο Διονύσης Χαριτόπουλος. Γενικά, η εικόνα και ο ήχος ίσως διεκδικεί μία από τις κορυφαίες εμπνεύσεις της παραγωγής της εκπομπής «Στην υγειά μας ρε παιδιά». Στο τέλος, όμως, η μυσταγωγία σχεδόν πήγε χαμένη (ζημιώνοντας λίγο το πνεύμα του χορού του σεβαστού γέροντα), όταν ο Παπαδόπουλος, σε σύντομο λογύδριο, θέλησε να παινέψει τον χορευτή λέγοντας: «Αυτός είναι πολιτισμός. Σαν αρχαίος θεός δεν χόρεψε;».

Μου θύμισε κάποιον παλιά στην ψαραγορά της Βαρβακείου που συνήθιζε να φωνάζει «Έχω πράμα που σαλεύει, διαλέχτε». Και έδειχνε το τελάρο με τα –ομολογουμένως φρέσκα- λυθρίνια και τις σάλπες…

Στο πλάνο υπήρχε, όπως ήδη σημείωσα, η Νάντια Καραγιάννη. Ήταν καταπληκτική. Ψάχνοντας αργότερα το…ρεπερτόριό της, διαπίστωσα σπουδαίο ταλέντο, που μάλλον πήγε χαμένο, αφού το σύστημα ίσως την έχει  υποβαθμίσει. Όπως έχει υποβαθμίσει μερικές σπουδαίες τραγουδίστριες που πολεμάνε μόνο με τη φωνή τους (και όχι τσαχπινιές) να επιβιώσουν: Έχω κατά νου τη Σουλτάτου, τη Φριντζήλα, τη Βενετσάνου, την Καπαρού κι άλλες.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr