Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π72]

Δεκαπενταύγουστος της Ελλάδος

«…Τήν πᾶσαν ἐλπίδαν μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου…»

[Προσευχή] 

Πέρυσι τέτοιον καιρό γράφαμε ότι η εορτή της Κοιμήσεως και Αναστάσεως της Θεομήτορος γιορτάζεται σε όλον τον χριστιανικό κόσμο στις 15 Αυγούστου, ημερομηνία που την καθόρισε διά διατάγματος, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικηφόρου Κάλλιστου, ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος περί τα τέλη του 6ου αιώνα.

Η Παναγία είναι το περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο που τιμά ο ελληνικός λαός όπως αποδεικνύεται τόσο στις εκφράσεις επίκλησης όπως «Παναγία μου, Παναγία μου» ή «Παναγιά μου πρόφτασε…» κλπ. όσο και από τη πλούσια υμνολογία καθώς και από το πλήθος των ναών που είναι αφιερωμένοι σ΄ εκείνη, όπου σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση παρακαλεί συνέχεια τον Ιησού για τη σωτηρία του κόσμου. ‘Όλες οι εορτές προς τιμή της Παναγίας χαρακτηρίζονται «Θεομητορικές εορτές». Κυριότερη θέση κατέχει η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου που κατέχει ιδιαίτερη θέση στο λαϊκό θυμικό.

Ιδιαίτερα αυτήν την δύσκολη εποχή, στους «καύσωνες» των καιρών καί των ημερών την τρέλα, στις πολλές καί ποικίλες της ζωής μας ζάλες, η Θεοτόκος Μαρία, η γλυκιά μας Παναγία, έρχεται ως επίγειος παράδεισος, που ο Θεός φύτεψε μέσα στην ιστορία αυτής της βασανισμένης χώρας, της Ελλάδας μας και έρχεται, όχι μόνον να μας λυτρώσει και να μας ανακουφίσει ἀπό τίς θλίψεις και τις ζάλες του βίου, αλλά να γίνει και η «αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως», η «οὐράνιος θύρα» προς την Βασιλεία του Θεού. Σε αυτούς των «κακούς» καιρούς της βίας, της πλεονεξίας και της αισχροκέρδειας, της αναλγησίας και των απάνθρωπων συμπεριφορών, των ψεύτικων πολιτικών και των βρώμικων προβολών των ΜΜΕ, (ων ουκ έστιν αριθμός), έρχεται η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας : Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό λέμε «Παναγιά μου» ή έστω προληπτικά, για να μην συμβεί, σαν να ξορκίζουμε το κακό και λέμε πάλι «Παναγιά μου», ακόμη και οι «δήθεν» μη πιστεύοντες… 

Η Παναγία είναι η Μάνα που γέννησε την Αγάπη, τον ίδιο τον Θεό της Αγάπης, τον Ιησού Χριστό και ξεχειλίζει από αγάπη για όλους τους ανθρώπους, πιστούς και άπιστους, αμαρτωλούς και μη. Δεν είναι τυχαίο που τον δεκαπενταύγουστο όλος ο Χριστιανικός κόσμος γιορτάζει  την Κοίμηση της Θεοτόκου, πέρα από δόγματα, πολιτικές  και υστεροβουλίες, αλλά ιδιαίτερα στην Ελλάδα που την φυλάει «υπό την σκέπην της». Θέλετε η παράδοση, θέλετε τα θαύματά της και η πολλές φορές εμφανής «παρουσία» της, θέλετε το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα του Ελληνικού Λαού, που μερικοί προσπαθούν να το ξεριζώσουν…. Δεν ξερω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η Παναγία μας,  βοήθησε όποιον προσέτρεξε στη δική Της προστασία και αναζήτησε τη δική Της μεσιτεία.  

Η Παναγία είναι η προστάτης των θλιβομένων, η παρηγοριά εκείνων που πονάνε, η βοήθεια των αβοήθητων, η ελπίδα των απελπισμένων, το φως των σκοτισμένων, η απέραντη στοργική μητέρα κάθε Χριστιανού.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ