Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Επειδή ο στρατιώτης πρέπει να πολεμάει συνέχεια, να πολεμά με απελπισία, να σκοτώνει διαρκώς για να μη σκοτωθεί, έτσι πρέπει κι ο ιερέας να προσεύχεται για τις ψυχές που θέρισε ο στρατιώτης μα και για τις ζωές όλων των άλλων που επέζησαν από τύχη, γιατί αυτή είναι η δουλειά του, κι ο γεωργός το χωράφι του να σπέρνει, το χωράφι του να θερίζει, το χωράφι του να ξανασπέρνει με μόχθο όπως τις νύχτες τη γυναίκα του κι ο βοσκός να ψάχνει το απολωλός και ν’ αφήνει τα υπόλοιπα πρόβατα αλαφιασμένος κι η πουτάνα να τους δέχεται όλους αυτούς αγόγγυστα σαν τον Χριστό και να τους αγαπά το ίδιο επειδή αυτή είναι η δουλειά της. Έτσι, λένε, πρέπει. Από αιώνας αιώνων…

Κι έπειτα πάλι από την αρχή: Κι ο βοσκός κι ο στρατιώτης κι ο ιερέας κι ο γεωργός κι η πόρνη με τα θλιμμένα μάτια, η πουτάνα με τα πληρωμένα φιλιά. Ιδίως αυτή. Να μην βαρυγκομά έτσι πρέπει, αλλά ν’ αγαπάει όλους το ίδιο. Κι ας την σταυρώνουν σαν τον Χριστό, γνωστά πράγματα.Κι όλα πάλι απ’ την αρχή να γίνουν και να ξαναγίνουν, αυτό ήταν, αυτό είναι των ανθρώπων η ιστορία … όλη κι όλη.