Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

Μίμης

΄΄ΑΓΑΠΗ ΜΕΔΟΥΣΑΣ΄΄ του ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Ο Μίμης Ανδρουλάκης γράφει σαν χείμαρρος. Αγνοεί τους κανόνες,  πού, τελικά, δεν του χρειάζονται για να φτάσει στο αποτέλεσμα που θέλει. Έχει στο μυαλό του την ιστορία που θέλει να πει, και την λέει χωρίς να υπολογίζει τίποτα.

Στην ΄΄Αγάπη Μέδουσας΄΄ η ιστορία που θέλει να διηγηθεί είναι η ιστορία του Κινήματος του Ναυτικού,που συνέβη το 1973. Και από δίπλα,η ιστορία του Πολυτεχνείου αλλά και μιά καθόλου βιαστική ματιά στο πως φτάσαμε στην Κυπριακή τραγωδία καθώς οι πραξικοπηματίες πρωταγωνιστές της δικτατορίας παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του. Ο Παπαδόπουλος, ο Ιωαννίδης, ο Παττακός, ο Ρουφογάλης, ο Ζωιδάκης, ο Ασλανίδης, και όλοι οι υπόλοιποι μιλούν σε πρώτο πλάνο ή μέσα από αυτά που λένε οι άλλοι για αυτούς. Και από την άλλη μεριά,οι πρωταγωνιστές,τα τέσσερα κεντρικά πρόσωπα,  τα δυό μοιραία ζευγάρια,που οι ζωές τους μπλέκονται στην συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Και δίπλα σε αυτούς ο Νίκος Παπάς,  ο κυβερνήτης του “Βέλους”, ο Σπύρος Μουστακλής που σακατεύτηκε από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ ΕΣΑ και πολλοί άλλοι που έζησαν και έδρασαν τη ιστορική εκείνη περίοδο.

Όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας “Η υπόθεση παίρνει νέα τροπή στις μέρες μας. Τη διαπερνά το πικρό αίσθημα του τέλους μιάς γενιάς”.

Και κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

“Ο προδότης είσαι εσύ!”

Αιφνιδιάζει ο καταδότης τον ηρωικό πλωτάρχη. Αυτόν που είχε τάξει σκοπό της ζωής του να ρίξει φως στο σκοτεινό,μέχρι σήμερα,μυστικό της προδοσίας του Κινήματος του Ναυτικού. Δίχως αυτή δεν θα φτάναμε στους νεκρούς του Πολυτεχνείου,στην τραγωδία της Κύπρου και στα επακόλουθά της στις μέρες μας. Δεκάδες εξεγερμένα πολεμικά πλοία,όπως το ΄΄Βέλος΄΄,θα εξανάγκαζαν τη χούντα σε παραίτηση. Δυό ζευγάρια, του πιλότου και του πλωτάρχη. Δύο άνδρες με καρδιά. Δύο ξεχωριστές γυναίκες,δύο διασταυρούμενες ενοχές. Η Μαρίνα,η Μούσα των Πατρών, η “ανιψιά” του Σεφέρη και του Κατσίμπαλη. Και η Ελλη, η Σειρήνα του Ναυτικού που θρηνεί: ΄΄Η αγάπη μου είναι αγάπη Μέδουσας!”  Και δύο φοιτητές εμπλεκόμενοι στη δεύτερη,τη μυστική ζωή τους. Παράλληλες ζωές σε μιά μοναδική διακλάδωση της ιστορίας.

Πόκερ αγωνίας ανάμεσα στον δικτάτορα Παπαδόπουλο και στους συνωμότες του Ναυτικού. Ένας μοιραίος βιομήχανος και ο Ισραηλίτης γαμπρός του Δημήτρη Ιωαννίδη, ο κλινικάρχης, αποκαλύπτουν πρώτη φορά την άγνωστη ρίζα,την προσωπική ζωή και το ψυχογράφημα του “αόρατου δικτάτορα”,πέρα από τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης.

Η πρόσφατη επιστολή της Μαρίνας-ένα ψυχολογικό,υπαρξιακό θρίλερ του καιρού μας-γεμίζει την απόσταση από τις δραματικές στιγμές του ΄73-΄74 μέχρι σήμερα, ανοίγει το Κουτί της Πανδώρας και υποχρεώνει τον συγγραφέα να πατήσει τον παλαιό όρκο του. Να αποκαλύψει τα απόκρυφα της μεγάλης προδοσίας το 2023, στα πενηντάχρονα του Κινήματος του Ναυτικού, με την αμεροληψία της απόστασης και της ηλικίας”.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης γράφει για την Ιστορία σε πρώτο πλάνο. Η μυθοπλασία,ίσως,είναι το λιγότερο που τον απασχολεί. Έχοντας, προφανώς, μελετήσει καλά τα αρχεία εκείνης της εποχής, αλλά και έχοντας ζήσει από μέσα την εποχή που περιγράφει, μπορεί και γράφει με άνεση για πολλά από εκείνα που συνέβησαν και δεν τα έμαθε ποτέ ο πολύς κόσμος. Γράφει σαν να ήταν παρών. Και μας δίνει πληροφορίες που,πιθανόν,μέχρι τώρα αγνοούσαμε. Άμεσος, απλός,κατανοητός.μας δείχνει ότι η ιστορική πραγματικότητα για να αποτιμηθεί σωστά, θέλει χρόνο και απόσταση. Πενήντα χρόνια μετά το Κίνημα του Ναυτικού, μας λέει ότι αν είχε πετύχει δεν θα υπήρχαν οι νεκροί του Πολυτεχνείου, ούτε η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

“Ο Παπαδόπουλος μένει εμβρόντητος όταν ακούει ότι ο βοηθός του Νικολόπουλου στο Α2, υποπλοίαρχος Γεώργιος Κορμός,υπεύθυνος για τους φακέλους των αξιωματικών του Ναυτικού, απουσιάζει στο σπίτι του και δεν έχει τηλέφωνο! Ο αρμόδιος για τα θέματα ασφαλείας στο Ναυτικό δεν έχει τηλέφωνο. Το τζιπ που στάλθηκε σπίτι του δεν τον βρίσκει και τον ψάχνουν σε εορταστικά τραπεζώματα, Κωνσταντίνου και Ελένης.

Ο δικτάτωρ κατεβάζει καντήλια, γρονθοκοπεί γραφεία, ρίχνει κλωτσιές σε καρέκλες:

“Αυτό δεν είναι δικτατορία, είναι μπουρδέλο. Επανάστασις μέσα εις την Επανάστασιν! Αυτό απαιτείται!”

Η “Επανάστασις” που αναγγέλλει απειλητικά ο Παπαδόπουλος πάνω στη φούρια του θα γίνει, αλλά εναντίον του. Και βέβαια, δεν θα μπορούσε ούτε να το φανταστεί ότι η τριάς του Ναυτικού στην οποία στηρίχτηκε ανήμερα Κωνσταντίνου και Ελένης-ο υπασπιστής του Κούβαρης, ο αντιπλοίαρχος του Α2 Νικολόπουλος και ο υποπλοίαρχος Αραπάκης-θα σπεύσουν με ανυπομονησία να τεθούν υπό τις διαταγές του αόρατου δικτάτορα Δημήτρη Ιωαννίδη τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 1973!”

Ο Μίμης Ανδρουλάκης γράφει σαν χείμαρρος, έχει πολλά να πεί και τα λέει. Δεν έγραψε μια λογοτεχνική ιστορία με ολίγον από Ιστορία. Έγραψε, ουσιαστικά, Ιστορία, με λογοτεχνική διάθεση. Και τα κατάφερε περίφημα. Το “Αγάπη Μέδουσας”, με υπότιτλο “Ιστορική προδοσία γραμμένη στο κύμα”, κάνει τον αναγνώστη να μη μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του μέχρι το τέλος.

“Το βιβλίο του Ανδρουλάκη έχει τα πάντα και είναι γραμμένο χωρίς πολιτικά στερεότυπα και προκαταλήψεις. Εκείνο που μπαίνει στο κέντρο του, πέρα από τους πολλά υποσχόμενους γάμους και τους αμαρτωλούς έρωτες, είναι η δόξα του Πολεμικού Ναυτικού την εποχή της χούντας, αλλά και η πολιτική, κυβερνητική και συνωμοτική δράση του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Προέχει, ωστόσο, το ψυχολογικό προφίλ του «αόρατου δικτάτορα» που υποκατέστησε τον Παπαδόπουλο στην εξουσία. Ένας μοναχικός και ολιγόλογος αξιωματικός, βυθισμένος στις αντινομίες και τις αντιφάσεις του: από τη μια ο απόλυτος στρατοκράτης και από την άλλη ένας εκ πεποιθήσεως συνωμότης (όπως κι ο Παπαδόπουλος), που δεν εμπιστευόταν τη CIA και προσπαθούσε να τα βρει με την Τουρκία, για να μείνει στο τέλος κατάπληκτος με την εισβολή του Αττίλα. Και δείχνει ακόμα ο Ανδρουλάκης πόσο ο Ιωαννίδης φοβόταν το παρελθόν του – όχι μόνο την εβραϊκή του καταγωγή, αλλά και το φάντασμα του βενιζελικού πατέρα του. Το τελικό, βεβαίως, αποτέλεσμα είναι η κατάθλιψη και η πλήρης κατάρρευση του Ιωαννίδη, που όμως κόστισαν στην Ελλάδα και την Κύπρο ένα από τα οδυνηρότερα κεφάλαια στη μεταπολεμική τους ιστορία΄΄,έγραψαν στο Circogreco.gr για το βιβλίο.

Και ο Άγγελος Πετρουλάκης: “Ο Μίμης Ανδρουλάκης “ξαναχτύπησε”. Χείμαρρος και σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ανατρεπτικός και πάνω απ’ όλα υπαινικτικός για πολλά, που αφορούν σημαντικά επίπεδα της ζωής μας. Πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, ερωτικές σχέσεις, ιστορία, ιατρική, γενετική κ. ά.

Είναι γεγονός, πως η άνετη προσπέλασή του, απαιτεί από τον αναγνώστη προσήλωση στο ύφος, αλλά και… σημειώσεις. Ιδιαίτερα αν ο αναγνώστης/στρια δεν έχουν ζήσει τη δικτατορία τού ’67, όπως και τα γεγονότα τού ’73 – ’74, με κυριότερους σταθμούς το κίνημα του Ναυτικού (Μάιος ’73), το Πολυτεχνείο (Νοέμβριος ’73) και την τραγωδία τής Κύπρου (Ιούλιος ’74). Για κάποιους (πολλούς) είναι γεγονότα άγνωστα, κάποια από τα οποία έχουν άμεση συνάρτηση με συνωμοτικές κινήσεις που είχαν σημειωθεί πριν το 1967.

Η γραφή του ιδιαίτερη, με κυρίαρχο το προσωπικό ύφος, το οποίο ταυτίζεται με τον προφορικό του λόγο. Ρέουσα και με συνεχείς εκπλήξεις.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κάθε βιβλίο τού Μίμη Ανδρουλάκη αποτελεί και εκδοτικό γεγονός για τον ελληνικό μικρόκοσμο του βιβλίου. Γιατί ο Μίμης Ανδρουλάκης αν μη τι άλλο ξέρει να αφηγείται, ξέρει να στηρίζει τις μυθοπλασίες του με ψήγματα από την ιστορία, ξέρει να δίνει μαθήματα πολιτικής οικονομίας, αλλά και στρατηγικής, και ξέρει να διδάσκει μέσα από ιστορικές σελίδες, ακόμα κι αν αυτές, εκ πρώτης όψεως, μοιάζουν συνηθισμένες.

Έτσι, λοιπόν, ενώ ο αναγνώστης υποθέτει ότι διαβάζει ένα μυθιστόρημα που έχει τη βάση του ερωτικές “παρασπονδίες” δυο γυναικών, βρίσκεται μπροστά σε κάποιες κρίσιμες σελίδες τής πολιτικής ιστορίας τού τόπου, τα τελευταία πενήντα χρόνια”.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr