Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, τέως Υφυπουργός Εξωτερικών.
Ο απόδημος Ελληνισμός παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις καταστροφικές φωτιές που για έκτη συνεχή ημέρα κάνουν στάχτη μεγάλες εκτάσεις της ελληνικής επικράτειας.
Και όπως σε κάθε εθνική κρίση -περί αυτού πρόκειται- έτσι και τώρα αναλογίζεται πώς μπορεί να βοηθήσει για να απαλύνει τον πόνο των συμπατριωτών του.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και τώρα θα κάνει ό,τι μπορεί. Οτι θα πράξει το καθήκον του. Αυτό έκανε σε όλη την ιστορία του. Αυτό θα πράξει και τώρα.
Ο κατά χώρα ομογενής, μεμονωμένα ή σε ομάδες, θα εξετάσει τις ανάγκες της μητέρας πατρίδας και ειδικότερα της περιοχής από την οποία κατάγεται και θα προσφέρει ό,τι μπορεί για την ανακούφιση των συγχωριανών του.
Η ιστορία, λοιπόν, στο θέμα αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά,
με τον γίγαντα που ακούει στο όνομα απόδημος Ελληνας να συγκινείται, να πονάει και να ξεσηκώνεται σαν ελατήριο για να συνδράμει τα αδέρφια του που άφησε πίσω.
Σε περιόδους κρίσης φαίνονται καθαρότερα οι ελλείψεις του απόδημου Ελληνισμού, κυρίως στον οργανωτικό τομέα.
Φαίνεται η έλλειψη μιας οργάνωσης-ομπρέλας που θα συντόνιζε την δράση των ομογενών ανά χώρα και ανάμεσα στις διάφορες χώρες. Ενα είδος άτυπης «κυβέρνησης» των αποδήμων.
Μακάρι η κρίση αυτή να αποτελέσει το εφαλτήριο για την ανάδειξη μιας τέτοιας οργάνωσης.
Μιας οργάνωσης που η ανάγκη της ύπαρξής της σε περιόδους γαλήνης μπορεί να μην φαίνεται, αλλά σε περιόδους κρίσης είναι τόσο απαραίτητη.
Και επειδή ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε μπορεί μια κρίση να ξεσπάσει -πέρα από την βεβαιότητα ότι κρίσεις θα υπάρχουν- καλό είναι να υπάρχει μια τέτοια οργάνωση που θα εργάζεται στο να κερδίζει την εμπιστοσύνη των ομογενών.
Και, επίσης, μακάρι να διέθετε και η Ελλάδα την υποδομή που θα εξασφάλιζε την διαφάνεια και την ταχεία και αποτελεσματική διαχείριση της προσφοράς των ομογενών.
Οι ελλείψεις στα μέσα για την καταπολέμηση της φωτιάς είναι σοβαρές, όπως διαπιστώνεται από το γεγονός ότι οι πυρκαγιές συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο για έκτη συνεχή μέρα.
Με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία ο κίνδυνος από τις φωτιές δεν θα περάσει με το τέλος του φετινού καλοκαιριού.
Αντίθετα, αποτελεί μία συνεχή εποχική απειλή για τη χώρα.
Θα μπορούσε λοιπόν η Ομογένεια των ΗΠΑ, σε συνεργασία με την ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας να αγοράσει, για παράδειγμα, ένα ή περισσότερα πυροσβεστικά οχήματα που θα φέρουν το όνομά της.
Βέβαια εμείς ως απόδημος Ελληνισμός έχουμε τα δικά μας προβλήματα, περνάμε και εμείς τη δική μας κρίση με την πανδημία, όπως και οι συμπολίτες μας στις χώρες στις οποίες ζούμε.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Και κατά την διάρκεια του μεγάλου οικονομικού κραχ της δεκαετίας του ’30, καθώς και κατά την διάρκεια των μεγάλων πολέμων η Ομογένεια συνέχισε να προσφέρει στην Ελλάδα -π.χ. το War Relief Fund- και μάλιστα συχνά από το υστέρημά της. Ιδρυσε σχολεία, εκκλησίες, τάισε και έντυσε ορφανά, έστειλε σημαντικά ποσά σε εμβάσματα ανοίγοντας θέσεις εργασίας, πρόσφερε αγάπη και ελπίδα.
Και ας μη θεωρηθεί ότι και οι τότε ομογενείς δεν αισθάνονταν απογοήτευση για την αντιμετώπιση που είχαν από την πλευρά της Ελλάδος.
Τα προβλήματα όμως της ξενιτιάς, οι θυσίες στις οποίες υπόκειται ο μετανάστης και οι νέες εμπειρίες που αποκτά τον ωριμάζουν, δημιουργούν μία ανωτέρου επιπέδου οπτική γωνία από την οποία αντιμετωπίζει με καλύτερο τρόπο τα διάφορα πρόβλημά του.
Γνωρίζει έτσι σε περιόδους κρίσης που συχνά πυκνά διέρχεται η Ελλάδα να τα αγνοεί, να κοιτάζει την μεγάλη εικόνα, να κοιτάζει την πατρίδα αντί για τα μεμονωμένα δέντρα.
Το ίδιο θα πράξει και σε αυτή την κρίση. Και όχι για κανέναν άλλον, αλλά για τον εαυτό του, από αγάπη και χρέος που αισθάνεται προς τη μητέρα πατρίδα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, ΗΠΑ