Γιάννης Σιδέρης

Η ιστορικότητα της χθεσινής ημέρας δεν είναι ότι έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ και κέρδισε η ΝΔ, ούτε ότι άρχισε η αποδρομή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που θα επικυρωθεί με τις εθνικές. Η ιστορικότητα έγκειται στο ότι άρχισε η οριστική αποδόμηση ενός τυχοδιωκτικού μορφώματος χωρίς αρχές και αξίες, που συνεπήρε το φαντασιακό ενός καλομαθημένου λαού, δημιουργώντας ένα φανταστικό πεδίο όπου όλα ήταν δυνατά αρκεί να εξοντώνονταν οι δυνάμεις του κακού.

Δεν ξέρουμε αν (και δεν θεωρούμε ότι) ωρίμασε ξαφνικά η κρίσιμη μάζα που μετακινήθηκε και δίνει την πρωτιά στη ΝΔ. Ούτως ή άλλως παραδοσιακά περίπου ένα 10% μετακινείτο μεταπολιτευτικά από το ένα κόμμα της εξουσίας στο άλλο και έδινε τη νίκη. Συνήθεις καταστάσεις. Εκείνο που συμβαίνει για πρώτη φορά είναι ότι μια ήττα αρχίζει να αποδομεί και να τροχοδρομεί την συρρίκνωση ενός κόμματος που θέλησε να γίνει κυρίαρχος πόλος της πολιτικής ζωής και ηγεμονικός ιδεολογικός της οδηγητής. Ήττα που θα έχει συνέχεια.

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνάει τον όρο «στρατηγική ήττα», την οποία εμβολίασε στην πολιτική ατζέντα ο Βαγγέλης Βενιζέλος, και την προσδιόρισε ως την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να καθορίσει καίρια ζητούμενα της πολιτικής ζωής, όπως εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (που θα έφερνε νέες εκλογές), και παγίωση της απλής αναλογικής (που θα έφερνε εκρηκτική ακυβερνησία).

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μακροπρόθεσμη, οριστική και διαλυτική για τον ίδιο. Φέρθηκε με παλαιοκομματική κουτοπονηριά δίνοντας επιδόματα τελευταίας στιγμής, σαν τους κομματάρχες της ασπρόμαυρης ελληνικής φιλμογραφίας. Η επερχόμενη ήττα στις εθνικές εκλογές θα είναι η καμπή της επιταχυνόμενης συρρίκνωσης.

Ο κ. Τσίπρας αντιμετώπισε τον λαό με παντελή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης . Αντιγράφοντας τον Αντρέα νόμισε ότι ενσωματώνει και την ιστορία, το συναίσθημα, το όνειρο της Κεντροαριστερής παράταξης, που έχει ξεκινήσει από πολύ μακριά, έχει δικό της ιστορικό στίγμα, και η ιστορική της διαδρομή υπεράνω του αιώνος ήταν κατά καιρούς μια πορεία οδύνης. Το μόνο τμήμα που ενσωμάτωσε ο κ. Τσίπρας, είναι η εκφυλισμένη πλευρά της, αυτή που καλόμαθε στα λεφτόδετρα του Αντρέα (που τότε όμως υπήρχαν – με τον τρόπο που υπήρχαν).

Τα επιδόματα που έδωσε τελευταία στιγμή, δεν μπορούσαν να εξαλείψουν οχτώ χρόνια ρητορικής του μίσους από τον ίδιο, από τους Πολάκηδες και τους Καρανίκες. Όταν και οι μέσος οικογενειάρχης – και του ΣΥΡΙΖΑ – επιθυμεί το καλύτερο για τα παιδιά του, και καμαρώνει όταν αυτά μορφώνονται, άκουγε τον Πρωθυπουργό να απαξιώνει «τα Χάρβαρντ», να επαίρεται ότι έχει συμβούλους «λαϊκά παιδιά» (εννοούσε αμόρφωτα), να ειρωνεύεται την αριστεία, και να θεωρεί το μπάχαλο των πανεπιστημίων ενδεδειγμένο ακτιβισμό.

Θεωρούμε ότι το χθεσινό αποτέλεσμα δεν είναι απλώς μια εκλογική ήττα. Δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε βαθιά γιατί ηττήθηκε πολιτισμικά. Γι αυτό και είναι αστείο να θεωρεί ότι μπορεί να ηγεμονεύσει πλέον πολιτικά στον Κεντροαριστερό χώρο.

Ειρωνεύτηκε , απαξίωσε αυτό που ο μέσος πολίτης θεωρεί ως αξίες ζωής. Είτε πρόκειται για την αγάπη στην πατρίδα (και δεν είναι μόνο το Σκοπιανό, είναι συνολικά οι δηλώσεις των Συριζαίων ), είτε για την έννοια της προκοπής και της αξίας (ναι αυτά είναι μικροαστικές αξίες, αλλά αυτές κράτησαν μια κοινωνία ζωντανή και το όνειρό της εν εγρηγόρσει στους δύσκολους καιρούς. Απορριπτέα μικροαστική αξία τη θεωρούν οι ένοικοι του Μαξίμου, που τα βρήκαν όλα έτοιμα στη ζωή τους και αρκούνταν να παπαγαλίσουν εύκολα συνθήματα, βασιζόμενοι στις θυσίες άλλων).

Ο λαός απέρριψε συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο ως κυβερνητική εμπειρία και προγραμματική πρόταση, όσο και ως πολιτική ηθική και ως φιλοσοφία ζωής. Γι αυτό και η ήττα είναι μη αναστρέψιμη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr