Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology

Η ηδονική και ψυχαναγκαστική πολεμική εντύπωση από δίπολα όπως ναζισμός-σταλινισμός, εθνικισμός-διεθνισμός, κρύβει στο συλλογικό ασυνείδητο την διάκριση που κατα βάθος διχοτομεί τις κοινωνίες ιδεολογικά( αριστερά-δεξιά). Αυτό όμως που εκτοπίζεται είναι η κατανόηση του μεγάλου κακού στην ανθρωπότητα : του φασισμού.

«Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει» είπε κάποτε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Και δυστυχώς οι εθνικιστικοί πόλεμοι επιστρατεύονται πάντα, με την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων, ώστε να θυμίζουν τις κοινωνίες πόσο εύκολο είναι να αφυπνιστούν οι δαίμονες…..

Επειδή λοιπόν ο φονικός εισβολέας Πούτιν στην δημοκρατική Ουκρανία σκοτώνει αμάχους, αναβιώνουν στο θυμικό ναζιστικές, σταλινικές, δικτατορικές θηριωδίες που κατέγραψε η ιστορία και είναι φυσικά όλες κατακριτέες, όνειδος για το ανθρώπινο είδος.

Η συγκυριακή όμως ανάκληση εξισωτικών ιδεολογικών φορτίων δεν πρέπει να απωθεί επ ουδενί την «συμβολή» του ναζισμού στο φασιστικό φαντασιακό του συλλογικού ασυνείδητου.

Οι νεκροί του Β’ Παγκόσμιου πολέμου ήταν νεκροί διαφορετικών εθνοτήτων, θρησκειών και ιδεολογιών. Ήταν αποτέλεσμα όχι απλού εθνικοσοσιαλιστικού ιδεώδους ή φασιστικού υπερεθνικισμού : ήταν αυτό που μας θυμίζει να μην ξεχνάμε ο Πρίμο Λέβι( « Αν αυτό είναι ο άνθρωπος»).

Το δολοφονικό ένστικτο του κάθε φασίστα νεοναζιστή, που σήμερα μετά από τόσες δεκαετίες της κατάρρευσης του Ράιχ επικαλείται ότι δεν είναι νοσταλγός του Χίτλερ αλλά ότι σκοτώνει για την πατρίδα και τον θεό του, έχει πολιτισμικές και ανθρωπολογικές ρίζες. Στηρίζεται στα ζωώδη ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. (Adorno, Μελέτες για την αυταρχική προσωπικότητα).

Η δομή του φασιστικού ψυχολογικού υπόβαθρου μας δείχνει ότι οι εκδοχές του δεν είναι αναγκαστικά μόνο ναζιστικές, εθνικοσοσιαλιστικές ή ακραία εθνικιστικές.Όπως είπε ο Πωλ Βάλερι «ο φασισμός ξεκινάει όταν θεωρείς όλους τους άλλους ηλίθιους» (αναλογιστείτε για λίγο πόσοι κρύβουν γύρω μας την νοοτροπία αυτοί μέσα τους).

Δεν νομιμοποιείται φυσικά καμία καπιταλιστική ηγεμονία, όπως η Ρωσία του Πούτιν, να σκοτώνει κανέναν Ουκρανό. Είναι εξ ίσου φασιστική τακτική εξολόθρευσης ανθρώπων.

Ο δε αγώνας των απλών πολιτών της Ουκρανίας να αμυνθούν στους εισβολείς, δεν πρέπει να αμαυρωθεί στην συνείδηση μας από αυτό το τραγικό ατόπημα στην ελληνική Βουλή. Αλλά δεν πρέπει επίσης με ευκολία να το στριμώξουμε μέσα στην ιστορία.

Τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου τα ζήσαμε και στην Ελλάδα. Νοσταλγοί του Χίτλερ και της μαζικής παράκρουσης του εθνικοσοσιαλισμού από τις μάζες υπάρχουν σήμερα δυστυχώς σε όλη την Ευρώπη. Και το αυγό του φιδιού θα συνεχίσει να επωάζεται κάθε φορά που αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι για πατρίδα, σημαία, θρησκεία.

Η τροφή αυτού του ναζιστικού φασισμού είναι ο πόλεμος. Και ο εθνικιστικός φανατισμός των δολοφονικών αυτών ταγμάτων προσπαθεί να αδράξει την ευκαιρία κάθε πολέμου.

Όμως ο ναζισμός, με τις ιστορικές θηριωδίες του, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι βασίστηκε μεταξύ άλλων και στα πρωτόγονα βίαια ένστικτα απέναντι στον Άλλο, στον Ξένο, στο Μίασμα…