Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι B.A.,M.Sc. Θεολογίας ΕΚΠΑ,Εκδότης- Αρθρογράφος, www.iporta.gr

Μια έμμεση και εντελώς αθόρυβη επικράτηση της Αλήθειας της Χριστιανικής Πίστης είναι η καθολική αποδοχή του χωρισμού της παγκόσμιας ιστορίας της ανθρωπότητας σε προ Χριστού και μετά Χριστόν εποχή. Οι λοιποί θρησκευτικοί οραματιστές-ηγέτες-αρχηγοί και βασιλιάδες-προφήτες μπήκαν στην άκρη. Η πράξη αυτή φαίνεται να ανήκει στο πλαίσιο δράσης της Θείας Οικονομίας, δηλαδή της πρόνοιας του Θεού να υπάρχει πάντα η μαγιά της χριστιανικής πίστης και δη της Ορθοδοξίας και να ακολουθείται αυτό που έχει ήδη προαποφασίσει ο Θεός υπέρ της σωτηρίας του ανθρώπου. Διότι ο Παντοδύναμος θέλει να σωθούν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι. Ο παρών πρόλογος δεν επιθυμεί να θεολογήσει αλλά να οδηγήσει στην παρακάτω εντελώς πολιτική σκέψη.

Ο Πόντιος Πιλάτος ως ευρέως γνωστό ένιψε τα χείρας του*. Αναγνώρισε την αθωότητα του Ιησού Χριστού, το είπε ξεκάθαρα στο αλαλιασμένο από μίσος πλήθος, ξέπλυνε τα χεράκια του λέγοντας και πιστεύοντας ότι καθαρίζει από το αίμα του αθώου που θα οδηγηθεί στην σταύρωση και Τον παρέδωσε στους στρατιώτες και στους ρωμαίους στρατηγούς επικριτές Του. Δεν πήρε την θέση που θα μπορούσε, σώζοντας τον Ιησού από την άκρα ταπείνωση της Σταυρώσεώς Του που άρμοζε και εκτελείτο για τους χειρότερους των ληστών . Μάλιστα ο σταυρικός θάνατος ήταν τόσο ατιμωτικός και μαρτυρικός καθώς από τα καρφιά στα χέρια κρεμόταν το σώμα του σταυρωμένου και ο θάνατος μπορεί να αργούσε ακόμη και ημέρες αρκετές. Γι’αυτό και αν δεν ξεψυχούσε ο Χριστός όπως γράφουν τα Ευαγγέλια, θα του έσπαγαν τα πόδια Του ώστε να επισπευθεί ο θάνατος αφού ήθελαν να γιορτάσουν το ιουδαϊκό πάσχα χωρίς την εικόνα των σταυρωμένων, καθαροί και λυτρωμένοι από τον οπτικό τους περίγυρο.

Ο Πιλάτος, επομένως, σκεπτόμενος την επαγγελματική του εξέλιξη και δρώντας με απόλυτη ιδιοτέλεια, είπε την ιστορική φράση και παρέδωσε τον Ιησού στους κάφρους. Και τούτο το πλήρωσε με τον πιο προσβλητικό τρόπο και θα το πληρώνει ες αεί: το όνομά του αναφέρεται στο Σύμβολο της Πίστεως. Το μοναδικό όνομα απλού ανθρώπου. Δεν υπάρχει, προφανώς, μεγαλύτερος ευτελισμός από το αναφέρεται αιώνια στους αιώνες των αιώνων και για όσο θα υπάρχει ανθρωπότητα, το όνομα κάποιου στο Σύμβολο της Πίστεως. “… Και σταυρωθέντα τε υπερ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα, και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς…”.

Ο Πόντιος Πιλάτος θα έπρεπε να είναι και σήμερα όχι μόνο θρησκευτικό-χριστιανικό αντιπαράδειγμα, θα έπρεπε να είναι  υπόδειγμα κατάντιας, ξεπεσμού, ευτελισμού προσωπικότητας, πάγιας ταπείνωσης και σαφούς αποστροφής πολίτη, δημοκρατικού πολίτη, που δεν παίρνει θέση στα πράγματα. Που βρίσκεται στον μαντρότοιχο και τα’χει καλά και με τους μεν και με τους δε. Που συμβιβάζεται με όλους, που κοιτά την δουλίτσα του, το συμφέρον του, όσους κλείνει η πόρτα του, χειροκροτώντας ίσως κάπου-κάπου αυτούς που θα έπρεπε να τους “στήσει στον τοίχο”, να τους αφαιρέσει οποιαδήποτε εξουσία, να τους στηλιτεύσει, να τους περιθωριοποιήσει. Που ενώ διαθέτει την νοημοσύνη και την κριτική ικανότητα, επιλέγει να κάνει την πάπια για να μην χαλάσει τις ισορροπίες, τις πιθανότητες προσωπικής του εξέλιξης, επιλέγει συνειδητά να ξεπουλήσει την αξιοπρέπειά του, την ηθική του για το εγώ του. Το οποίο εγω του η ιστορία και η στατιστική έχουν αποδείξει ότι θα ποδοπατηθεί αργά ή γρήγορα διότι “τροχός είναι η ζωή και γυρίζει”, “έχει η ζωή γυρίσματα” και αποκαθίσταται πάντα το δίκαιο και το σωστό. Ο Πόντιος Πιλάτος είναι η ξεκάθαρη θέση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας ότι οφείλουμε τόσο ως πολίτες όσο και ως θρησκευόμενοι να παίρνουμε θέση στα πράγματα, να τοποθετούμαστε ευθαρσώς, όπως έκανε και ο Χριστός και τόσοι και τόσοι Άγιοι.

Γιατί τα γράφω όλα τούτα; Ε… γράφω εξ ονόματος όσων επιλέγουν να μην γράφουν πια για ό,τι στραβό και άραχνο συμβαίνει στον τόπο μας, πολύ κοντινό ή και μακρινό. “Γιατί βρε … τάδε και δείνα… δεν γράφεις πια;” “Μα γιατί να γράψω; Αφού όλοι είστε χαρούμενοι με τους εκλεγμένους σας. Ή τουλάχιστον έτσι αφήνετε να εννοηθεί πως είστε. Ποιος και ποια είμαι εγω που θα σας χαλάσω την συνταγή, την γαλήνη, την μανέστρα; Είναι άδικο για εσάς να χαλάσετε την καλή σας διάθεση. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αφού έχετε τους γραφιάδες και τους ραδιοφωνατζήδες που σας αξίζουν, που τα βλέπουν όλα ρόδινα και τρώνε ένα κομμάτι ψωμί ίσως πασαλειμμένο και με νοθευμένο χαβιάρι. Άσε που από κουκουβάγια κινδυνεύεις να μετατραπέις σε μπούφος, αν μιλάς σε αυτιά κουφά και γράφεις για μάτια τυφλά.  Ματαιοπονείς! Ας πορευτεί η κοινωνία και η πολιτεία, το χωριό και η κωμόπολη με αυτούς που της αξίζουν. Αν κάποτε εκπαιδευτεί η κοινωνία στην συμπεριφορά αντι-πιλάτου, τότε θα δείτε για πότε για πάρουν φωτιά τα μελάνια και τα μικρόφωνα”.

Καλό μήνα Οκτώβριο, εκλεκτές και εκλεκτοί. Με υγεία, χαρά, καθαρή σκέψη, καθαρή ψυχή, επάρκεια και ευγνωμοσύνη για το φως της ημέρας και τα αστέρια της νύχτας.

Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά,

3 Οκτωβρίου 2022

*νίπτω τας χείρας μου: αποποιούμαι κάθε ευθύνη για τις συνέπειες μιας απόφασης με την οποία διαφωνώ

Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (27.24):  “…ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου, λέγων, Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε “