Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr

Το έκανε πάλι το “θαύμα” της ΕΡΤ. Μας απογοήτευσε με τις δήθεν ψαγμένες επιλογές της. Ξαναπρόβαλλε ταινία που η βλαστήμια στα Θεία πήγε σύννεφο, όχι μια, αλλά τέσσερις φορές. Το Κρατικό Κανάλι αναρωτιέμαι αν έχει δικαίωμα να προβάλλει ταινίες που προσβάλλουν την επίσημη ελληνική θρησκεία και να καθυβρίζουν τον Χριστό και την Θεοτόκο . Το ΕΣΡ γιατί δεν διαμαρτύρεται; Η Αρχιεπισκοπή που συνομιλεί με τον πρωθυπουργό, τι κάνει; Γιατί επιτρέπουν την ασέβεια και την ακαλαισθησία του …νέου ελληνικού κινηματογράφου; Άραγε, αυτοί οι νεότευκτοί σεναριογράφοι και σκηνοθέτες έχουν μελετήσει τους μεγάλους σκηνοθέτες ή τους μεγάλους συγγραφείς; Ακούσατε ποτέ τον ευφυή Αλέκο Σακελλάριο ή τον Nίκο Τσιφόρο ή τον Γιώργο Τζαβέλλα ή τον Δαλιανίδη ή τον διεθνή Θόδωρο Αγγελόπουλο να βάζει βλαστήμιες στα στόματα των ηθοποιών τους; Είδατε θεατρική παράσταση από σημαντικούς σκηνοθέτες να ξεβρακώνουν τους Αγίους; Ποτέ. Υποθέτω ότι υπήρχε τεχνογνωσία και σεβασμός από τους δημιουργούς ώστε να μην διχάσουν το κοινό, ούτε να προσβάλλουν τον αξιακό κώδικα της κοινότητας, παρόλο που όλα τα χρόνια ο έλληνας ανέκαθεν διέθετε τεράστιο γεννητικό μόριο που ξεβράκωνε άπαντες και έφτανε μέχρι τα ουράνια ως αποτέλεσμα της γενετήσιας δεινότητας του. Στην τελική, είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει ταινίες όπως θέλει και μπορεί. Αλλά δεν είναι δικαίωμα της ΕΡΤ να μην φιλτράρει το αυτονόητο: το πρόγραμμα της ΕΡΤ οφείλει να είναι υποδειγματικό ποιότητας, ακεραιότητας, ήθους. Ο εργοδότης επί της ουσίας είναι ο πολίτης και όχι ο επιχειρηματίας – ιδιοκτήτης. 

Η “Φαντασία” που επρόβαλλε ανήμερα την Πρωτοχρονιά η ΕΡΤ 1 μας εξέπληξε αρνητικά. Κρίμα που η εξαιρετική Ρένα Μόρφη, ο θαυμάσιος Στέλιος Μάινας έπεσαν στην παγίδα να ακολουθήσουν την προτροπή του σκηνοθέτη ή του σεναριογράφου και μέρα γιορτινή να προκαλέσουν απέχθεια. Όχι στα πρόσωπα τους, αλλά στην επιλογή τους να ακολουθήσουν την χοντροκοπιά του υπεύθυνου.

Από την άλλη, δικαιούται το Κρατικό Κανάλι για το οποίο φορολογείται ο έλληνας πολίτης να ανέχεται την βλασφημία; Ποιος νομιμοποιεί αυτή την χυδαιότητα; Τι κάνει ο κύριος Πρωθυπουργός ; Ούτε επί ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξη Τσίπρα, το κόμμα των άθεων, αγνωστικιστών και άθρησκων δεν πάτησε την πεπατημένη οδό τουλάχιστον καλλιτεχνικά,  ο κύριος Μητσοτάκης τώρα θα μας αλλάξει τα φώτα; Την ίδια στιγμή που σε όλο τον κόσμο καθολικοί και προτεστάντες τηρούν την τυπική ευσέβεια προς τον Χριστιανισμό – και δεν αναλύω τώρα το “τυπική” που κρύβει πολλά ανοσιουργήματα, ωστόσο η τυπικότητα έχει και αυτή το νόημά της καθώς φαινομενικά μπαίνουν τα όρια. Να αναφέρω το Ισλάμ; Εδώ έρχονται μετανάστες και πρόσφυγες σε ευρωπαϊκές χώρες και ανερυθρίαστα λένε ότι ο Σταυρός στις Ορθόδοξες Εκκλησίες προσβάλλει το θρησκευτικό τους συναίσθημα.

Η πρωθυπουργία, ωστόσο, του Κυριάκου Μητσοτάκη – σούπερ μοντέρνα και προχωρημένη  – μας έφερε και την μόδα του νεοελληνικού κινηματογράφου χωρίς όρια και αξίες: την αποδοχή της βλασφημίας του Χριστού σε παραγωγές που προβάλλει η ΕΡΤ.

Μετά την πλήρη αποδόμηση της οικογένειας και της έμμεσης αποκαθήλωσης της θρησκευτικής ευλάβειας, η ΕΡΤ ξεχνά τα μπιπ (που κάνουν χρήση όλα τα σοβαρά κανάλια του κόσμου από σεβασμό στους τηλεθεατές) και αφήνει στους ήρωες την προσβολή των Αγίων Προσώπων. Το ζήσαμε και αυτό επί ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη και Διοικήσεως της ΕΡΤ.

Το ΕΣΡ γιατί σωπαίνει; Χούντα έχουμε;

ΥΓ: Αναρωτιέμαι αν η καταπληκτική σειρά ‘Τα καλύτερά μας χρόνια”  της ΕΡΤ1 χρησιμοποιούσαν την πραγματικότητα της εποχής να βλαστημούν τα Άγια Πρόσωπα, θα είχαν την τρανή επιτυχία που έχουν; Ρητορικό το ερώτημα, αφού ο αφηγητής της σειράς ξεκάθαρα μιλά για εκείνα τα “ωραία χρόνια της γειτονιάς του Γκύζη”, τα χρόνια της συνοχής, της αλληλεγγύης, της συμβολής του ιερέα της Ενορίας για την ομαλοποίηση των σχέσεων της οικογένειας και της γειτονιάς, τα χρόνια της αξίας του οικογενειακού τραπεζιού, του εορτασμού των γιορτών της Εκκλησίας μας, η οποία λειτουργούσε ως λιμάνι και ως ψυχοθεραπεία. Μακρυά από τους σύγχρονους ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές-ψυχιάτρους που βομβαρδίζουν την αλληλεγγυή και προωθούν τον εγωκεντρισμό.  Από την άλλη σκέπτομαι ότι πιθανότατα η σειρά αγαπήθηκε τόσο γιατί μας θύμισε ή έμαθε στους γεννημένους μετά το 1980 την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας που στηρίχτηκε σε δυο βασικούς πυλώνες: την Οικογένεια και την Ορθοδοξία. Ό,τι δηλαδή έχει αποδομήσει η σημερινή κοινωνία και η δήθεν τέχνη το κάνει θέαμα ντροπής. Με τις ευλογίες της ΕΡΤ βεβαίως, βεβαίως.