Βιβλιοπρόταση: Άγγελος Κουτσούκης: “Ο άνθρωπος που έμενε στον Φάρο” από τις εκδόσεις Φίλντισι

Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

Θα το βρείτε: σε “Πολιτεία”, “Πρωτοπορία” Αθήνας-Θεσσαλονίκης-Πάτρας, “Ιανός” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα ζητηθεί σε 2-5 ημέρες. β) ΗΠΑ μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”. γ)στις εκδόσεις Φίλντισι on line, με μειλ ή τηλεφωνικά 210 65 40 170 – [email protected]

όλα τα συγγραφικά έσοδα θα διατεθούν σε οικογένειες με παιδικό καρκίνο.

΄΄O ΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ΄΄ του ΑΧΜΕΤ ΟΥΜΙΤ εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

“Ο γραφέας του παλατιού” του Αχμέτ Ουμίτ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα,από αυτά που δεν μπορείς εύκολα να κατατάξεις σε είδος. Τυπικά, θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που φέρνει στο μυαλό “Το έγκλημα στη Μεσοποταμία” της Αγκαθα Κρίστι, τουλάχιστον σαν σκηνικό. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα που δανείζεται στοιχεία από διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Πράγμα που συνηθίζει να κάνει ο Αχμετ Ουμίτ στα μυθιστορήματά του.

Κατ΄αρχάς το βιβλίο εξελίσσεται σε δύο χρόνους. Την σημερινή εποχή και την μακρινή εποχή των Χετταίων. Τα μέλη μιας ομάδας αρχαιολόγων κάνουν ανασκαφή σε μια παλιά πόλη της Μεσοποταμίας, κοντά στον Ευφράτη, όπου ανακαλύπτουν ένα κρυφό δωμάτιο στη βιβλιοθήκη των ανακτόρων, όπου βρίσκουν μια σειρά από άθικτες πινακίδες γραμμένες στη σφηνοειδή γραφή. Η ανακάλυψη των πινακίδων δεν είναι κάτι σπάνιο στην περιοχή, μόνο που οι συγκεκριμένες δεν έχουν καταγεγραμμένα τα συνηθισμένα στοιχεία που συνήθως εμπεριέχουν αυτού του είδους οι πινακίδες, αλλά μια προσωπική ιστορία. Την ιστορία του Πατασάνα, του γραφέα του παλατιού, όπως την κατέγραψε ο ίδιος πριν από 2.700 χρόνια. Πρόκειται για το πρώτο “προσωπικό” κείμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Καθώς  η ομάδα των αρχαιολόγων που αποτελείται από Τούρκους αλλά και έναν Αμερικανό και έναν Γερμανό αρχαιολόγο προχωράει την ανασκαφή και την ανάγνωση των πινακίδων, συμβαίνουν  δύο φόνοι, όχι μελών της ανασκαφικής ομάδας, αλλά ανθρώπων που ζουν στην περιοχή. Η επικεφαλής της ομάδας, σε κουβέντες που έχει με τους κατοίκους ανακαλύπτει ότι δύο παρόμοιοι φόνοι είχαν γίνει στην περιοχή πριν από 75 χρόνια. Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης ανακαλύπτει τις διαφορετικές εθνότητες που έζησαν και ζουν  στην περιοχή. Κούρδοι, Αρμένιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί. Χριστιανοί που αναγκάστηκαν να γίνουν Μουσουλμάνοι για να αφομοιωθούν από το Τουρκικό κράτος στις αρχές του 20^ου  αιώνα.

Παράλληλα,η ανάγνωση των πινακίδων δείχνει ένα πράγμα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά θέλουμε να αγνοούμε: η ανθρώπινη φύση, που όσες χιλιάδες χρόνια και να περάσουν δεν αλλάζει. Ο έρωτας, πού μένει ίδιος κι απαράλλαχτος, όσες χιλιάδες χρόνια και να περάσουν.

΄΄Ο Πατασάνα, ήταν από τους πρωτοπόρους των σημερινών διανοούμενων. Αξιωματούχος του παλατιού, που έζησε με τον πιό σκληρό τρόπο τα προβλήματα της εποχής του, κατάφερε να σκεφτεί ανεξάρτητα από τον βασιλιά, θέλησε να μεταφέρει στις επόμενες γενιές όσα έζησε ο ίδιος, ώστε να μην επαναληφθούν οι σφαγές, οι μαζικές δολοφονίες, η τυραννία. Μάλιστα, ασκώντας τη μεγαλύτερη κριτική στον εαυτό του κι αψηφώντας τους θεούς.  Ο Πατασάνα ήταν από τους πρώτους συγγραφείς που ανακάλυψαν το τέρας που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος. Οι πινακίδες είναι γεμάτες με  προτάσεις που μας προειδοποιούν να προσέχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Γι΄αυτό κι είναι πολύ σπουδαίο εύρημα. Οχι μόνο για την αρχαιολογία, αλλά και για την ιστορία, την κοινωνιολογία, την πολιτική, τις ηθικές αξίες, δηλαδή για την ανθρωπότητα”, λέει για το περιεχόμενο των πινακίδων ένας από τους αρχαιολόγους που συμμετέχουν στην ανασκαφή.

Ο Αχμέτ Ουμίτ έγραψε  τελικά ένα βιβλίο για τον άνθρωπο και την φύση του. Που δεν αλλάζει όσοι αιώνες και να περάσουν. Αιώνες πολιτισμού που εξαφανίζονται όταν εμφανιστεί ο αγώνας για την εξουσία και τη δύναμη. Τότε, ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε θεριό ανήμερο. Ενα μυθιστόρημα που διαβάζεται με ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία του σελίδα, αφού, σχεδόν εκεί, αποκαλύπτονται τα πάντα. Καί, βέβαια, υπάρχει ένας ακόμα πρωταγωνιστής στο βιβλίο: Ο ποταμός Ευφράτης, που από την εποχή των Χετταίων μέχρι σήμερα κυλά δίνοντας ζωή στον τόπο.

΄΄Προσπάθησα να αποφύγω τον άνθρωπο, δηλαδή τον εαυτό μου. Δεν γίνεται, δεν ξεφεύγεις από τον εαυτό σου. ….Έπαθα αυτό που φοβόμουν. Βρέθηκα αντιμέτωπος με την ίδια φρικτή αλήθεια, δεν τη διάβασα μόνο στις πινακίδες του Πατασάνα,την είδα και στη ζωή αυτής της γυναίκας ,την κατεστραμμένη από τις μεταναστεύσεις ,από τιε εθνικές εχθρότητες ,από τον θρησκευτικό φανατισμό΄΄,έει κάποια στιγμή ένας από τους ήρωες του βιβλίου.

Η Λευκή Σαραντινού έγραψε για το βιβλίο: ” Τελικά οι δύο αυτές ιστορίες δεν αποτελούν παρά τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κούρδοι, Αρμένιοι, Τούρκοι, Νεοχετταίοι, Ασσύριοι, φονταμενταλιστές, όλοι ετούτοι δίνουν το παρόν και αλληλεπιδρούν στην περίτεχνα στημένη αφήγηση του Αχμέτ Ουμίτ Ο συγγραφέας όμως δεν μένει μονάχα στην ιστορική και την αστυνομική όψη του πονήματος που δημιούργησε. Αντιθέτως, ψυχογραφεί τους ήρωές του, θέτει συχνά φιλοσοφικά και ιστορικά ερωτήματα και φροντίζει διεξοδικά τη ροή του λόγου του, τόσο στις περιγραφές όσο και στους άφθονους διαλόγους που χρησιμοποιεί. Καταφεύγει δε πολλές φορές στην τεχνική των εγκιβωτισμένων διηγήσεων, μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών του. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολυδιάστατο αστυνομικό αλλά και ιστορικό, θα μπορούσαμε να πούμε, μυθιστόρημα το οποίο διαβάζεται απνευστί και αποτελεί μία ακόμη απόδειξη της ανεξάντλητης εφευρετικότητας και πρωτοτυπίας που χαρακτηρίζει το έργο του Αχμέτ Ουμίτ΄΄.