GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD www.georgesgreekislands.com

GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD www.georgesgreekislands.com/

Ωραιοζήλη – Τζίνα Δαβιλά

Η εικόνα του άρθρου είναι έργο του Παύλου Σάμιου, Λερναία Ύδρα – 1988 

Ακούστε και το ηχητικό:

“Όταν οι αδύναμοι εξαφανίζονται, η Ανθρωπότης υγιαίνει”

Αυτή είναι μια σταθερή φράση των ναζιστικών καθεστώτων.

Την συναντάμε στον Χίτλερ, στον Μιχαλολιάκο, στον Τραμπ, σε κάθε ομάδα διπόδων που μηδενίζουν την ανθρώπινη ζωή. “Μα πώς φανταστήκατε ότι ολόκληρη Κυβέρνηση θα ασχολιόταν με έναν ασήμαντο άνθρωπο; Σκοτώθηκε σε τροχαίο. – Μα δεν τα μάθατε; Αυτοκτόνησε!!!”. Αυτά έλεγαν για όποιον έβγαζαν από τη μέση.

Είναι όλοι αυτοί που έχουν μίσος για τη Δημοκρατία βάζοντας σπορά για τον νέο ρατσισμό. Ζητούν περισσότερη εμπλοκή στη Δημοκρατία για να διαχειριστούν αυτό που θέλουν να την εξαλείψουν. Αρνούνται την ισονομία, την ισοπολιτεία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα. Πιστεύουν στους εκλεκτούς εαυτούς τους υποτιμώντας και τους δικούς τους. Είναι αυτοί που εφαρμόζουν το “δείρε τους δικούς σου για να φοβηθούν οι ξένοι”. Και θυμίζουν τα παλιά χρόνια που οι αγράμματες γιαγιάδες και παππούδες έρριπταν ράβδο αντί για λόγο λέγοντας “για το καλό σου. Για να γίνεις σωστός άνθρωπος”.

Στηρίζονται στα τάγματα αμόρφωτων και άξεστων πολιτών που φοβίζουν τον κόσμο. Γεμίζουν με μίσος τον κόσμο. Τους φέρνουν μπροστά στην ταπείνωση αναμοχλεύοντας ταπεινά ένστικτα που οδηγούν στο μίσος για τη Δημοκρατία και σε έναν νέου τύπου ρατσισμό που αναζητά ένα στιβαρό χέρι για να ακουμπήσουν, πιο σκληρό και από την προσωποποίηση του κακού.  Κανείς δεν γεννιέται κακός. Έχει όμως έμφυτη ροπή προς το κακό. Μεγαλώνοντας ο κάθε ναζιστάκος και φασιστάκος γιγαντώνεται αν α) το περιβάλλον του είναι νοσηρό, β) τα υγιή σχολικά του ερεθίσματα είναι χλιαρά ή ανύπαρκτα.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα πέντε μου στην ελληνική δικτατορία. Δεν θυμάμαι πολλά, παρά μόνο μια σκηνή ενός βραδιού που προτού χαράξει φύγαμε με τους γονείς μου από το σπίτι που διανυκτερεύσαμε όλο το βράδυ γιατί δεν επιτρεπόταν η κυκλοφορία. Θυμάμαι μία φρικτή νύχτα διότι αναγκάστηκα να ξαπλώσω στο διπλό κρεβάτι του ζεύγους με τα δυο τους παιδιά που είχαν πριν φάει παξιμάδια και είχαν πέσει τρίμματα στα σεντόνια. Ήθελα να φύγουμε, αλλά η μητέρα μου μου είπε: “θα περιμένουμε να ξημερώσει”. Προτού καλά-καλά ξημερώσει ξεκινήσαμε. Η διαδρομή δεν πρέπει να ήταν μακρινή. Αλλά έγινε το παράξενο για την ηλικία των τεσσάρων περίπου χρόνων μου: ένα άντρας με καπέλο και καπαρντίνα έτρεξε να κρυφτεί στην είσοδο ενός σπιτιού μόλις είδες τα φώτα του αυτοκινήτου μας. Τον είδα να ανεβαίνει τα λιγοστά σκαλοπάτια που υπήρχαν στο πεζοδρόμιο μπρος στην εξώπορτα του σπιτιού, από εκείνες τις παλιές, σιδερένιες πόρτες, τρία τέσσερα σκαλοπάτια πάνω από το πεζοδρόμιο, που δίπλα είχαν και ένα σιδερένιο επιδαπέδιο πί για να καθαρίζουμε τις λάσπες των παπουτσιών. Αυτό θυμάμαι. Η εικόνα έμεινε τόσο καθαρή στο μυαλό μου που όταν μιλάμε για χούντα, φασισμό, ναζισμό μου έρχεται στο νου ό,τι σας περιέγραψα παραπάνω: τα τριμμένα παξιμάδια, η άρνησή μου να κοιμηθώ, ο άντρας που έτρεχε να κρυφτεί από το αυτοκίνητό μας που νόμιζε πως ήταν ταγματασφαλίτικο.

Αυτή προφανώς είναι η light εκδοχή του καθεστώτος που θυμάμαι. Πενήντα χρόνια μετά ζούμε τον τραγικό και στοχευμένο θάνατο ανθρώπων από ναζιστικά αποβράσματα που ακονίζαν τα δόντια τους κρυμμένα πίσω από βαρυσήμαντες εκφράσεις. Παιδιά που ακολούθησαν αυτά τα νοσηρά αποβράσματα με την πεποίθηση ότι κάνουν το σωστό. Η φυλάκιση είναι η τιμωρία τους; Να μην μιλήσω για την αναστολή που προτάθηκε. Είναι σχεδόν ανέκδοτο. Να μιλήσω για την φυλακή που πρέπει να εκτίσουν. Είναι η λύση; Προφανώς όχι. Αφού η Λερναία Ύδρα του ναζισμού και στην Ελλάδα έχει πολλά κεφάλια ακόμη που δεν φαίνονται, όπως δεν φαίνονταν και προ εικοσαετίας που οργανώνονταν αποφασιστικά για την δράση τους, και ο σύγχρονος Ηρακλής δεν βρέθηκε ακόμη για να κάψει τα κομμένα κεφάλια τους.

Ποιος θα γίνει ο σύγχρονος Ηρακλής; Η σωστή εκπαίδευση. Για να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του. Σε καμία των περιπτώσεων αυτή που θέλει την αποστήθιση, την αποστειρωμένη γνώση, τον εξυπνακισμό του κάθε αμετροεπή εκπαιδευτικού, τον ναρκισσισμό του κάθε φιλόδοξου δημόσιου θωκο-κατόχου σε υπουργεία ή σχολεία. Ο σύγχρονος Ηρακλής χρειάζεται βαθιά γνώση και κυρίως βαθιά αγάπη προς το ωραιότερο έμφυτο δώρο των παιδιών: τη φαντασία.

Αν δώσετε ένα χαρτί κι ένα κουτί μπογιές σ’ένα τετράχρονο θα σας ζωγραφίσει ήλιους, θάλασσες, σπίτια, πουλιά, λουλούδια, δέντρα. Δεν γνωρίζει σβάστικες, κρεμάλες, κρεματόρια, στολές και στρατιωτικά παραγγέλματα. Πώς αν η υγιής φαντασία καλλιεργηθεί θα χωρέσουν οι ναζισμοί και οι μισαλλοδοξίες; 

Και τι γίνεται με τους μεγάλους που έχουν εντρυφήσει στη νοσηρή πλεκτάνη του ναζισμού; Ο Σύγχρονος Ηρακλής είναι η αυστηροποίηση της Νομοθεσίας. Δεν είμαι νομικός και μπορεί να λέω και ανοησίες. Όμως ζώντας στον κόσμο διαπιστώνω ότιμ όταν κάτι είναι τόσο επικίνδυνο, το πολεμάμε με τον τρόπο που επικαλείται η ανθρωπότης, η κανονική ανθρωπότης και όχι των ναζιστών η ψευδο-ανθρωπότης που σκοτώνει γιατί έτσι της αρέσει.

Με μια αυστηρή νομοθεσία που δεν αφήνει περιθώρια δράσης ούτε για τους μεν που έπραξαν το κακό, ούτε για τους δε που ευελπιστούν να ξαναδράσουν και οργανώνονται για αυτό, ίσως να υπάρχει μια ελπίδα για να μην εκκολαφθεί το περιβόητο αυγό του φιδιού. Αν ο Νόμος κωφεύσει, δεν υπάρχει ελπίδα. Και είναι κρίμα η γη να μετατραπεί σε πεδίο για νοσηρούς ναζί. Το ζήσαμε πριν από ογδόντα χρόνια. Το ζούμε και σήμερα. Η Ελλάδα, η Τουρκία, η Αμερική. Για όνομα του Θεού. Δεν μπορεί άλλοτε μια χούφτα άνθρωποι να φέρνουν το Φως και άλλοτε τόσο σκοτάδι. Μου θυμίζει τους αυτοαπατημένους. Τον Μεφίστο του 1981. Τον τραγικό ήρωα που έγινε υποχείριο του Φύρερ για να υπηρετήσει την Τέχνη του. Και στο τέλος αναρωτιόταν: “Μα τι ζητούν από μένα; Είμαι μόνο ένας ηθοποιός”.

ΥΓ: Την ταινία “Μεφίστο” μπορείτε να δείτε στο Ertflix, όπως επίσης και την ταινία “Χάνουσεν”. Για να ξαναθυμηθείτε χωρίς τον δακρύβρεχτο Φώσκολο, τι σημαίνει Ναζισμός. Η παραγωγή έγινε από τους λαούς που έζησαν το πιο σκληρό του πρόσωπο. 

19 Οκτωβρίου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr