Η Ελένη Καραγιάννη είναι Αθλήτρια Τριάθλου και ζει στη Ρόδο

Μια μικρή επίσκεψη προς νότια Ρόδο μας ξυπνάει τις μνήμες από τη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού στο νησί μας που πέρασε και έκαψε στο διάβα τις κάθε τι όμορφο και ωραίο είχαμε να δούμε από την πλευρά της Λάρδου μέχρι τα ενδότερα του νησιού.

Μία εντελώς καταθλιπτική εικόνα εγκατάλειψης μας θυμίζει τη ματαιότητα της εποχής όπου ένα οικοσύστημα  αιώνων κάηκε μόνο σε μερικές ημέρες.  Πόνεσε η ψυχή μας ακόμα περισσότερο γιατί έχουμε πρόσφατες μνήμες από τους αγώνες που τρέχαμε στους αγώνες τριάθλου, την ποδηλασία κ.ά ανάμεσα στα όμορφα και πλούσια δάση της νότιας Ρόδου.

Δε σεβαστήκαμε τα δώρα του Θεού στο νησί μας που εκτός από την όμορφη θάλασσα είχαμε και τα πλούσια σε χλωρίδα και πανίδα δάση μας.  Ας μη γελιόμαστε γιατί δεν επρόκειτο για απροσεξία ή την κλιματική αλλαγή, οι μεγάλες πυρκαγιές στη Ρόδο ανέκαθεν οφείλονταν σε ανθρώπινο χέρι κι αυτό με θλίψη μας το διαπιστώσαμε διαχρονικά αφού ζήσαμε τις μεγάλες φυσικές καταστροφές του νησιού μας όπως φωτιές αλλά και πλημμύρες.

Ας είμαστε ειλικρινείς και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας για τις μεγάλες φυσικές καταστροφές που συμβαίνουν κάθε χρόνο στο νησί μας.  Υπάρχουν καταστροφές που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά και άλλες τις καταλαβαίνουμε ενώ άλλες υποκρινόμαστε πως δεν τις ξέρουμε μιας και είναι σύνηθες φαινόμενο πλέον η επιλεκτική όραση και αντίληψη.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι είμαστε υπόλογοι για το μέλλον των παιδιών μας είτε μικροί είτε μεγάλοι σε δύναμη και εξουσία, έχουμε όλοι βάλει το λιθαράκι μας για να καταστρέψουμε έναν υπέροχο κόσμο που δημιουργήθηκε πριν από μας για μας για να παραδώσουμε ένα κενό και ένα τίποτα στις επόμενες γενιές.

Όσο για τους επισκέπτες μας αν δεν βελτιώσουμε αυτές τις εικόνες, θα μάθουν κι αυτοί να «δέχονται» τις εικόνες με τα καμμένα δέντρα στις μεγάλες τους διαδρομές προς νότια Ρόδο.

Για τις σκηνές αποκάλυψης που ζήσαμε πιστεύω ότι ευθυνόμαστε όλοι εκτός από τα μικρά παιδιά και τα ζωάκια του νησιού.  Για την εγκατάλειψη των καμένων στην παραλία της Γλύστρας δεν ξέρω πώς να τη χαρακτηρίσω γιατί νομίζω ότι κακή αυτή εικόνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο με άσχημες λέξεις μέσα σε άλλες χειρότερες λέξεις μικρότερες ή μεγαλύτερες που εμπεριέχονται η μία στην άλλη με τα νοήματά τους σαν τη ρώσικη κούκλα Μπαμπούσκα.., πως δηλαδή η εγκατάλειψη των καμμένων κοσμεί την όμορφη παραλία της Γλύστρας και πώς να προσεγγίσει κανείς;  Στις φωτογραφίες που βραβεύτηκαν φέτος παγκοσμίως σαν τις πιο έντονες ήταν αυτή της Γλύστρας με τους τουρίστες μέσα στη θάλασσα να προσπαθούν να σωθούν από τις φωτιές.

Μήπως να προσπαθήσουμε να «καθαρίσουμε» τις μνήμες μας από αυτές τις εικόνες που σιγοκαίνε γιατί αυτές οι εικόνες που βλέπουμε στα καμένα δεν μας βοηθάνε να γιατρέψουμε τις ψυχές μας από την τραγωδία των μεγάλων πυρκαγιών;

Το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος στο νησί μας έχει να κάνει με την αειφόρο ανάπτυξή του και την ελπίδα και πρέπει να το διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο.

Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου