Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου.

Αν καθίσει κάποιος για ένα μικρό διάστημα, αποστασιοποιημένος να δει εκ του μακρόθεν την σημερινή ( που δεν δημιουργήθηκε τώρα βέβαια, αλλά αυτές οι σαθρές βάσεις ετέθησαν αρκετά χρόνια πριν) πραγματικότητα στη χώρα μας, αλλά μέσα βεβαίως στο διεθνοποιημένο περιβάλλον, αποκαθαρμένος από επηρεασμούς της καθημερινότητας και τον καταιγισμό της επικοινωνιακο –προπαγάνδας, είμαι βέβαιος ότι  θα αναρωτηθεί, για το σε ποια εποχή και σε ποιο μέρος βρίσκεται.

GREEK RESTAURANT-THE BEST IN THE CITY- NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Εκεί κάπου ίσως θέσει μερικά ερωτήματα, κυρίως στον εαυτό του αφού επί ματαίω μάλλον θα προσπαθήσει να τα μεταφέρει έστω και σε έναν συνομιλητή του, μια και ζούμε σε μια εποχή μονομανών μονολόγων, εγωισμών, μονολιθικότητας, ξερολισμού και ακατανόητης ιδεοληπτικής επιμονής.

Κάποια από τα αιωρούμενα ερωτήματα

—Είναι αληθές άραγε ή όχι, ότι η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο;

—Είναι αληθές άραγε ή όχι, ότι βαδίζουμε προς μια νέα καταστροφή είτε εθνική, είτε οικονομικοκοινωνική, είτε και τα δύο μαζί;

—Είναι αληθές άραγε ή όχι , ότι το πολιτικό σύστημα έχει βαλτώσει και δεν αρθρώνει σύγχρονο λόγο ανάλογο των αναγκαιοτήτων και των απαιτήσεων της εποχής;

—Είναι αληθές άραγε ή όχι, ότι έχει δημιουργηθεί ένα καθεστώς εξυπηρέτησης μικρών ή μεγάλων συμφερόντων που σε κάποια σημεία τέμνεται ή και διαπλέκεται διαχρονικά με κάποιους που βρίσκονται σε διαφορετικές κομματικές παρατάξεις, γι’ αυτό βιώνουμε μια συμφωνία σιωπής που δεν αγγίζει συγκεκριμένα πρόσωπα και συμφέροντα;

—Είναι αληθές άραγε ή όχι, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση εξουσίας στο οικονομικό, κοινωνικό, αναπτυξιακό και εθνικό επίπεδο;

—Είναι αληθές άραγε ή όχι, ότι την απρονοησία συμμετοχής ( άμεσα κι όχι έμμεσα, γιατί η αποστολή συνεχώς πολεμικών εξοπλισμών είναι άμεση εμπλοκή) στον πόλεμο της Ουκρανίας ( μετά τη Ρωσική εισβολή για να μην παρεξηγηθούμε) θα την πληρώσουμε και μάλιστα σύντομα, όπως αναφέρει σχετική αρθρογραφία σε ρωσικές εφημερίδες;

—Ωσαύτως πιστεύουμε ( Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση) ότι σε μία σύρραξη με την Τουρκία ( δηλαδή καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Χώρας μας που γίνεται καθημερινά και με δική μας ευθύνη, καθότι δεν έχουμε δεκαετίες τώρα επεκτείνει τα θαλάσσια σύνορά μας στα δώδεκα, όπως ορίζει το δίκαιο της θάλασσας ή με εισβολή όπως έκανε στην Κύπρο και στα Ίμια – μην το ξεχνάμε), θα μας υποστηρίξει η Δύση, κυρίως η Αμερική;

Απάντηση θα μπορούσε κανείς να δώσει εύκολα,  λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό παρελθόν και τα γεωστρατηγικά συμφέροντα γύρω μας, αλλά εγώ θα προσπαθήσω απλά να κάνω μια εκτίμηση, εκφράζοντας και λίγες απόψεις.

Η χώρα είναι εμφανές και σαφές ότι σε όλα τα επίπεδα ( ποιότητας Δημοκρατίας, γεωστρατηγικής πολιτικής, οικονομικής πολιτικής, παραγωγικής ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού) βαδίζει ολοταχώς προς την αντίθετη, της επιθυμητής, κατεύθυνση. Όσον αφορά τις αμαρτίες του παρελθοντοπαρόντος (πελατειακό κράτος, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία κλπ) τα αφήνω ασχολίαστα.

Μπορεί να αναστραφεί το κλίμα και να δημιουργήσουμε έστω τις προϋποθέσεις, τουλάχιστον σε ένα προγραμματικό πλαίσιο με ευκαιρία την απλή αναλογική για να ξεφύγουμε από όλα αυτά τα κακά του παρελθόντος και παρόντος;

Αν κρίνω από το επίπεδο λόγου, λειτουργίας, γνώσης, καθαρότητας και ανεξαρτησίας προσώπων και φορέων, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική και το μέλλον δυσοίωνο.

Ελπίζω πραγματικά να διαψευστώ και ο κόσμος κυρίως, να αφυπνιστεί και να κοιτάξει στις επόμενες επιλογές του, το κοινό, το δημόσιο και το πατριωτικό συμφέρον που αφορά και τις επόμενες γενιές.

Εναλλακτικές Λύσεις υπάρχουν, πρόσωπα υπάρχουν, γνώση υπάρχει, προϋποθέσεις στη χώρα υπάρχουν, αρκεί ο κόσμος να στρέψει λίγο το βλέμμα του μακριά από τα καθιερωμένα και τετριμμένα του ολικού συμβιβασμού του και να αποφασίσει ελεύθερα και η Πολιτεία να δώσει το μήνυμα εμπράκτως ότι πιστεύει στη δημοκρατία όπως αυτή γεννήθηκε σε αυτόν εδώ τον τόπο.