Ο κ. Μητσοτάκης έρχεται στη Βουλή διαβασμένος και γι’αυτό συνήθως υπερέχει εύκολα του λαϊκιστή αντιπάλου του. Βέβαια όταν οι πολιτικοί μάς μιλάνε για τον πολιτισμό και τη διαχείρισή του, το επίπεδο είναι αναγκαστικά απλοϊκό. Είναι σαφές ακόμα και στον πλέον αδαή πώς οι κομματικοί αρχηγοί βαριούνται έως θανάτου να επιχειρηματολογούν για τέτοια θέματα που ούτε τα καταλαβαίνουν, ούτε και τους ενδιαφέρουν. Χάσιμο χρόνου τελικά. Έλα όμως που η επικαιρότητα έχει τεράστια δύναμη και τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαμορφώνουν πια όλο και περισσότερο την επικοινωνιακή ατζέντα σε τρόπον ώστε ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πρέπει να διασταυρώσουν τα ξίφη τους, άκουσον άκουσον (!) σε επίσημη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή συγκρουόμενοι για το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Πινακοθήκη, τους εργάτες του πολιτισμού και άλλα τέτοια ανούσια.

Συζητώντας λοιπόν για το τεράστιο σκάνδαλο Λιγνάδη ο κ. Μητσοτάκης εύκολα αντέκρουσε τη λάσπη της Κουμουνδούρου περί κυκλωμάτων παιδεραστίας πού έχουν αφετηρία το Μαξίμου, ακόμη ευκολότερα σάρκασε την περίφημη φωτογραφία με την εξαφανισμένη Κονιόρδου, ενώ ευφυώς πρότεινε πολύ ουσιαστικές βελτιώσεις στο δικαιϊκό μας σύστημα ώστε το τεράστιο ζήτημα της σεξουαλικής βίας – ιδιαίτερα εναντίον ανηλίκων – να καταστεί και πιο αυστηρό και πιο αποτελεσματικό. Αν σκεφτεί κανείς πως αυτές οι προτάσεις έρχονται σχεδόν ταυτόχρονα με το πρωτοποριακό νομοσχέδιο για την από κοινού επιμέλεια των τέκνων ανάμεσα σε διαζευγμένους γονείς, αντιλαμβάνεται κανείς πως η κυβέρνηση, παρά τα λάθη ή τις επικοινωνιακές της αβελτηρίες, βρίσκεται στο σωστό δρόμο, σε με την αντιπολίτευση να φωνάζει μεν χωρίς να αντιπροτείνει δε.

Από την άλλη πλευρά όμως ο κ. πρωθυπουργός έβαλε μόνος του στο αυτογκόλ. Καταρχάς είπε πως ναι διόρισε ο ίδιος τον κ. Λιγνάδη όπως ακριβώς είχε διορίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Λιβαθινό απομακρύνοντας τον επιτυχημένο προηγούμενο διευθυντή. Και λοιπόν; Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ διόρισε τον εκλεκτό του, αυτό επιτρέπει στον νυν πρωθυπουργό να κάνει τα ίδια, παρ’ ότι στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος του δίνεται έμφαση στην αξιοκρατική εκλογή, μέσω αδιάβλητων επιτροπών, των προσώπων που θα στελεχώσουν θεσμούς μιας τέτοιας εμβέλειας; Υποτίθεται ότι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του ήρθαν για να θέσουν τέλος σ’ όλες αυτές τις παλαιοκομματικές πρακτικές του ρουσφετιού και της συναλλαγής. Νομίζω πως ένα τέτοιο επιχείρημα δεν είναι αντάξιο του… Και του υπενθυμίζω πώς δεν έχουν ακόμη επιλεγεί ούτε ο διευθυντής του νέου Μουσείου της Ακρόπολης ούτε ο διευθυντής του ΕΜΣΤ, ενώ το σκάνδαλο με την Εθνική Πινακοθήκη συνεχίζεται. Η επί τριάντα χρόνια ογδοντάχρονη διευθύντρια διορίσθηκε, ανανεώνεται κανονικά κάθε πενταετία η θητεία της από τον εκάστοτε υπουργό υπηρεσίας, αλλά δεν επιλέχθηκε αξιοκρατικά ποτέ! Αυτή είναι η αλήθεια.

Και έρχομαι τώρα στο στην τεράστια γκάφα που διέπραξε σήμερα ο πρωθυπουργός χωρίς μάλιστα να υπάρχει κανένας αποχρών λόγος. Αυτό στο τένις λέγεται “αβίαστο λάθος” (unforced error). Δήλωσε λοιπόν ευθαρσώς ενώπιον μιας εμβρόντητης Βουλής πως η κυρία Μενδώνη δεν είναι πολιτικός (sic)! Είναι αληθινά πολύ περίεργη η άποψη που έχει ο κ. Μητσοτάκης για το τι είναι πολιτικός και το τι είναι πολιτική εν Ελλάδι. Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο η κυρία Μενδώνη, αρχαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, εξ απορρήτων του κυρίου Βενιζέλου, επί 10 συναπτά έτη γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, υπουργός Πολιτισμού την τελευταία διετία στην κυβέρνηση του, δεν είναι, παρ’ όλα αυτά, πολιτικός!

Ε, τότε τι είναι; Υπάλληλος σε μυστική αποστολή ή μήπως ταχυδακτυλουργός διαχειριστής κονδυλίων; Προφανώς ο κύριος πρωθυπουργός εννοούσε ότι η υπουργός την οποία ο ίδιος επέλεξε και στηρίζει, δεν έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό. Ε, και; Αυτό το γεγονός της αφαιρεί την πολιτική ιδιότητα και ακόμη περισσότερο την πολιτική ευθύνη; Δεν την καθιστά πολιτικό; Ε, τότε γιατί κατέχει πολιτική θέση; Είναι δυνατόν να λέγεται κάτι τέτοιο από τον επικεφαλής της κυβέρνησης;

Αν είχε υποστηρίξει κάτι τέτοιο ο κ Τσίπρας ότι δηλαδή οι δύο υπουργοί του επί του πολιτισμού, η κ. Κονιόρδου και η κ. Ζορμπά δεν είναι πολιτικοί, θα είχε ξεσπάσει πολιτική θύελλα! Αν κρίνω πάντως από τις ως τώρα αντιδράσεις η δήλωση αυτή του πρωθυπουργού μάλλον πέρασε στα ψιλά, δείγμα και αυτό της γενικότερης απάθειας που μας συνέχει όχι μόνο ως προς το τι κάνουν αλλά και ως προς το τι λένε, τι υποστηρίζουν οι πολιτικοί μας. Ο κ. Μητσοτάκης ορθά αναφέρθηκε στο τεράστιο πολιτικό σφάλμα που διέπραξε η κ. Μενδώνη αποκαλώντας επικίνδυνο τον έως εκείνη τη στιγμή εκλεκτό της κυβέρνησης, κ. Λιγνάδη προκαταλαμβάνοντας την δικαιοσύνη. Θέλοντας όμως ο ίδιος να απομειώσει την πολιτική της ευθύνη και να διασκεδάσει το λαϊκό αίτημα για την παραίτηση της, την ισοπέδωσε κυριολεκτικά χαρακτηρίζοντάς την “μη πολιτικό”. Φαντάζομαι, και ο ίδιος ξέρει και οι εγκρατείς των υπουργών του – τουλάχιστον όσοι γνωρίζουν πώς γράφεται η λέξη Αχελώος – ότι στην αρχαιότητα τους μη ασχολουμένους με την πολιτική, τους αποκαλούσαν ιδιώτες, δηλαδή idiot.

Κάτι τέτοιο υπονόησε και ο ίδιος, προφανώς χωρίς να το θέλει, κατά την αποστροφή του λόγου του. Όμως η κ. Μενδώνη, μόνο και μόνο για αυτό, οφείλει τώρα να παραιτηθεί. Η προσβολή που έχει υποστεί, είναι τεράστια. Επειδή, αν δεν είναι πολιτικός, τί γυρεύει σε μία τέτοια, τόσο κρίσιμη πολιτικά, θέση;