* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών και πρώην Υπουργός.

Θυμάμαι πιτσιρίκος στις αλάνες του Κολωνού παίζαμε κλοτσοσκούφι με κάτι πανιά δεμένα με σχοινί, ενώ ο χοντρός μπουνταλάς, γόνος ανερχόμενης οικογένειας εργολάβων, κρατούσε σφιχτά μια καινούργια πέτσινη μπάλα ποδοσφαίρου (χωρίς να μας καταδέχεται, αλλά κι’εμείς “να μην τον παίζουμε”).

Θυμάμαι ρομαντικοί αγωνιστές (σύντροφοι και συνάδελφοι) στις ατέρμονες συζητήσεις των αμφιθεάτρων παλεύαμε για ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο, ενώ ο κυριλέ γιάπι υποψήφιος για καθηγητοποίηση, γόνος πανεπιστημιακής οικογενειοκρατίας, ονειρευόταν την παλινόρθωση της έδρας και την υπεράνω κριτικής και αμφισβήτησης αναγνώριση της αυθεντίας του.

Δεν θυμάμαι την Αθήνα περισσότερο ντροπιασμένη από την ανειλικρίνεια όλων των κατοίκων της (αρχόντων και αρχομένων) να ομολογήσουν ότι απέτυχαν και να τολμήσουν να σχεδιάσουν και να προτείνουν δρόμους και τρόπους φυγής.

Αυτός ο χώρος σώρευσης κορμιών (και θανάτωσης ψυχών) δεν έχει ανάγκη από μάγους, αλλά από “οδοστρωτήρες”. Δε θυμάμαι τους πολίτες αυτής της χώρας περισσότερο φοβισμένους από καθετί μη παραδοσιακό (το καινούριο, το ξένο, το διάφορο).

Σε λίγο καιρό οι αντιδράσεις μας θα συμπυκνωθούν στην εγκατάσταση συστημάτων συναγερμού, στην αγορά όπλων και στην ποινικοποίηση κάθε παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς. Θυμάμαι/ δε θυμάμαι, αλλά τώρα ξέρω.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr