Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, νυν Σύμβουλος του “Ε.Κ” και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών. 

GREEK RESTAURANT-THE BEST IN THE CITY- NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Επισκεφθείτε τη νέα ιστοσελίδα μας

visit our new web site

O Ντόναλντ Τραμπ είχε πει ότι ακόμα κι αν πυροβολήσει κάποιον στην 5η Λεωφόρο μέρα μεσημέρι δεν πρόκειται να του συμβεί τίποτα. Και όπως αποδείχτηκε είχε δίκιο.

Το ίδιο -και χειρότερο- ισχύει και για την Τουρκία. Οποια προδοσία και να κάνει σε βάρος της Δύσης θα έρθει η ώρα που θα την περάσουν από την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα ανακηρυχθεί ξανά πολύτιμος -προσωρινά- σύμμαχος.

Πιστή στην παράδοση του «επιτήδειου ουδέτερου» και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, η Τουρκία και στον πόλεμο αυτόν, τον πρώτο ευρωπαϊκό πόλεμο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι και με τις δύο πλευρές. Και αντί να ξεσηκωθεί κατακραυγή σε βάρος της, γίνεται κοινά αποδεκτή ως μια μεσολαβητική δύναμη.

Τα σημάδια προετοιμασίας της προσπάθειας άφεσης αμαρτιών της Τουρκίας αυξάνονται και επιταχύνονται καθημερινά.

Κατ’ αρχήν σταμάτησε η κριτική που της ασκείτο μέχρι πρόσφατα. Ενώ όλοι κατακρίνουν την λογοκρισία που έχει επιβάλλει ο Πούτιν, την παραπληροφόρηση και την απειλή εξόντωσης όσων διαφωνούν μαζί του -και δίκαια- ξεχάστηκαν οι πάνω από 100.000 αντίπαλοι του καθεστώτος Ερντογάν και οι χιλιάδες δημοσιογράφοι που σαπίζουν στις φυλακές.

Ακόμα, η υποστήριξη της Δύσης στην Ουκρανία στηρίζεται στο στέρεο νομικό και ηθικό επιχείρημα ότι η Ρωσία εισέβαλε σε ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ.

Αποσιωπούν όμως το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς έκανε και η Τουρκία στην Κύπρο.

Πόσο συμβάλλει στην ειρήνη και την δικαιοσύνη στον Κόσμο η εφαρμογή δύο μέτρων και δύο σταθμών;

Δεύτερον, γίνονται πολλές επαινετικές αναφορές στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για τη συμβολή της Τουρκίας στον πόλεμο, για τα μη επανδρωμένα αεροπλανάκια (drones) που πούλησε στην Ουκρανία και αποδεικνύονται αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης, και βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να εξηγήσουν τον ρόλο της με τη Ρωσία.

Μόνο που οι δικαιολογίες που επικαλούνται είναι τέτοιες που μπορεί να επικαλεσθεί κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένης βέβαια και της Ελλάδας, που εξαιτίας της πολιτικής της βάλλεται και η δική της Οικονομία, χωρίς όμως να παίζει διπλό παιχνίδι για να προστατευτεί.

Πρωταρχικό ρόλο στην επιχείρηση αποκατάστασης της εικόνας του Ερντογάν στην αμερικανική κοινή γνώμη, και για την αποκατάσταση των σχέσεων Αμερικής-Τουρκίας, παίζει η «Wall Street Journal», μία εφημερίδα που μέχρι πρόσφατα επέκρινε έντονα τον Ερντογάν.

Ενδεικτικά αναφέρω προχθεσινή ανταπόκρισή της από την Κωνσταντινούπολη, που ξεκινάει ως εξής:. «Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία κάνει τους ηγέτες της Τουρκίας να επιχειρούν μια εξισορροπητική πολιτική, ζυγίζοντας την επιθυμία της να βοηθήσει το Κίεβο να αμυνθεί, αλλά παράλληλα διατηρώντας πολλές εμπορικές συναλλαγές με τη Ρωσία για να μην καταποντιστεί η Οικονομία της. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν», συνεχίζει η ανταπόκριση, «έχει προμηθεύσει την Ουκρανία με drones που παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης, ενώ ταυτόχρονα,  σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας εν μέρει για να προστατεύσει την Οικονομία της, που χτυπήθηκε βαριά από τον πληθωρισμό, από περαιτέρω επιπτώσεις».

Επίσης, χθες, στην ίδια εφημερίδα σε ένα άρθρο γνώμης ο συγγραφέας του, ο διευθυντής του Τμήματος Κατασκοπείας στο Harvard Kennedy School, προτείνει όπως η Τουρκία δώσει το πυραυλικό σύστημα S-400 στην Ουκρανία, που όπως λέει, «έχει προκαλέσει πολύ έντονη αντίδραση στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει σταματήσει την πώληση των F-35». «Αυτό θα αποτελούσε», συνεχίζει, «έναν τρόπο να επιλυθεί η διαφορά μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Αγκυρας» και «να προσφερθεί ποιητική δικαιοσύνη».

Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι η Δύση μάχεται για να σταματήσει τον Πούτιν και να αποφύγει έναν τρίτο -και τελευταίο- Παγκόσμιο Πόλεμο- και άρα θα συγχωρέσει ορισμένες ατιμίες του Ερντογάν. Το μεγάλο ερώτημα είναι μέχρι ποιο σημείο θα φτάσει και τι συμπεράσματα θα βγάλει ο Ερντογάν από αυτό.