“Στην Αγγελική Μαυροειδή που γιορτάζει!”

Ήθελα από καιρό να γράψω δύο λόγια αλλά το ανέβαλλα… Πιο συγκεκριμένα τώρα: Ο κ. Καμίνης μού είναι αντιπαθής όχι γιατί αποδείχτηκε ο χειρότερος δήμαρχος αλλά γιατί αντιπροσωπεύει εκείνη την χρυσή, πολιτική μετριότητα που ταλανίζει δεκαετίες τον τόπο. Κυρίως γιατί στερείται και του στοιχειώδους αισθητικού οράματος για την πόλη. Και τι πόλη!

Όταν έχει όραμα για την πόλη του π.χ ο Δήμαρχος Αλίμου ή Κατερίνης είναι αδιανόητο να μην διαθέτει ανάλογο ο Δήμαρχος Αθηναίων. Για παράδειγμα δείτε την κατάντια της κεντρικότερης πλατείας της χώρας, της Ομόνοιας, και του γλυπτού που υποτίθεται ότι σηματοδοτεί. Μιας αέρινης μεγαλοκατασκεύης του Γιώργου Ζογγολόπουλου που κείται εγκαταλελειμμένη χωρίς το νερό που αρχικά προβλεπόταν, βρώμικη και βαλμένη τόσο αμήχανα ώστε να περνάει απαρατήρητη! Αλλά και το γλυπτό του Ρόκκου στην αρχή της Ερμού, στην καρδιά της πόλης, εμπρός από το Κοινοβούλιο (!) έχει τα ίδια και χειρότερα σημάδια εγκατάλειψης… Κι αυτό μνέσκει σαν καλάθος απορριμμάτων χωρίς το υδάτινο του περιβάλλον. Ευτυχώς, σκέφτομαι, που δεν ανήκει η Φοντάνα Ντι Τρέβι στη δικαιοδοσία των υπηρεσιών του κ. Καμίνη.

Και το χείριστο: Ξαναδιαβάσαμε τις νέες δικαστικές περιπέτειες των σεβαστών δασκάλων Γεωργουσόπουλου και Μιχαλακόπουλου αλλά και την πολλαπλή κατάντια του Θεατρικού Μουσείου που φιλοξενείται (;) στα σκωληκόβρωτα υπόγεια του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων.

Συγγνώμη παιδιά αλλά αυτή η χειροπιαστή παρακμή δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Ούτε στην ηθοποιό – υπουργό Πολιτισμού που από σπόντα βρέθηκε στον θώκο που ελάμπρυνε το πολιτικό τέρας που ακούει στο όνομα Νίκος Ξυδάκης. Ούτε στον δήμαρχο που ανέχεται το Πνευματικό Κέντρο να είναι μέρα νύχτα στέκι τοξικομανών και το Μουσείο κατάκλειστο και σεσηπός. Ούτε στο Πανεπιστήμιο που γειτνιάζει με τον χώρο του εγκλήματος και που διαθέτει και Φιλοσοφική Σχολή και Τμήμα θεατρικών σπουδών. Ούτε εν γένει στην Πολιτεία που ανέχεται να διασύρονται για κάποιες χιλιάδες ευρώ δύο προσωπικότητες από τις ελάχιστες που διαθέτει ο τόπος. Έχω την τιμή να είμαι φίλος και των δύο και ειλικρινά ντρέπομαι για την πολιτική και την πνευματική ηγεσία της χώρας μου.
Επιτέλους ω ταγοί κάντε κάτι. Αναλάβετε μια πρωτοβουλία από κοινού. Δεν θα σας πω εγώ την δουλειά σας αλλά κάντε κάτι. Για την αξιοπρέπεια όλων. Και ημών και υμών. 

Κυρία Υπουργέ για το Θεατρικό Μουσείο πρόκειται! Κάντε κάτι που θα λαμπρύνει την τόσο μουντή θητεία σας πριν σάς αντικαταστήσει ο Τέρενς Κουίκ ή η Βάνα Μπάρμπα. Ή, έστω, παραιτηθείτε διαμαρτυρόμενη. Αυτό κι αν δεν είναι πολιτική πράξη – προσφορά.

Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr