Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Δημήτρης Κατσούλας

Το έβλεπα αργό και λυγερό να ζώνει το σπίτι μας από την εμπρός του πλευρά. Θα πρέπει να ήταν στην πραγματικότητα πάνω από τρεισήμισι μέτρα. Στα δικά μου όμως μάτια φάνταζε ολόκληρη τριχιά. Μοναχογιός καθόμουν στο καρεκλάκι μου και η μάνα μου με το πείσμα της εκείνο που τη διέκρινε να προσπαθεί να μου δώσει το γάλα και το αυγό. Το αυγό το έτρωγα, αλλά με ‘κείνο το γάλα δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις. Μέχρι και το βουνό ανέβηκα κάμποσες φορές και κρύφτηκα στις σπηλιές του προκειμένου να το αποφύγω. Η μάνα μου να επιμένει ‘’ Μη νομίζεις ότι το φίδι που έρχεται καθημερινά στο σπίτι μας και ψάχνει να μπει από καμιά χαραμάδα  στις πόρτες και στα παραθύρια είναι από εκείνα που φυλάνε σπίτια και ανθρώπους, είναι από τα άγρια που τρώνε τα μικρά παιδιά όταν αρνούνται να πιουν το γάλα τους και να φάνε το αυγό τους. Θα το αφήσω να περάσει μέσα στο σπίτι και θα του πω να σε δαγκώσει’’. Και από πού μαμά έρχεται το φίδι, ρωτούσα εγώ. Από πέρα μακριά εκεί που είναι το δάσος με τις αριές και στις ρίζες του έχει το σπίτι του, απαντούσε η μαμά. Και με τον τρόμο αυτόν έτρωγα το αυγό μου ακόμη και με τα τσόφλια του καμιά φορά για το δε γάλα πάντα έβρισκα μία τρυπούλα εκεί κοντά στο τζάκι και το έχυνα όταν η μαμά ήταν απασχολημένη με το μαγείρεμα οπότε δεν με έβλεπε. Όταν έτρωγα το αυγό μου και έβαζα το μπρίκι με το γάλα στα χείλη μου δήθεν πως θα το έπινα το φίδι μονομιάς εξαφανιζόταν για το δάσος και τη φωλιά του. Από πλευράς παιδοψυχιατρικής δεν είναι βέβαια και η ενδεδειγμένη αφήγηση αυτή, αλλά πώς να το κάνουμε, έτσι μεγάλωσα εγώ με τέτοιους μύθους για τις αρκούδες μου, τις νυφίτσες μου, τους σκαντζόχοιρους και τις αλεπούδες μου όπου όλα αυτά τα άγρια ζώα τα αγαπούσα όπως τα σημερινά μου ζωντανά στο σπίτι μου.

Τις προάλλες σε μια βόλτα που έκανα προς το δάσος με τις αριές ένα σκαφτικό μηχάνημα – όπως έμαθα μετά – πήγε και τις ξερίζωσε όλες για καυσόξυλα, λέει, τα αράδιασαν σε ντάνες, τα φόρτωσαν σε φορτηγά και κατευθύνθηκαν προς την πόλη διότι έπιαναν καλή τιμή στην αγορά. Μαζί με τις αριές διαλύθηκε και το σπίτι του δικού μου φιδιού γιατί ούτε το νερό δεν μπορεί πλέον να κρατηθεί στα φύλλα τους και να το ποτίζει ούτε το σπίτι του υπάρχει πλέον. Για την αποψίλωση του δάσους με τις αριές στενοχωρήθηκα φυσικά, πικράθηκα όμως πιο πολύ για την καταστροφή του σπιτιού του γιατί πού να βρει τώρα το φίδι μου τόσο μεγάλο που ήταν φωλιά να το χωρέσει;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr