Θα μιλήσω με άσχημα λόγια. Όχι, γιατί το επιβάλει η στιγμή, αλλά γιατί η ησυχία και η απραξία, μας έφερε σε αυτό το σημείο.
Θα μιλήσω με άσχημα και σκληρά λόγια για όλους όσους έβαλαν σήμερα την υπογραφή τους, ξεπουλώντας τη Μακεδονία.
Δεν τους είπε κανείς πως δεν είναι το χωράφι του πατέρα τους, για να αποφασίζουν 153 άνθρωποι για την τύχη του.
Θα μιλήσω με άσχημα λόγια για τους ανιστόρητους που ακόμα ισχυρίζονται πως σήμερα, νίκησαν το φασισμό και το ρατσισμό, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος των πράξεων τους.
Η ιστορία όμως είναι σκληρή. Θα τους αφήσω να τους κρίνει εκείνη και είμαι σίγουρη πως θα τους κατατάξει εκεί που τους πρέπει.
Θα μιλήσω με άσχημα λόγια. Αλλά ακόμα κρατώ την ψυχραιμία μου. Όχι, γιατί φοβάμαι τις ταμπέλες και την κρίση τους. Αλλά γιατί οδηγηθήκαμε ως λαός σε αυτή τη μοιραία μέρα όχι τυχαία. Ο λαός που απλά ξεχνά, που δεν διαβάζει την ιστορία της είναι λογικό να φτάνει στην καταστροφή.
Θα μιλήσω με άσχημα λόγια. Αλλά ακόμα κρατιέμαι. Σήμερα όμως, κατάλαβα το νόημα στα λόγια που άκουσα σαν ήμουν παιδί και μεγάλωνα στη Μακεδονία, σε ένα χωριό, από μια αγράμματη γριούλα: «… έτσι είστε όλοι οι αριστεροί…! Καλά σας λένε προδότες. Ούτε πατρίδα ξέρετε, ούτε οικογένεια.»
Πραγματικά λυπάμαι που τα παιδιά μου σε λίγα χρόνια θα διαβάζουν αυτές τις κόκκινες γραμμές της ιστορίας μας!

Αναστασία Φωκά