Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Φωτογραφία άρθρου: NDPPHOTO / ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΙΚΟΛΑΡΕΑΣ

Άκουσα την συνομιλία Τσίμα-Σαββόπουλου μετά την φασαρία που προκάλεσε η δήλωση του τροβαδούρου. Αυθόρμητος, οικείος, εξομολογητικός και αυτο-ισοπεδωτικός (“κατουρήθηκα πάνω μου!, καταλαβαίνεις;”). Γλυκός και παιδικός, σαν άγουρο παιδί, με τα ρούχα του βασιλιά πεταγμένα μακρυά. Ταλαιπωρημένος από την κορώνα ο ίδιος, μίλησε για την περιπέτεια της υγείας του και εξέφρασε και την πολιτική θέση περί αυτοδυναμίας της ΝΔ ως την μόνη λύση. Η πολιτική παρέμβαση δημιούργησε – σε εμένα που απέχω από ειδήσεις, δελτία, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, μιας και τα βρίσκω όλα στρατευμένα στην μία ή στην άλλη πλευρά –  η παρέμβασή του, λοιπόν, μού προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα ως αντι-νεοδημοκράτισσα, που βλέπω το Μητσοτακέϊκο γκρουπ ως πολιτική ελεεινή, καρικατούρα που “χτίζει” μεθοδικά πάνω στην αδικία, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, τον τυχοδιωκτισμό, την εξαγορά ΜΜΕ. Τι να πρωτοθυμηθώ;

Ο Νιόνιος που σέβομαι ως ηλικιωμένο, άνθρωπο και καλλιτέχνη, εκφράζεται πολιτικά υπέρ αυτού που θεωρώ την μεγαλύτερη πληγή της σύγχρονης Ελλάδας. Δικαίωμά του, δικαίωμά μου. Σε μια χώρα που διώκεται κεκαλυμμένα αλλά και απροκάλυπτα η ελευθερία της έκφρασης, που κατατάχθηκε παγκοσμίως σε χαμηλό δείκτη αντικειμενικότητας των ΜΜΕ (οι τελευταίες θέσεις ανήκουν σε Β.Κορέα και Κίνα), οι πολιτικές παρεμβάσεις ενός γνωστού, σεβάσμιου παππού μπορούν να επηρεάσουν. Το ίδιο ενοχλούμαι και από άλλους καλλιτέχνες που υπερασπίζονται άλλα κόμματα καθώς όσοι δημοφιλείς μιλούν δημόσια για πολιτικά πράγματα, οι πολιτευτές του όποιου κόμματος τούς οικειοποιούνται και τους χρησιμοποιούν. Δικαίωμά τους ναι, αλλά προεκλογικά και ο ΣΚΑΙ με τον Σαββόπουλο; Κακός συνδυασμός.

Ήταν νόμιμο να εκφραστεί πολιτικά ο κύριος Σαββόπουλος; Πλήρως.

Ήταν ηθικό; Κατά την εκτίμησή μου όχι. Και το όχι ισχύει και για τον Σαββόπουλο και τον Κραουνάκη και τον όποιο με τον οποίο έχουμε συνδεθεί μαζί του με τον μέγιστο δεσμό μεταξύ αγνώστων, την μουσική. Πόσω μάλλον σε κανάλι που στηρίζει κατάφωρα την ΝΔ. Δόθηκε η εντύπωση στου στημένου. Ήταν δεν ήταν, λίγο πια ενδιαφέρει. Το καλό-κακό έγινε.

Αν μιλούσε για τον ίδιο πρωθυπουργό κάποιος άλλος θα με ενοχλούσε; Πολύ γιατί είμαι αντι-νεοδημοκράτισσα. Και κεντρώα. Ξεκάθαρα. Και θεωρώ ότι το μητσοτακέϊκο ήθελε να έχει κάποιον αυθόρμητο και τολμηρό να μιλά υπερ της. Χρησιμοποίησε τον Σαββόπουλο και αυτό με θυμώνει. Τον χρησιμοποίησε προεκλογικά. Πόνταρε στον Νιόνιο. Αυτό είναι νόμιμο, μα ηθικό είναι; Διότι ο Σταύρος Ξαρχάκος για χρόνια ήταν ευρωβουλευτής με την ΝΔ αλλά ούτε λόγος για χάρες, χαρές και προεκλογικές πολιτικές παρεμβάσεις. Νομίζω…

Θα μπορούσε να αρνηθεί να μιλήσει και αυτό είναι ευθύνη που πήρε και έχει συνέπειες. Αλλά δεν το έκανε. Συμμέτοχος σημαίνει και συνένοχος; Ας το αποφασίσει ο καθένας για τον εαυτό του. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε την μουσική του Ξαρχάκου προεκλογικά, ο συνθέτης του το απαγόρευσε αν και υπήρξε ευρωβουλευτής του. Και αξιολογήθηκε θετικά.

Λυπάμαι βαθιά που οι διαφορετικές πολιτικές μας τοποθετήσεις βγάζουν ένα βουνό και άλλον έναν χείμαρρο κακίας, αγένειας, αυθαίρετων συμπερασμάτων και μίσους του ενός προς τον άλλο. Ναι, είμαστε τρελάδικο γι’αυτό και θα είμαστε πάντα στο σκοτάδι.

Ο αγαπημένος, λοιπόν, παραμυθατζής Διονύσης Σαββόπουλος, που νοιώθουμε οικείο και δικό μας λόγω επαγγέλματος, δικαιούται να μιλά πολιτικά και δικαιούμαστε να τον κρίνουμε για τις πολιτικές του απόψεις. Οι υποστηρικτές του αντί για καλό στον δημόσιο διάλογο, τον έβλαψαν προκαλώντας σάλο και διχόνοια. Είναι μεγάλο παιδί ο κύριος Σαββόπουλος και μπορεί να υπερασπιστεί εαυτόν άριστα. Οι λοιποί που έβγαλαν δηλητήριο ισχυρότερο και εμπαθέστερο από της Ακρίτα, ας επαναπροσδιορίσουν το ποιόν και τον χαρακτήρα του ανθρώπου που υπερασπίζονται ζητώντας συγγνώμη από τον ίδιο για το κακό που του προκάλεσαν ίσως και εν αγνοία του.

Προσωπικά ζητώ συγγνώμη από τον ίδιο που ενώ είναι σε περίοδο ανάρρωσης από την ταλαιπωρίας με τον κόβιντ, εκφράστηκα αρνητικά για τα λεγόμενά του γράφοντας ότι ανταποδίδει προεκλογικά την τιμή να ντύσουν τα 200 χρόνια επανάστασης με το τραγούδι του, γεγονός που θεώρησα αποτυχημένη επιλογή. Αν είχα ακούσει εξ αρχής την συνέντευξη με τον κύριο Τσίμα, ίσως να μην σχολίαζα κάτι. Σεβόμενη την ταλαιπωρία του κυρίως. Περαστικά του από καρδιάς.

Για τους λοιπούς “φίλους” και φίλους του φβ, οι αγενείς και οι θρασείς πήγαν εκεί που τούς άξιζε. Στην ανυπαρξία τους ως προς το οπτικό μου πεδίο. Μεγαλώσαμε, κύριε Σαββόπουλε, κι εμείς μαζί σας και όλο λιγότερο δικαιολογούμε τους αυθάδεις και ασεβείς.

ΥΓ: από το μακρινό 2015 με τους διοργανωτές μιας εμφάνισης Σαββόπουλου στο θρυλικό ΚΟΛΟΡΑΝΤΟ του αείμνηστου Μιχάλη Ταχλιαμπούρη. Τέλος εποχής για τον κύριο Μιχάλη. Κάποιοι είναι αναντικατάστατοι. Τέλος εποχής γενικώς.