Ωραιοζήλη Δαβιλά-Δαμασκηνού

Η χθεσινή ημέρα ήταν από τις πιο χαρούμενες .

Δημιουργούσα ή πιο σωστά ήμουν σε  διαδικασία τοκετού της νέας μου ταυτότητας.

Και  εμφανίστηκε μπρος μου αθόρυβα και διακριτικά, μα τόσο εκκωφαντικά που δεν μπόρεσα να της αντισταθώ.

Ωραιοζήλη Δαβιλά-Δαμασκηνού. 

Η Αγία Ωραιοζήλη είναι Μάρτυρας της Ορθοδοξίας που τιμάται η μνήμη της στις 26 Ιουλίου, τη γενεθλιακή μου ημέρα δηλαδή, μαζί με την γνωστότερη γιορτή της Αγίας Παρασκευής. Είχε Βυζαντινή καταγωγή,  έζησε κατά την περίοδο των διωγμών και οι γονείς της ήταν παγανιστές. Εκείνη μαγεύτηκε από τη διδασκαλία του Αγίου Ανδρέα και στην περίοδο των διωγμών ανακρίθηκε, αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει κι εκτελέστηκε δια αποκεφαλισμού.  Η Αγία Ωραιοζήλη είχε λάβει εξαιρετική μόρφωση και μεταξύ άλλων δίδασκε το Ευαγγέλιο.

Κατά μια άλλη εκδοχή το όνομα Ωραιοζήλη είναι εβραϊκό θεοφορικό όνομα και συναντάται στην Παλαιά Διαθήκη. Σημαίνει  «φως και δύναμίς μου ο Θεός» και εμφανίζεται σε εβραϊκά βιβλία, όπως η προσωπικότητα της Ωραιοζήλης Λεβή, κόρης Ελληνοεβραίου επιχειρηματία, του Λέοντος Λεβή.

Το Δαβιλά το διατηρώ τιμώντας τον πατέρα μου.

Το Δαμασκηνού, επίσης, προφανώς επηρεασμένη από τις σπουδές μου στη Θεολογία, ταυτίστηκε με την προσωπικότητα του Ιωάννη του Δαμασκηνού, διαπρεπέστατου Θεολόγου και Ποιητή του 8 μΧ αιώνα, Πατέρα της Εκκλησίας, με επιμελείς σπουδές μουσικής, αστρονομίας, γεωμετρίας,  αριθμητικής, ρητορικής και φιλοσοφίας του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.

Και νοιώθω νέος άνθρωπος. Για όλα όσα έγραψα στο χθεσινό μου σημείωμα. 

Και σας ευχαριστώ όλες και όλους για τις ευχές που μου στείλατε ηλεκτρονικά, διαδικτυακά, τηλεφωνικά, μηνυματικά. Τις κρατώ με ευλάβεια ως θετικά σημάδια μιας ειλικρινούς και άδολης σχέσης καθώς τις τελευταίες εβδομάδες ξεφορτώνομαι  ό,τι με βάρυνε αφτιασίδωτα, ίσως και κάπως άκομψα. Αλλά με την δική μου αλήθεια.  Και εσείς το κατανοήσατε, οι περισσότεροι τουλάχιστον.

Το όνομα που διατήρησα για 51 ή μάλλον 50 χρόνια το αφήνω ανεπιστρεπτί πίσω μου.

Βάρυνε πολύ. Για όσο το έφερα, χωρίς έντονο προβληματισμό ή μια εσωτερική άρνηση, ήταν καλό.

Τα τελευταία χρόνια … δεχόμουν ευχάριστα μόνο τα υποκοριστικά του. Τζινάκι, Τζινούλα, Τζινούλι που με φώναζαν ο μπαμπάς μου και η γιαγιά μου από την μητέρα μου. Και Τζινάρα οι μαθητές μου.

Πάντα μου φαινόταν πολύ παχνιδιάρικο ή κάπως ανούσια καλλιτεχνικό, αλλά μην μπορώντας να κάνω διαφορετικά  με “βρήκα” σε αυτό.

Το βαπτιστικό μου, το ένοιωθα πολύ αυστηρό, αν και αγαπώ και νοιώθω την προστασία του Αη- Γιώργη μου, τον οποίο θα συνεχίσω να τιμώ στη χάρη Του και όχι μόνο.

Αλλά μού ήταν πάντα ξένο. Ίσως επειδή προερχόταν από τον παππού μου που δεν αγαπούσα. Το εξήγησα χθες. Ωστόσο θα παραδεχτώ ότι η τραχύτητα και η σκληρότητά του, του παππού,  μού έδωσε έναν ευγενικό, προστατευτικό και δυνατό μπαμπά. Αλλά αυτό ήταν προσωπική επιλογή του πατέρα μου. Και κάτι ακόμη: περισσότερο μου ταιριάζει το Γιώργος από το Γεωργία. Μη γελάτε! Σοβαρολογώ.

Συνεπώς, εκλεκτοί αναγνώστες, από τούδε και στο εξής θα υπογράφω, θα συστήνομαι και θα ακούω στο Ωραιοζήλη ή Ωραιοζηλία Δαβιλά-Δαμασκηνού. 

Ναι! Αυτο-βαπτίστηκα!

Και μού δίνει χαρά το νέο μου όνομα. Γιατί έχει θαυμάσιους συμβολισμούς, στους οποίους ανέκαθεν έδινα τεράστια σημασία, και φέρει αξίες που είμαι έτοιμη να τις υπηρετήσω. Την αναζήτηση του Ωραίου, τον ζήλο για το Ωραίο ό,τι αυτό συνεπάγεται: το Ευγενές, το Δίκαιο, το Αλληλέγγυο.

Δεν θα προβώ σε αλλαγή της αστυνομικής μου ταυτότητας. Ακόμη τουλάχιστον. Ο λόγος είναι η γραφειοκρατία και το ατελείωτο τρέξιμο. Και επιπλέον, ότι έχω σεβασμό στον Άγιο που μού έδωσε το βαπτιστικό μου όνομα. Ανατρεπτική, αντιφατική και απρόβλεπτη είμαι. Ασεβής δεν υπήρξα ποτέ.

Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, λοιπόν;

Κανονικό ονοματεπώνυμο, νεότευκτο και μοναδικό, προσωπικής επιλογής και με πρόθεση να το φορτώσω με κάθε καλό.

Ζώντας μισό αιώνα έμαθα πολλά. Κυρίως να κάνω αυτό που επιθυμώ και ό,τι νοιώθω ότι μου δίνει ώθηση για μια νέα ζωή μακρυά από κακοτοπιές.

Και μην σκεφτεί κάποιος ότι ήταν μια βιαστική ή επιπόλαιη απόφαση ή μια κίνηση εντυπωσιασμού. Δεν το έχω ανάγκη. Τη ζύγισα πολύ προτού την λάβω. Και είναι η σωστή για μένα. Από κάθε απόψη. Άλλωστε η ψυχούλα παραμένει η ίδια, μοναχά ένα κλικ πιο δυνατή. Και καθαρή.

Σας ευχαριστώ όλες και όλους από καρδιάς.

Και σας ζητώ να συνεχίσουμε να είμαστε κοντά και ως  Ωραιοζήλη Δαβιλά-Δαμασκηνού. Ή για πιο σύντομα Ωραιοζήλη Δαβιλά.

Δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά δεν είναι και δύσκολο.

Μέχρι να το συνηθίσουμε, αν μη τι άλλο θα είναι εύηχο.

Και όσες και όσοι κατανοείτε την ανάγκη μου, μέχρι που να το συνηθίσετε, θα γελάμε παρέα με τα απρόβλεπτα παιχνίδια της ζωής. Έχουμε πολλά τέτοια να διηγηθούμε. θα είναι η επόμενη αυτοκάθαρσή μου.

 27 Ιουλίου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr