Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι B.A.,M.Sc. Θεολογίας ΕΚΠΑ,Εκδότης- Αρθρογράφος, www.iporta.gr

Άθλια, απαίσια επικαιρότητα. Γενικά. Ειδικά με ξεπερνά η κακοποιητική συμπεριφορά οποιουδήποτε απέναντι σε παιδιά. Πόσω μάλλον όταν κάποιος χρησιμοποιεί την ομπρέλα του Θεού (και του ράσου του) για να κάνει ό,τι κάτω από άλλες συνθήκες, θα τον γάντζωνε η Εισαγγελία και θα τον “ξεναγούσε” στα κελιά των φυλακών του Κορυδαλλού ή της Τριπόλεως. Ο πρόεδρος από το “Χαμόγελο του Παιδιού” κ. Κώστας Γιαννόπουλος ξεκαθαρίζει ότι οι δομές αυτές που περιθάλπουν παιδιά δεν ελέγχονται επαρκώς από την Πολιτεία, ούτε και αιφνιδιαστικά όπως θα έπρεπε. Και καταλήγει :”πώς μας λένε τώρα οι Αρχές ότι δε ήξεραν τίποτα;”

Στο “Χαμόγελο” μαγείρισσα έβαλε πιπέρι στο στόμα του παιδιού και απολύθηκαν μαζί με εκείνην άλλες δύο ή τρεις υπάλληλοι, οι οποίες όλες προσελήφθησαν σε άλλες δομές με το βιογραφικό τους ενισχυμένο από το “Χαμόγελο του παιδιού”.

Και επιστρέφω στην Κιβωτό και στον πατέρα Αντώνιο: ούτε τον γνωρίζω προσωπικά, ούτε και ένοιωσα ποτέ την ανάγκη να τον συνεντευξιάσω. Δεν γνωρίζω το έργο του, δεν ένοιωσα και την ανάγκη να το κάνω.  Οι ιερείς που θαυμάζω είναι έξω από την επίδειξη. Δεν αυτοδιαφημίζονται. Είναι σεμνοί και ταπεινοί.

Και γιατί, ενώ  ο Νοέμβριος 2022 οδεύει προς το τέλος του, βρίσκω αφορμή να αφιερώσω το γράμμα του μήνα στην χαμένη “Κιβωτό” της ελπίδας και της εμπιστοσύνης; Διότι η Ελλάδα για την οποία ντρέπομαι στην παρούσα μορφή και έκφρασή της, δεν έχει φροντίσει το αυτονόητο: να προστατεύει τα παιδιά. Είναι η τρίτη χώρα της Ευρώπης που κακοποιεί τα παιδιά της και αυτό περιλαμβάνει και την πείνα, είναι η χώρα που δεν εκτιμά εν τέλει το παιχνίδι μια και από τα Δημοτικό τα παιδάκια κάνουν αγώνα δρόμου σε δραστηριότητες κάθε φύσης, είναι η χώρα που έχει κάνει θεό την νοοτροπία του παγωνιού, φουσκώνει από περηφάνεια σε κάθε εθνική παρέλαση και στην αναχαίτιση της τουρκικής προκλητικότητας, αλλά σκοτώνει η ίδια τους πολίτες της, είναι μια χώρα υπερφίαλη σχεδόν ξεβράκωτη που χαίρεται γιατί έχει θάλασσα και νησιά, αλλά δεν ξέρει πώς να τα εκμεταλλευτεί με σοβαρότητα και σεβασμό στον τόπο, στις παραδόσεις και στους πολίτες της. Είναι η χώρα που δεν ξέρει από σεβασμό διότι δεν έχει αυτοσεβασμό. Σε κανέναν τομέα. Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Εργασία, στην Δικαιοσύνη, στην Ασφάλεια. Είναι η χώρα που στηρίζεται στις εξαιρέσεις. Μόνο στις εξαιρέσεις. Σαν το “Χαμόγελο του Παιδιού” που, επειδή πια “πολλά έχουν δει τα μάτια μας…” τρέμουμε την στιγμή που θα καταρρεύσει το σύμπαν γύρω από κάποιον ή κάτι που εμπιστευόμαστε, πιστεύουμε, ελπίζουμε, ανακουφιζόμαστε.

Το μόνο που μας μένει η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στον Παντοδύναμο Θεό. Όχι φυσικά αυτόν που επικαλείται -υποθέτω- ο πατήρ Αντώνιος της “Κιβωτού του Κόσμου”, αλλά Αυτόν που γράφουν τα Ευαγγέλια και υπηρετούν με ταπεινότητα ένας αριθμός κληρικών όλων των βαθμίδων που και αυτοί είναι η εξαίρεση του κανόνα στον δικό τους εκκλησιαστικό κόσμο.

Καλό υπόλοιπο Νοεμβρίου, εκλεκτές και εκλεκτοί, και Καλή Σαρακοστή των Χριστουγέννων.

Ωραιοζήλη-Τζωρτζίνα Δαβιλά

22 Νοεμβρίου 2022