Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

΄΄ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ΄΄ του F.G.HAGHENBECK εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ

 “Το κρυφό βιβλίο της Φρίντα Κάλο”, πέρα από μια γοητευτική βιογραφία μιάς γυναίκας που πέρασε στον μύθο νωρίς, είναι, κυρίως, ένα βιβλίο που μας έρχεται από το Μεξικό φορτωμένο έντονα χρώματα, έντονες μυρωδιές, έντονες γεύσεις, που σπάει το στερεότυπο της ιστορικής βιογραφίας.

 Ο F.G.Haghenbeck, o συγγραφέας του,με αφορμή την πολυτάραχη ζωή της Φρίντα Κάλο, έγραψε ένα μυθιστόρημα γεμάτο από Μεξικό, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Παρακολουθεί την ηρωίδα του από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της και καταγράφει μέ χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, αισθήσεις μιά ζωή που κάθε άλλο παρά συνηθισμένη υπήρξε. 

Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε το 1907 στο Μεξικό και πέθανε το 1954 σε ηλικία 47 ετών.

΄΄Μετά τον θάνατό της, γνώρισε μια εκτίναξη της δημοτικότητάς της που παραμένει μέχρι σήμερα. Και παρόλο που η φήμη της έχει εξαπλωθεί, τα έργα της Κάλο μας θυμίζουν, ότι δεν υπάρχουν απλές αλήθειες για τη ζωή, τη δουλειά και την υστεροφημία της γυναίκας πίσω από το είδωλο. Αντίθετα, ξετύλιξε πολλές πλευρές από την πραγματική της ζωή, και μας επέτρεψε να διεισδύσουμε στα μύχια της ψυχής της.

Η εξωτερίκευση του προβληματισμού της για τα γεγονότα της ζωής μιας γυναίκας (σεξουαλικότητα, εγκυμοσύνη) και η εμμονή της στην αυτοπροσωπογραφία την έκαναν να ξεχωρίσει από μικρή ηλικία. Στα 6 της η πολιομυελίτιδα σε συνδυασμό με το φοβερό τραυματισμό της στα 18 μετά από τροχαίο ατύχημα σφράγισαν όλη την καλλιτεχνική της πορεία.

Τόλμησε και ξεχώρισε, τόσο στην κοινωνική της ζωή αλλά και στην σεξουαλική. Το πιο δύσκολο ήταν να αποδεχτεί ότι δεν θα τεκνοποιήσει ποτέ.

Τραγική φυσιογνωμία με μεγάλη ψυχική δύναμη πρεσβεύοντας πάντα την μεξικάνα αγρότισσα υποστηρίζοντας πάντα την παραδοσιακή φορεσιά και επιμένοντας στο πιστεύω της. Η έντονη προσωπικότητα της σε συνδυασμό με την πολυτάραχη ζωή της σε μαγνητίζει. Βρισκόταν συνεχώς σε αναζήτηση αυτονομίας οικονομικής, σεξουαλικής και καλλιτεχνικής. Μια φωτογραφία της φτάνει για να καταλάβεις ότι αυτή η γυναίκα δεν φοβότανε τον θάνατο και ας υπέφερε από αφόρητους πόνους. Η λατρεία της για την ιστορία του Μεξικού και η καθήλωση της στην ζωγραφική την έκανε να ξεχωρίσει από πολύ μικρή ηλικία. Το μουσείο είναι γεμάτο από έργα της προκολομβιανής περιόδου τόσο των Αζτέκων όσο και των Ολμέκων και των Μάγια΄΄ έγραψε για την Φρίντα ο Διονύσης Ν.Μουσμούτης.

Ο συγγραφέας έγραψε για την ζωή της, όπως, πιθανόν, θα ήθελε και η ίδια. Καθόλου ακαδημαικά, αλλά, αντίθετα, έγραψε μιά βιογραφία σαν παραμύθι. Σαν μεξικάνικο παραμύθι, γεμάτο φαντασία, χρώματα, μυρωδιές. Πιστός στα ιστορικά στοιχεία της ζωής της Φρίντα, περιγράφει μια γυναίκα που από πολύ νωρίς, έζησε με τη σκιά του θανάτου δίπλα της. Που ερωτεύθηκε με όλο το πάθος της ψυχής της τον Ντιέγκο Ριβέρα, τον πιό διάσημο Μεξικανό ζωγράφο του 20ου αιώνα, παντρεύτηκαν, χώρισαν και ξαναπαντρεύτηκαν, δεν μπόρεσε να του χαρίσει το μωρό που ήθελε, λόγω του ατυχήματός που έζησε στα 18 της, κάποιες εποχές έζησε στη σκιά του, καί έζησε έχοντας σαν διαφυγή από τον πόνο την ζωγραφική της. Ξεχώρισε γρήγορα, γιατί αυτό που ζωγράφιζε ήταν η ζωή της. Εκανε σημαία της την παράδοση του Μεξικού, ντυνόταν με φορέματα που αντανακλούσαν αυτή την παράδοση και έζησε μιά ζωή έξω από τα όρια.

 «Το μόνο που ξέρω είναι ότι ζωγραφίζω γιατί το χρειάζομαι να ζωγραφίζω ό,τι μου περνά από τον νου, χωρίς να νοιάζομαι για τίποτε άλλο», έλεγε η ίδια.

Ερωτεύθηκε και την ερωτεύθηκαν πολλοί και πολλές, έζησε δίπλα σε κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του 20ου αιώνα. Πολιτικούς, ζωγράφους, λογοτέχνες, φωτογράφους. Τα ονόματα του Νταλί, του Ελυάρ, του Μπρετόν, του Χεμινγουέι, του Ντος Πάσος, της Αναίς Νίν, του Χένρι Μίλλερ, του Μαξ Ερνστ, του Πάμπλο Πικάσο, του Λ.Τρότσκι είναι κάποια από αυτά που συναναστράφηκε στη ζωή της.

 ΄΄Πάντα λέω ότι η ποιότητα ενός ζωγράφου εξαρτάται από την ποιότητα του παρελθόντος που κουβαλάει. Σε σένα βλέπω πολύ παρελθόν΄΄ φέρεται να της είπε ο Πικάσο σχολιάζοντας την ζωγραφική της.

Ο F,G,Haaghenbeck κατάφερε να γράψει ένα βιβλίο ΄΄ζωντανό΄΄,όσο και η γυναικα που περιγράφει. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου παραθέτει κάποιες από τις συνταγές που μαγειρεύε η Φρίντα για τους φίλους της ή τον Ντιέγκο Ριβέρα,δίνοντας στο βιβλίο μιά πινελιά διαφορετικότητας.

Κυρίως, κατάφερε να γράψει μιά βιογραφία μιάς θρυλικής γυναίκας, χωρίς ίχνος ακαδημαϊσμού, πράγμα που δεν θα άρεσε και στην ίδια. Στό τέλος του βιβλίου, όταν η Φρίντα δεν είναι πιά στη ζωή, παραδίδει την αφήγηση στην Ιστορία: “Το 1957 ο Ντιέγκο Ριβέρα πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ετάφη στη Ροτόντα των Διάσημων Αντρών στην Πόλη του Μεξικού, κάτι που ήταν αντίθετο προς την τελευταία του επιθυμία, που ήταν να ανακατευτούν οι στάχτες του με εκείνες της Φρίντα και να φυλαχτούν σε τεφροδόχο στο Μπλέ Σπίτι στο Κογιοακάν. Οι κόρες του και η σύζυγός του αρνήθηκαν να εκπληρώσουν την τελευταία του επιθυμία, πεπρισμένες ότι θα ήταν καλύτερα για το Μεξικό να τον θάψουν εκεί ,όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, πολύ μακριά από την αγαπημένη του Φρίντα. Το 1958 το Μπλέ Σπίτι άνοιξε στο κοινό ως Μουσείο Φρίντα Κάλο. Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του, ακριβώς όπως έκανε η Φρίντα, κάθε 2 Νοεμβρίου στήνεται ένας βωμός των Νεκρών, με φαγητά, συνθέσεις λουλουδιών και φωτογραφίες προς τιμήν της αγάπης που διακήρυσσαν η Φρίντα και ο Ντιέγκο ό ένας για τον άλλον, καθώς και για τους γνωστούς τους΄΄.