Δημήτρης Κατσούλας

Χειμώνας που μας πέρασε ανάμεσα σε «κουτσές» γιορτές λόγω οικονομικής καθίζησης της αγοράς από την μια και ενός κορονοϊού να επελαύνει στα φόρτε του από την άλλη, κλειστήκαμε αναγκαστικά στα σπίτια μας χωρίς να πάρουμε χαμπάρι ότι η ζωή έξω εκεί ποτέ της δεν σταμάτησε. Έξω στα ποτάμια της βροχής, στις στάσεις των λεωφορείων, στα φανάρια που κανένας πια δεν «κατοικούσε», σε κάτι μισογκρεμισμένα σπίτια, σε τσιμεντένιους στύλους της ΔΕΗ η «Ευτυχία» κολλημένη σε αφίσα με το κατάμαυρο τσεμπέρι της μας θωρεί πίσω από τα τεράστια κοκάλινα γυαλιά της. Ναι, η Ευτυχία – αρκεί μόνο να πεις «δυο πόρτες έχει η ζωή» – για να καταλάβουν άπαντες ότι πρόκειται για την μεγάλη μας στιχουργό Παπαγιαννοπούλου, επέστρεψε από την άλλη ζωή και την παίζουν λέει τώρα τη ζωή της σε ταινία. Ναι, την «Ευτυχία» την διαφημίζουν κι ο θυμός της είναι μεγάλος γιατί της περιορίζουν χρόνο από αυτόν που έχει στη διάθεσή της και γουστάρει να παίζει πρέφα και μπαρμπούτι, ζάρια και ρουλέτα, πόκα και τράπουλα μοναχά.

Η Ευτυχία καπνίζει αρειμανίως σέρτικα τσιγάρα και βιάζεται να τελειώνουν τα κουτιά για να έχει το χαρτί τους προκειμένου να γράφει στίχους. Εσύ, Χάρε, μπορείς να κανονίζεις το ταξίδι της, εκείνη όμως μέχρι να φθάσεις εσύ μπορεί να σ’ έχει  κερδίσει με καμιά χιλιάδα τραγούδια. Η Ευτυχία είναι ανήσυχη, η Ευτυχία είναι νευρική και αθυρόστομη, η Ευτυχία περπατά μέσα στα λασπόνερα, η Ευτυχία αφουγκράζεται πόνους και καημούς, η Ευτυχία περνά στα σοκάκια που τα κοριτσόπουλα φιλιούνται, αναστενάζουν και βιάζονται ν’ ανταλλάξουν κορμιά με τους αγαπημένους τους πάνω σε κρεβάτια ξενοδοχείων. Την Ευτυχία την παίζουν στο πανί κι ενώ μερικοί «λεβέντες» είναι πισθάγκωνα δεμένοι με στοιχεία αδιάσειστα  αναμένοντες την παραδειγματική τιμωρία τους, ε, τότε γίνεται το μεγάλο μπουμ και η Χρυσή Αυγή Νοέμβρη μήνα αθωώνεται. Η Ευτυχία μπροστά σε αυτή την απόφαση τραγουδά από τα ηχεία των σινεμά « Όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα μια πνοή. Σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή…».

Αχ βρε Ευτυχία, πόσες φορές θα σου το πω ότι τούτοι οι καιροί που ζούμε, τούτοι οι δρόμοι στους οποίους  μας συστοίχησαν να περπατούμε με κοιμισμένες συνειδήσεις ότι είναι στο φόρτε του σκοταδισμού μας και παραφυλάνε άγρυπνα; Αφού κι εσύ το έλεγες εξ άλλου μέσα από τους στίχους σου τους συνεκτικούς αλλά τόσο κοφτερούς. Δεν νομίζω να περίμενες εξ άλλου κάτι το δικαιότερο. Πολύς ο δρόμος μπροστά μας ακόμη και χιλιόμετρα τα βήματα που έχουμε να διανύσουμε μέχρι να βρούμε ξανά ξέφωτο ουρανό να περπατήσουμε.

Σημείωση: Η ταινία «Ευτυχία» άρχισε τις προβολές της στην Αθήνα αλλά και πανελλαδικώς περί την 20ή Δεκεμβρίου 2019, και συνεχίζεται.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr