Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

“Όποιος πιστεύει στη δημοκρατία πιστεύει και στο αποτέλεσμα”

Παύλος Γερουλάνος

Έχουμε ανάγκη ως κοινωνία από σημαίνοντα νομιμοποίησης του αυτονόητου.

Από εννοιολογικές αποκωδικοποιήσεις των κοινωνικών και πολιτικών θεσμίσεων.

Η χρόνια ρητορική αναφορά σε ιδεώδη και θεσμούς κούρασε πολλούς.

Ο Παύλος Γερουλάνος έκανε το βράδυ των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ μια (αυτονόητη για μερικούς αλλά δύσκολη για τους περισσότερους) δήλωση επαναφοράς του πολιτικού στον πυρήνα της κοινωνικής αναζήτησης του μείζονος προτάγματος της εποχής.

Μια δήλωση που μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να είμαστε συνεχώς άγρυπνοι και να κατέχουμε την “τυραννία” του αυτονόητου.

Το μείζον συμβολικό μήνυμα της δήλωσης αυτής, φρονώ ταπεινά, ότι είναι η κοινωνική πίστη στους θεσμούς : όχι στους κρατικούς ή κομματικούς εξουσιαστικούς θεσμούς αλλά στους κοινωνικούς, σε αυτούς που “ξεχνάει” η πολιτεία και η πολιτική να γαλουχεί τους πολίτες ( ειδικά τους νέους).

Πολλοί διαφώνησαν με τις ανοιχτές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ ( και στα αλλά κόμματα). Πρόκειται για ωμή εκδήλωση πολιτισμικής και δημοκρατικής δυσφορίας.

Τα κόμματα δεν είναι κλειστές λέσχες οπαδών (και για αυτό το λόγο ο Γερουλάνος δεν σήκωσε σχεδόν ποτέ κομματική σημαία αλλά άναβε συχνά έναν προγραμματικό/πολιτικό σηματοδότη)

Η δημοκρατία (πρέπει να) είναι αυτή η μικρή διαφορά των μυστικών ψήφων.  Είναι εκείνη η οριακή επικράτηση του άλλου που δεν ξέρεις ποιος ή ποιοι τον επέλεξαν και γιατί τον επέλεξαν  (ακόμη και αν λειτούργησαν υπόγειοι κομματικοί/κλειστοί μηχανισμοί).

Καιρός να αντιληφθούμε ότι οι περισσότεροι επιλέγουν και οι υπόλοιποι ακολουθούν. Οι περισσότεροι εκλέγουν και οι υπόλοιποι συμμορφώνονται και αποδέχονται.

Δημοκρατία δεν είναι απλά να επιλέγεις εσύ αλλά και να αποδέχεσαι την οποιαδήποτε επιλογή του άλλου.

Ο Γερουλάνος λεκτικοποίησε αυτό που απωθούν οι δήθεν ευαίσθητες κεραίες της νομιμοφροσύνης με τα αποτελέσματα της κάλπης : σεβασμό στους περισσότερους.

Εξέπεμψε ενεργητική και όχι παθητική αποδοχή του αποτελέσματος. Πόσοι από εμάς άραγε μέσα στα σπίτια, στις δουλειές, στις όποιες κοινότητες και ομάδες μας, δεν αμφισβητούμε εκ των υστέρων κάθε μη βολικό αποτέλεσμα ;

Συλλογικότητα σημαίνει προσαρμογή στην πλειοψηφική επιλογή. Σημαίνει συναίνεση και κριτική στους πολλούς που επικράτησαν σε μια αναμέτρηση, σε μια κούρσα.

Φαίνεται όμως ότι τα “άλογα”  που τρέχουν μεταπολιτευτικά στην ελληνική πολιτική ζωή δυστυχώς δεν έμαθαν ότι αυτή η κούρσα έχει θεατές που πληρώνουν εισιτήριο και ποντάρουν.

Στο προσωποκεντρικό κομματικό σκηνικό των τελευταίων δεκαετιών, σε αυτό το αρχηγοκεντρικό φόντο επικράτησης του επικοινωνιακού και όχι του ουσιαστικού, ξεχνάμε κάτι αυτονόητο : η κοινωνία σε κάθε ιστορική περίοδο δεν είναι απλά άθροισμα και ποσόστωση από επιμέρους επιλογές.

Είναι σύνολο από πολιτικά υποκείμενα που διαφοροποιούνται λόγω θέσεων, στάσεων και προτύπων.

Ο Παύλος Γερουλάνος – που διεκδικεί χρόνια να βγει μπροστά χωρίς κάποιο έντονο ίχνος αριβισμού ή ναρκισσιστικού απωθημένου – συμβολίζει αυτή την μικρή έστω “κοινότητα της διαφοροποίησης” ( υποθέτω ότι ψηφίστηκε και από μη κομματικούς)

Αυτή όμως η μικρή σιωπηλή, άχρωμη και ακομμάτιστη συχνά μερίδα της κοινωνίας,  είναι που δεν ξέρει να συσσωρεύει την δυναμική της. Που φοβάται να συνασπισθεί γύρω από το πρόσωπο ή την πολιτική του ορθολογικού.

Είναι όμως η αόρατη συλλογικότητα όλων εκείνων που θέλουν να μην στρατεύονται με το παλαιοκομματικό.

Και απ ότι αντιλαμβάνομαι αυτή η μερίδα είναι μεγάλη. Είναι όλοι εκείνοι που μετά από ένα εκλογικό αποτέλεσμα επιλογής προσώπων λένε με μια κάποια σιγουριά “αυτός/ αυτή ήταν ο μόνος καλός/καλή για να εκλεγεί”.

Αλλά ενώ το εξωτερικεύουν, ενώ το γνωρίζουν εκ των προτέρων, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να ταυτισθεί  πρακτικά με αυτό. Επιλέγουν να μην επιλέξουν το ορθολογικό και το εμφανές.

Αυτή είναι η νεοελληνική τραγωδία του πολιτικού ανορθολογισμού, η σύγχρονη τραγωδία του αυτονόητου  : να λες μετά την κάλπη ποιον άξιζες να ψηφίσεις και να μην εξηγείς στον εαυτό σου γιατί δεν το έκανες ….